Η ζωή του φαίνεται να διαπερνά τη δογματική μας αντίληψη για τη μη αποδοχή του καθ’ ημάς υπερφυσικού. Ήταν διορατικός και προορατικός, έβλεπε, δηλαδή, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον σε μεγάλο οντολογικό βάθος και για αυτό τα λόγια του ήταν αληθινά προφητικά. Ο Θεός συνεργαζόταν μαζί του και επιβεβαίωνε τα λόγια του με θαυμαστούς τρόπους. Κατά την διάρκεια των δημοσίων ομιλιών του ή των κατ' ιδίαν συζητήσεών του με τον κόσμο, ανέφερε ορισμένα γεγονότα που θα συνέβαιναν στο μέλλον, άλλοτε με γριφώδη τρόπο και δυσνόητα, άλλοτε ξεκάθαρα, τα οποία εκλαμβάνονταν ως προφητείες.
"Θα έρθει εποχή που ο κόσμος θα γεμίσει από φτερωτά θεριά."
"Θα έρθει καιρός που ολόκληρος ο κόσμος θα συνδεθεί με ένα σχοινί και σιδερένια πουλιά θα διασχίζουν τους αγέρες."
"Θα έρθει καιρός που δεν θα υπάρχουν ικανοί διά να κυβερνήσουν τον τόπο μας.''
"Θα έρθει καιρός που θα βαδίζει ο άνθρωπος μεγάλη απόσταση και δεν θα συναντά άνθρωπο."
"Τα άθεα γράμματα θα καταστρέψουν τον τόπο μας.''
"Θα τρέχει το κάρο δίχως άλογο."
"Το χρήμα θα χαθεί, δεν θα έχει αξία.''
"Θα έρθει καιρός που τα λεφτά δεν θα έχουν καμία αξία.''
"Θα έρθουν δεινά όταν ο άνθρωπος σηκώσει φτερό, γίνει δελφίνι, ντυθεί στα στενά."
"Θ' ανοίξει η Κωνσταντινούπολη, αλλά θα πιαστούν όλα τα έθνη και θα πνιγεί το βουβάλι στο αίμα. Ποιος θα ζήσει να χειροκροτήσει;"
Για το ότι το χωριό του θα ερημωθεί είχε πει ότι θα σπαρθεί με κριθάρι.
"Θα έρθει μέρα που θα ανοίξει μακριά πολύ μακριά μία τρύπα, που θα ρουφήξει τα παιδιά σας, τους άνδρες σας, τους γονείς σας και τα χωριά θα ρημωθούν."
"Θα έρθει καιρός που δεν θα σέβεται ο αδελφός την αδελφή, ο πατέρας την κόρη. Θα περπατάει ο κόσμος γυμνός και δεν θα ντρέπονται, θα είναι σαν τα ζώα.''
"Αντισταθείτε αδελφοί! Σε λίγο καιρό θα μας πουν να μονιάσουμε με την δυτική «εκκλησία» και ύστερα να αρνηθούμε και την πίστη μας. Αντισταθείτε!"
Απόσπασμα κηρύγματός του στην Καλαμάτα, που έχει ως εξής:
«Τα βαπόρια και οι πιο τρανές μηχανές που θα σκαρφιστεί ο πλανταγμένος νους του ανθρώπου, δεν είναι δρόμοι, που θα του χαρίσουν την χαρά της καρδιάς και της ψυχής ή τη γαλήνη... Όλα τούτα μοιάζουν με στολίδια σε σάπιο άνθρωπο. Μην ξιπάζεστε με τις καρότσες του σατανά και μη ξεγελιέσθε από τέτοια φτιασίδια».
Καυτηρίαζε ιδιαίτερα τη διάλυση των μοναστηριών (τα Ορθόδοξα πανεπιστήμια όπου διδάσκεται ή καλύτερα βιώνεται η πραγματική θεολογία) και τις ευκολίες που παρείχε η κυβέρνηση στους ξένους αιρετικούς μισσιονάριους, προτεστάντες κυρίως αλλά και καθολικούς*, με τα αλληλοδιδακτικά σχολεία που είχαν οργανώσει και επιβάλλει στην εκπαίδευση. Έβλεπε τους πολλούς κινδύνους για την ορθόδοξη πίστη από την θεμελίωση μίας θεολογικής παιδείας, που ήταν προσαρμοσμένη στα ευρωπαϊκά, προτεσταντικά κυρίως, πρότυπα. Συμβούλευε τους γονείς να προσέχουν τη μόρφωση των παιδιών τους, να μην διαβάζουν άκριτα βιβλία αιρετικών ή αθέων. Επίσης, έφτασε να τους παροτρύνει ακόμα και να μην στέλνουν τα παιδιά τους στα κρατικά σχολεία, που είχαν γίνει πυρήνες διάδοσης αιρέσεων και άλλων δήθεν καινοτόμων ιδεών. Τόνιζε ότι οι ταγοί της Εκκλησίας δεν πρέπει να προέρχονται από πανεπιστήμια της Δύσεως αλλά να είναι κατάλληλα πρόσωπα από τον τόπο μας.
Πολλοί τον κατηγόρησαν ότι εξαιτίας της απαιδευσιάς του ήταν εναντίον κάθε είδους μόρφωσης και προόδου, ενώ αυτός στην ουσία αντιπρότεινε μία πιο υγιή πνευματικά, κατ’ αυτόν, παιδεία, η οποία έπρεπε να έχει ως βάση της πνευματικά βιβλία, το Ψαλτήρι και την μουσική Οκτώηχο. Πίστευε ότι έπρεπε οπωσδήποτε να διδάσκεται στα νεοσύστατα σχολεία η Ορθοδοξία, αφού ήταν το πιο βασικό συστατικό των πρόσφατα απελευθερωθέντων Ελλήνων, αντί να αποκλείεται πλήρως ή να περιφρονείται ή και να πολεμείται συστηματικά από την κατευθυνόμενη δημόσια διδασκαλία στα εύπλαστα παιδιά. Εν ολίγοις, στρεφόταν εναντίον των «αθέων γραμμάτων», όπως χαρακτηριστικά έλεγε, και όχι εναντίον των «θεοτικών γραμμάτων» της πίστεως. Πίστευε ότι τα «άθεα γράμματα» θα είναι η ρίζα μεγάλων συμφορών του κόσμου.
Πρότεινε η Ελλάδα να πληρώσει γρήγορα το χρέος της προς την Αγγλία και τις άλλες μεγάλες δυνάμεις, ώστε να μην το εκμεταλλεύονται και επεμβαίνουν στα εσωτερικά της χώρας.
Εργασία στον βίο και ειδικότερα στο "κίνημα" τού οσίου μοναχού Χριστοφόρου εκ Καλαβρύτων (1770/80 - 1861), τού επικαλουμένου "Παπουλάκου"
Κυριάκος Καμπάνης απόφοιτος του Τμήματος Θεολογίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου