Θα μπορέσει ποτέ ή γενιά αυτή, ή πλέον πλανεμένη μέσα στην Ιστορία, να επιστρέψει προς την αλήθεια και την τιμιότητα;

ΟΙ ΘΝΗΤΟΙ... ΘΕΟΙ ΚΑΙ Η ΘΕΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΦΥΣΗ...

Επισκόπου Νικολάου Άχρίδος (1956)

Διά του Αρχιμανδρίτου Ιουστίνου Πόποβιτς (1979)

Και άλλαξαν την δόξα του άφθαρτου Θεού με ομοίωμα εικόνας φθαρτού άνθρωπου... και σεβάσθηκαν και λάτρευσαν την κτίση παρά τον Κτίστη...» (Ρωμ. 1, 23,25). Δηλαδή απέβαλαν όλη, την δόξα από τον Χριστό Κύριο και την τοποθέτησαν στους ώμους θνητό ανθρώπων, τους οποίους ανύψωσαν σε νέους Μεσσίες. Τέτοιου είδους αντίλήψη για την δόξα αποκόμισαν από την άθεη σοφία τους.

Και ή έννοια της κουλτούρας και του πολιτισμού σημαίνει γι' αυτούς τον σεβασμό του κτίσματος, δηλαδή της ορατής φύσεως και την λατρεία της μάλλον παρά την λατρεία του Δημιουργού της οί θνητοί θεοί και ή θεοποιημένη φύση! Τούτο είναι προς το παρόν ό τελευταίος σταθμός της δυτικής ανθρωπότητας στον ασυγκράτητο και αιώνιο κατήφορο της από τα ύψη του Χριστού προς τα τάρταρα του Σατανά.

Τούτο είναι το αποκορύφωμα της εξισώσεως των ανθρώπων στη Δύση με την παλαιά ειδωλολατρία της Ρώμης και την τωρινή της Ασίας. Αυτοί δημοσιεύουν ετησίως χιλιάδες βιβλία για τη δόξα των μεγάλα ανδρών και προς έπαινο του πολιτισμού τους, και χιλιάδες εφημερίδες εξυπερετούν καθημερινώς αυτή την εφήμερη και ψευδή δόξα και βρίσκονται ότι υπηρεσία του επαίνου των ανθρώπινων έργων, με το υπερδιογκωμένο όνομα του πολιτισμού. Γι' αυτό τους παρέδωσε ό Θεός σε αισχρές ηδονές και πάθη ώστε να βρίσκουν την ικανοποίηση μόνο σ' ότι είναι επίγειο και όχι ουράνιο, και μόνο σ' εκείνο το όποιο προκαλεί στο Διάβολο χαρά και γέλιο, ενώ στους Αγγέλους του Χριστού θρήνο.

Οι απολαύσεις τους βρίσκονται στη τέρψη της σάρκας, στην αρπαγή του ξένου (πράγματος), στην καταπάτηση των μικρών και αδυνάτων (ανθρώπων), στην αύξηση των επίγειων αγαθόν και την επέκταση του κράτους τους και της εξουσίας τους, στην πονηρή κατάκτηση της ξένης πατρίδας, στις διασκεδάσεις και τους χορούς, στην απόρριψη κάθε θρησκείας ως δεισιδαιμονίας, στην άρνηση του Θεού, στην πλήρη βιολογική ζωή, στην αναίσχυντη αναγνώριση του πιθήκου ως προπάτορα του άνθρωπου, στον καταποντισμό της ανθρωπολογίας σε ζωολογία.

'Αλλά ρωτάτε: Θα μπορέσει ποτέ ή γενιά αυτή, ή πλέον πλανεμένη μέσα στην Ιστορία, να επιστρέψει προς την αλήθεια και την τιμιότητα; Θα μπορέσει. Είθε να δώσει ό περιφρονημένος Χριστός να γίνει τούτο όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Πότε όμως θα γίνει τούτο;

Τούτο θα γίνει μόνο τότε, όταν οί δυτικοί αδελφοί μας αρχίσουν να γράφουν χιλιάδες βιβλία ετησίως για την δόξα του Χριστού του Θεού μας. Κι όταν οί χιλιάδες εφημερίδες τους κατ' έτος θα γράφουν επαίνους στις χριστιανικές αρετές και τα χριστιανικά αγαθά έργα, αντί να γράφουν για εγκλήματα και βλασφημίες της θείας Μεγαλειότητας και για το εμπόριο των σαρκικών ενστίκτων. Όταν συντελεσθεί ή μεταμόρφωση αυτή, τότε ή αιρετική δυτική ανθρωπότητα θα φανεί ενώπιον των ορατών ουρανών ως λουσμένη καθαρισμένη και ευωδιάζουσα ουράνιο θυμίαμα.

Τότε εμείς οί Ορθόδοξοι θα χαιρόμαστε, διότι θα ανακτήσουμε τους αδελφούς μας πού έχουν επιστρέψει.

Τότε οί ειδωλολατρικοί λαοί θα αγαπήσουν τον Χριστό και θα ζητήσουν να καταγραφούν ανάμεσα στα παιδιά Του. Διότι δε θα τούς εμποδίζουν πλέον οί χριστιανικοί λαοί, νά γίνουν παιδιά του Χριστού.

(Από το βιβλίο του π. Ιουστίνου Πόποβιτς «Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ», σελ. 236-237. Στο κείμενο έγινε γραμματική και γλωσσική απλοποίηση).

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

« ΦΙΛΟΙ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ»

ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗ ΆΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΜΕΤΟΧΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΣΙΜΩΝΟΣ ΠΕΤΡΑΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

pigizois.gr