(Ρωμαιοκαθολικοί, Ουνίτες και σχισματικοί του Επιφανίου τελούν από κοινού «αγιασμό»)
Κ.Σ.
Εισαγωγή- σύνδεση με τα προηγούμενα: Σε συνέχεια του κεφαλαίου Ε’ «Ουνία» του βιβλίου του π. Γερβασίου Ραπτόπουλου, στο παρακάτω κείμενο θα διαβάσουμε την δράση του «δούρειου ίππου» του Παποκαισαρισμού, δηλ. της Ουνίας, στα Βαλκάνια και την Ανατ. Ευρώπη. Αιματοβαμμένη δράση που αναφέρεται στο παρελθόν° την ίδια αιματοβαμμένη δράση και στους ίδιους τόπους την βλέπουμε και στις μέρες μας° θα έλεγα ότι την βλέπουμε σαν ένα (εφιαλτικό;) όνειρο, αφού κλήρος και λαός βρισκόμαστε σε φάση ύπνου rem.
2. «Βία»
Οι Ουνίτες, οι δόλιοι άνθρωποι τού Πάπα, χρησιμοποιούν σαν όπλο και πρώτο μέσο για να προσηλυτίσουν Ορθοδόξους χριστιανούς στις κακοδοξίες τού Παπισμού το Δούρειο ίππο. Χρησιμοποιούν την προβιά. Χρησιμοποιούν το «καμουφλάζ». Χρησιμοποιούν το δόλο, την απάτη. Όταν όμως αυτά δεν φέρουν αποτελέσματα, τότε χρησιμοποιούν τη βία. Τότε εξαναγκάζουν με χίλιους δύο τρόπους τούς Ορθοδόξους να προσκυνήσουν τον Πάπα.
Είναι χαρακτηριστικά τρία περιστατικά, τα οποία συνέβησαν σε πόλεις της Σλοβακίας ( σ.σ. όπως αναφέρεται στο βιβλίο, τα γεγονότα ανάγονται στις αρχές της δεκαετίας ’90 και τα αποκάλυψε σε εισήγησή του ο τότε Διευθυντής Τύπου της Ιεράς Συνόδου Ιωαν. Χατζηφώτης):
Στην πόλη Μιχάλοβισε, οι Ουνίτες άσκησαν ψυχολογική και φυσική βία στον Ορθόδοξο επίσκοπο Ιωάννη. Τού πήραν το Ναό και το Επισκοπείο και τον ανάγκασαν να μεταφερθεί με όλη την επισκοπή του σε μια παλιά ταβέρνα. Ομάδα Ουνιτών Μοναχών τού έκοψαν το νερό, το γκάζι και το ηλεκτρικό ρεύμα. Ο ίδιος ο Επίσκοπος Ιωάννης υπέστη καρδιακή προσβολή και μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο του Βράνοβ.
Στην πόλη Μεντζιλαμπόρτσε, οι Ουνίτες με τη συνοδεία 80 αστυνομικών μπήκαν σε Ορθόδοξο Ναό και αφαίρεσαν όλες τις ορθόδοξες εικόνες.
Στην πόλη Στρόπκοβ, Ουνίτες και Ρωμαιοκαθολικοί μαζί άρχισαν να καταστρέφουν το σπίτι του Ορθοδόξου Ιερέα, σε ένα δωμάτιο του οποίου υπήρχε ένα μικρό εκκλησάκι, όπου ετελείτο Ακολουθία. Γκρέμισαν τη στέγη, έκοψαν το ηλεκτρικό ρεύμα και το τηλέφωνο και τελικώς έδιωξαν τον ιερέα, ο οποίος στη συνέχεια τελούσε τις Ακολουθίες σ' ένα ξύλινο σπιτάκι° τις εικόνες εκεί μετέφεραν οι πιστοί με προφυλάξεις, για να μην τις κάψουν οι Ουνίτες.
3.Σφαγές και εκτελέσεις.
Ποιές πρώτα σφαγές και εκτελέσεις να αναφερθούν; Και από πότε να αρχίσει κάποιος; Αυτό μόνο λέμε (σ.σ. γράφει ο μακ. Αρχιμ. Γερβάσιος): Η Ουνία στάζει αίμα. Αίμα από τα τόσα, αναρίθμητα, θύματά της, που δεν θέλησαν να προσκυνήσουν τον Πάπα και να δεχθούν τις κακοδοξίες του. Αναφέρονται ενδεικτικώς μερικά αιματηρά περιστατικά, που αποτελούν ντροπή για την Ουνία του Πάπα.
* Στην Πολωνία:
Το πρώτο αίμα χύθηκε, από την Ουνία, στην Πολωνία και στη νοτιοδυτική Ρωσία. Ο Πολωνός βασιλιάς Σιγισμούνδος, με την υποκίνηση των δύο Ιησουιτών, ιδρυτών της Ουνίας, όταν διαπίστωσε ότι με τις ψευτοσυνόδους της Βρέστης στη Λιθουανία δεν πέτυχε τίποτε ουσιαστικό, κήρυξε διωγμό (το 1596) εναντίον των Ορθοδόξων, που δεν θέλησαν να παραδοθούν στον Πάπα. Ποταμηδόν έρρευσε στο διωγμό αυτό το αίμα. Ο αντιπρόσωπος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως Αρχιμ. Νικηφόρος συνελήφθη και κλείσθηκε στις Φυλακές, όπου και πέθανε από την πείνα. Ο αντιπρόσωπος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Πολωνία, Κύριλλος Λούκαρις, μετέπειτα πατριάρχης Αλεξανδρείας, μόλις που κατόρθωσε να δραπετεύσει και να αποφύγει έτσι τη φυλάκιση και το θάνατο. Σ' αυτό, λοιπόν, το διωγμό, τον πρώτο διωγμό, που κήρυξε ο Σιγισμούνδος, με την υποκίνηση των Ουνιτών, άλλοι Ορθόδοξοι φονεύθηκαν, άλλοι εξορίσθηκαν και άλλοι κακοποιήθηκαν. Όλοι οι Ναοί και οι Ι. Μονές των Ορθοδόξων περιήλθαν στους Ουνίτες. Η Ουνία είχε τότε καταστρεπτικές συνέπειες για τους Ορθοδόξους της Πολωνίας και της νοτιοδυτικής Ρωσίας!
Είναι χαρακτηριστική η αναφορά τού αειμνήστου Μητροπολίτου Θυατείρων Γερμανού, στο διωγμό αυτό. «Των Ορθοδόξων άλλοι μεν ετροχίσθησαν, άλλοι συνετρίβησαν τους βραχίονας και τα σκέλη, άλλοι ελογχεύθησαν και άλλοι επί πασσάλων απέθανον° αι γυναίκες δε και τα παιδία αυτών, αι μεν κατεκόπτοντο τα στήθη, τα δε κατεκαίοντο επί εσχάρας»!
*Στην Τσεχοσλοβακία.
Όταν οι Κομμουνιστές κατέλαβαν την Τσεχοσλοβακία, οι Ουνίτες Παπικοί βρήκαν ευκαιρία και επιτέθηκαν με πρωτοφανή αγριότητα εναντίον των Ορθοδόξων χριστιανών. Ο Μητροπολίτης Πράγας και πάσης Τσεχοσλοβακίας κ. Δωρόθεος επεσήμανε τους βανδαλισμούς των Ουνιτών στις παρακάτω περιοχές:
α'. Λιτμανοβά, περιοχής Σταρ - Λουμπόνβα:
Καταστράφηκε η Εκκλησία και ασκήθηκε συστηματικός διωγμός κατά των Ορθοδόξων.
β'. Κλενοβά, περιοχής Χουμενέ:
Το Πάσχα του 1969 οι Ουνίτες πυροβόλησαν την Εκκλησία.
γ'. Στοπκόφ, περιοχής Σβίντικ:
Οι Ουνίτες κατέστρεψαν την Εκκλησία. Ανέβηκαν στο καμπαναριό και έσπασαν τον ορθόδοξο τριπλό σταυρό. Κατεδάφισαν το σπίτι του ιερέα και πέταξαν τα έπιπλα στο δρόμο και τα κατέστρεψαν.
δ'. Τσεσκόφ, περιοχής Τρεμποσόφ:
Κατέλαβαν την Εκκλησία με τη βία, την ώρα που γινόταν η Θεία Λειτουργία. Ο ιερέας κακοποιήθηκε και νοσηλεύθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στο νοσοκομείο.
ε'. Μαλέ Ζαλουζίτσε, περιοχής Μιχαλόφτσε:
Στο χωριό αυτό υπήρχαν 42 οικογένειες Ορθοδόξων και 28 Ουνιτών. Οι Ουνίτες και οι Καθολικοί συγκέντρωσαν απ' όλη την Επαρχία 3.000 οπαδούς τους, για να καταστρέψουν την Εκκλησία των Ορθοδόξων. Οι Ορθόδοξοι υπεράσπισαν το Ναό τους και θέλησαν να τον προφυλάξουν από τη βεβήλωση, αλλά χύθηκε αίμα πολύ. Όμως, το αίμα των Ορθοδόξων που χύθηκε και έβαψε το δρόμο και το δάπεδο του Ναού, δεν εμπόδισε τους Ουνίτες «ιερείς» να το πατήσουν και να μπουν στο Ναό των Ορθοδόξων, για να τελέσουν τη Λειτουργία τους!...
στ'. Κουσμίτσε, περιοχής Τρεμπισόφ:
Η Εκκλησία καταστράφηκε. Ο ιερέας κακοποιήθηκε άγρια από τους φανατισμένους Ουνίτες. Εδάρη σκληρά, χωρίς λύπη και οίκτο, και διαπομπεύθηκε στην πόλη. Την ίδια ώρα Ουνίτες φώναζαν να τον κρεμάσουν!
Μάταια διαμαρτυρήθηκε ο Μητροπολίτης Πράγας στο Βατικανό. Το Βατικανό τήρησε σιγή. Τί να έλεγε, αφού αυτό δημιούργησε την Ουνία και αφού αυτό ευλογεί τα εγκλήματά της στις Ορθόδοξες χώρες; Και τόνισε ο ιεράρχης της Τσεχοσλοβακίας: « Ομιλεί αφ’ εαυτού το γεγονός της σιωπής του Βατικανού».
* Στη Σερβία.
Σ’ αυτή τη χώρα έγινε «η μεγαλυτέρα σφαγή Ορθοδόξων από τον χρόνον
της ελεύσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, επ' ωφελεία του Παπισμού» ( σ.σ. αυτό, όπως αναφέρεται στο βιβλίο, είχε γραφεί, τον Νοέμβριο του 1961, στον «Ορθόδοξο Τύπο»).
Και σφαγείς ποιοί;
Ποιοί άλλοι από τους Ουνίτες Παπικούς; Αυτοί είναι ειδικευμένοι σε σφαγές όλων εκείνων που δεν φραγκεύουν, αλλά θέλουν να πεθάνουν Ορθόδοξοι. Οι Ουνίτες Παπικοί, λοιπόν, οι λεγόμενοι Ουστάσι, τον Απρίλιο του 1941, ύστερα από την κατάληψη της Γιουγκοσλαβίας από τους Γερμανοϊταλούς, έδρασαν όπως το ήθελαν. Όπως τούς παρήγγειλε το Βατικανό να δράσουν. Αρχηγός τους ορίσθηκε με την ευλογία του Βατικανού και του Μουσολίνι, ο διαβόητος Άντε Πάβελιτς. Έτσι, λοιπόν, πανέτοιμοι, και αφού συμμάχησαν με τους Γερμανοϊταλούς, αρχίζουν το μακάβριο έργο τους! Εισβάλλουν στη Βορειοδυτική Γιουγκοσλαβία και αρχίζουν τη σφαγή. Και πρώτα από τους ιερείς. Όλοι οι Ορθόδοξοι ιερείς της περιοχής συλλαμβάνονται, δένονται με σύρματα σε πρόχειρους σταυρούς και ύστερα εκτελούνται κυρίως με λιθοβολισμό. Κατόπιν καλούν τους Ορθοδόξους λαϊκούς να γίνουν καθολικοί, γιατί αλλιώς όλοι τους θα θανατωθούν. Τότε 800.000, από παιδιά των πρώτων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου μέχρι και γέροντες, δίνουν μία και μόνη απάντηση: «Όχι. Θέλομεν να αποθάνωμεν με την Ορθόδοξον πίστιν των προγόνων μας». Τότε δίνεται το σύνθημα της γενικής σφαγής. Οκτακόσιες χιλιάδες Ορθόδοξοι θανατώνονται ύστερα από πολλά βασανιστήρια. Πέθαναν, αλλά δεν φράγκεψαν. Πέθαναν, αλλά δεν έγιναν καθολικοί. Πέθαναν, αλλά δεν προσκύνησαν τον Πάπα. Αιωνία η μνήμη των 800.000 αυτών μαρτύρων της Ορθοδοξίας!
( οικογένεια Σέρβων Ορθοδόξων, δολοφονημένων από τους Ουστάσι)
* Στην Ουκρανία.
«Στην Ουκρανία οι Ουνίτες κατέλαβαν τόσους ορθοδόξους ναούς, ώστε η Ορθόδοξος ’Εκκλησία να διαθέτη πλέον εκεί ελαχίστους για τις ανάγκες της. Η αγριότης και το μίσος των Ουνιτών εναντίον των ορθοδόξων εκδηλώθηκαν ποικιλοτρόπως. Ένα μόνο περιστατικό θα αναφερθεί. Μία μέρα οι Ουνίτες συνέλαβαν τον ορθόδοξο εφημέριο π. Ανδρέα Κουστίνυσκυ, ο οποίος ήταν πρώτα Ουνίτης και κατόπιν μετεστράφη στην Ορθοδοξία. Την μεταστροφή του στην Ορθοδοξία εκδικούμενοι, οι προβατόσχημοι αυτοί λύκοι, συνέλαβαν τον ορθόδοξο κληρικό και τον έπνιξαν στο ποτάμι!»
Πού είναι, λοιπόν, η αγάπη του Πάπα, του Βατικανού, της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, όταν τόσα εγκλήματα διαπράττει με τη διαβόητη Ουνία της; Τί νόημα έχει ο περίφημος θεολογικός διάλογος, όταν ο Πάπας διατηρεί ακόμα το εκτελεστικό αυτό απόσπασμα του θανάτου, την Ουνία;
Ας μη γελιόμαστε. Ο Πάπας θέλει ή την υποταγή των Ορθοδόξων λαών στις κακοδοξίες του ή τον εξαφανισμό τους.
( Βιβλίο Αιρέσεις στην Ελλάδα και οι κακοδοξίες του Παπισμού, αρχιμ. Γερβασίου Ραπτοπούλου, εκδ. Αποστολική Διακονία, β’ 1996).
Υ.Γ. Όπως όλοι γνωρίζουμε ο πόλεμος κατά της μιας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας, της Ορθοδόξου, ποτέ δεν σταμάτησε και συνεχίζεται και στις μέρες μας από εσωτερικούς και εξωτερικούς ίδιους εχθρούς.
«Ο φύλαξ της Ορθοδοξίας, το σώμα της Εκκλησίας, τουτ’ έστιν ο λαός αυτός εστί», όπως ορίζει η από 6-5-1848 εγκύκλιος των Ορθοδόξων Πατριαρχών της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας ( πηγή: το προαναφερόμενο βιβλίο).
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Κ.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου