Περί του αβεβαίου της ώρας του θανάτου.
Α. Εδόθη απόφασις· χρειάζεται νά αποθάνω, αλλά δεν ηξεύρω τόν καιρόν· ημπορώ νά αποθάνω, είς ταύτην τήν ημέραν, είς ταύτην την ώραν.
Β. Αλλά δεν ηξεύρω τόν τόπον· ημπορώ νά αποθάνω ή εκεί όπου κοιμώμαι, ή εκεί όπου περιπατώ, ή εκεί όπου στέκομαι καί είς κάθε άλλον τόπον, όπου διατρίβω.
Γ. Αλλά δέν ηξεύρω τόν τρόπον· ημπορεί να αποθάνω αδιόρθωτος είς ταύτην ή είς εκείνην την αμαρτίαν και αμαρτάνω μέ τόσην χαράν και αφοβίαν; καί μεταπίπτω με τόσην ευκολίαν; και δεν φεύγω πάσαν αιτίαν αμαρτίας; Ποία πίστις είναι η ιδική μου;
Κάμε απόφασιν νά μή χάσης τόν καιρόν· διότι ο καιρός είναι ένα μέγα μέσον διά να ζήσης εναρέτως, νά έχης διωρισμένας τάς πράξεις τής ημέρας. Εκείνη ή ώρα τήν οποίαν χάνεις, ημπορεί νά ήναι ή ύστερη ώρα της ζωής σου καί εκείνη ή ώρα, τήν οποίαν επιχειρίζεσαι καλά, ημπορεί νά σου προξενήση τήν αιώνιον σωτηρίαν της ψυχής σου.
Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου
Από το βιβλίο: Γυμνάσματα Πνευματικά
ΕΤΕΡΑΙ ΣΥΝΤΟΜΟΙ ΜΕΛΕΤΑΙ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ
Διαμοιρασμένοι είς πάσαν ημέραν τού μηνός, Ημέρα Β'
ΕΚΔΟΣΙΣ ΕΚΤΗ
Εκδοτικός Οίκος Βασ. Ρηγόπουλου
Θεσσαλονίκη 1971
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου