Κ.Σ.
Η πίστη στον Χριστό απομακρύνει κάθε φόβο, δίνει θάρρος, εμπνέει την ελπίδα, φλογίζει την αγάπη και αναλαμβάνει έργα μεγάλα και θεάρεστα.
Με την πίστη μπορούμε να αντιμετωπίσουμε: τη φιλαυτία με την αγάπη, «την υποψία» με την εμπιστοσύνη, το ψεύδος με την αλήθεια. Τα πνευματικά μας μάτια θα βλέπουν τους ουράνιους υπερασπιστές και η καρδιά ποτέ δεν θα δειλιάζει.
Η νικηφόρος ζωή είναι ζωή πίστεως, αφοσιώσεως και αγάπης, αυταπαρνήσεως και θυσίας, ζωή φτερωτή, που με τις φτερούγες της μπορούμε να υψωθούμε σαν αετοί.
« Αλλ’ οι προσμένοντες τον Κύριον θέλουσιν ανανεώσει την δύναμιν αυτών θέλουσι τρέξει, και δεν θέλουσιν αποκάμει, θέλουσι περιπατήσει, και δεν θέλουσιν ατονίσει» ( Ησ. μ' 31). Οι φτερούγες είναι η πίστη και η αφοσίωση. Στις δυσκολίες θα ανοίγουμε τα φτερά μας και θα πετάμε πάνω από αυτές. Η πιστή και αφοσιωμένη ψυχή εμπιστεύεται τον Θεό σε όλα και αφήνεται στο θέλημά Του.
Η αγιασμένη ζωή, που είναι η νικηφόρος ζωή, είναι ζωή πίστεως και υπακοής στον Θεό. Η νικηφόρος ζωή δεν κοιτάζει προς τα πίσω, αλλά μόνον προς τα εμπρός, παραβλέπει και αγνοεί τις αποτυχίες του παρελθόντος και λέει μαζί με τον Απ. Παύλο: «Τα μεν οπίσω λησμονών εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος, τρέχω προς τον σκοπόν διά το βραβείον της άνω κλήσεως...».
«Διότι αύτη είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών».
Η νικηφόρος ζωή είναι ελεύθερη από στενοχώριες, ανυπομονησία, υπερβολική ανησυχία, ελεύθερη από τον φθόνο, την αντιζηλία και την εκδίκηση. Η νικηφόρος ζωή κοιτάζει με βλέμμα αισιόδοξο προς την ορθή κατεύθυνση.
Κάποτε ρώτησαν μία πάμπτωχη γυναίκα, η οποία όμως πάντοτε με απόλυτη πίστη δοξολογούσε τον Χριστό:
-Ας υποθέσουμε ότι αρρωσταίνεις ή κάτι άλλο κακό σου συμβεί τί θα κάνεις;
Και η γυναίκα απάντησε:
-Εγώ ποτέ δεν υποθέτω τίποτε. Αυτό είναι το σφάλμα των περισσοτέρων, ότι υποθέτουν. Ο Κύριος είναι ο Ποιμένας μου και δεν πρόκειται τίποτε να μου στερήσει.
Θαρσείτε εγώ νενίκηκα τον κόσμον (Ιωαν ιστ’, 33).
Υ.Γ. Το άρθρο αφιερώνεται στον άνθρωπο με τις πολλές πτώσεις αλλά και στους ομοίους του. Γιατί κάθε φορά που βουλιάζουμε βλέποντας τα κύματα της φουρτουνιασμένης θάλασσας της επίγειας ζωής και όχι το βλέμμα του Χριστού, σαν τον αγαπημένο Απ. Πέτρο φωνάζουμε «Κύριε σώσον με». Ο Κύριος απευθύνει πάντοτε τον ελεγκτικό Του λόγο: «Ολιγόπιστε! Εις τί εδίστασας;» αλλά συγχρόνως προσφέρει το πανάχραντο χέρι Του για να σώσει όποιον ολιγόπιστο Τον καλεί.
Κ.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου