Κ.Σ.
Ό,τι αγαπάς, αυτό σκέφτεσαι. Ό,τι ποθεί η καρδιά σου,
σε αυτό πάει συνεχώς ο νους σου.
Σου δείχνω με ενθουσιασμό το πεύκο για το πολύτιμο οξυγόνο, και εσύ στενοχωριέσαι για τις ξερές πευκοβελόνες του.
Σου δείχνω το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας, και εσύ στενοχωριέσαι για τα συσσωρευμένα φύκια της αμμουδιάς.
Σου δείχνω την εικόνα του Θεού στον άνθρωπο, και εσύ στενοχωριέσαι για το λερωμένο παντελόνι του.
Σου δείχνω την αθάνατη ψυχή σου που δυστυχώς κοιμάται μέσα σου, και εσύ με καμάρι μου μιλάς για το πανέμορφο ζωντανό αλλά φθαρτό σώμα σου.
Σου δείχνω το χώμα που αποδέχεται τα πάντα για να προσφέρει στους πάντες, και εσύ σιχαίνεσαι τα σκουλήκια του.
Σου δείχνω τις δωρεές του Θεού μέσα στην δημιουργία, και εσύ θεοποίησες την δημιουργία και ξέχασες τον δημιουργό Θεό.
Σου μιλώ για το φώς, και εσύ αγανακτείς που δεν κατανοώ το σκοτάδι σου. Και δεν έμαθες πως το σκοτάδι νικιέται με το φώς.
Σου μιλώ για το διαμάντι μέσα στο κουτί, και εσύ θλίβεσαι που το τελευταίο είναι φθαρμένο.
Όταν ποθεί ή καρδιά σου τον Χριστό, τότε στις σκέψεις, στα έργα, στις επιθυμίες σου βλέπεις τον Χριστό. Τότε ζεις με τον Χριστό. Ειδάλλως ισχύει ό λόγος του αγίου Πορφυρίου: «Καλά τα είπε μωρέ ο τάδε πνευματικός. Και πας εδώ και πας εκεί και πουθενά δεν στέκεσαι. Αν δεν βλέπεις τον Χριστό παντού, ζεις χωρίς Χριστό. Και μένεις πιστός στην νωθρότητά σου και την απερισκεψία σου. Ας τα είπε ωραία ο τάδε κληρικός. Αν γνωρίσεις τον Χριστό σε μια σπηλιά, δεν θέλεις να φύγεις από την σπηλιά για να μην χάσεις τον Χριστό».
( Από το βιβλίο « Από την αγιότητα στην τελειότητα Η ενδημία του Πνεύματος σε καιρό πανδημίας» αρχιμ. Αρσενίου Κωτσόπουλου, εκδ. ''ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ'', 2022).
Κ.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου