Ανάμεσα σε γκρεμό και σε ουρανό έχουμε όλοι περπατήσει.
Ανάμεσα σε αγάπη και σε χαμό έχουμε όλοι γονατίσει.
Κάποιοι άνθρωποι, ξεχωριστοί δεν ζουν στο «ανάμεσα».
Πήραν τη βαριά απόφαση να γίνουν άνθρωποι ουρανοί!
Έχουν πεί «Ναι» στον ουρανό! Με την ψυχή και το κορμί, τον υπηρετούν.
Φύση - θέση ιδιότητα μαχητής αναχαίτισης, σημαίνει ότι κάθε στιγμή η δική του ζωή μπαίνει μπροστά για την πατρίδα!
Φεύγουν τρέχοντας, για να πετάξουν κάθε ώρα, που η γνωστή απειλή προκαλεί πάνω από τα κεφάλια μας.
Κυκλοφορούν σιωπηλά δίπλα μας, υπάλληλοι όχι του μισθού αλλά της τιμής.
Η τιμή είναι ο πιο δύσκολος εργοδότης, απαιτεί πολλά!
Οι μάχιμοι πιλότοι κοιτάζουν τα νιάτα τους και τα μικρά παιδιά τους αλλά πίσω δεν κάνουν!
Δεν ζητάνε τον ουρανό για το «μπράβο» αλλά για το «πρέπει» και ας τους διεκδικεί ο θάνατος κάθε στιγμή.
Καθημερινοί, αληθινοί, αποφασισμένοι, άγνωστοι ήρωες. Είναι πολύ λίγο να τους λες ήρωες, όταν πεθαίνουν.
Ήρωες γίνονται κάθε μέρα απογειώνοντας την ζωή τους για εμάς, προς μια συντριβή.
Πάντα καιροφυλακτεί η πτώση και το ξέρουν, με τις όποιες συνθήκες κακοτυχίας, προδοσίας ή σάπιας λαμαρίνας.
Όχι δεν λένε! Πετάνε, και ας γίνονται Ίκαροι, που δεν φταίνε για την πτώση τους.
Ρισκάρουν να γίνουν από άνθρωποι ουρανοί, σώματα ιερά, που σε κάποιο γκρεμό έχουν βρεθεί και αν βρεθούν.
Δεν ρισκάρουν όμως ποτέ να γίνουν άνθρωποι γκρεμοί, χαμένοι μέσα στη σκοτεινιά, που κάθε γκρεμός έχει.
Οι άνθρωποι γκρεμοί, κρύβουν στο βάθος τους την εξουσία, το καθημερινό βόλεμα, την δειλία τους.
Οι άνθρωποι ουρανοί, μόνο πάνω στο φως, ακουμπάνε τη ζωή τους.
Όταν γίνονται απόντες ο κόσμος σκοτεινιάζει. Χάνεται η μόνη αληθινή άμυνα ανθρώπων με ψυχή, που ακόμα έχει αυτός ο τόπος.
Κάθε σπίτι έχει τους νεκρούς του, για να κλάψει. Οι Ίκαροι με τη στολή γίνονται οι νεκροί κάθε σπιτιού, κάθε μάνας.
Οι άνθρωποι ουρανοί δεν χάνονται! Μπαίνει στο χώμα ο ουρανός;
Ο ουρανός δεν τελειώνει, μόνο, που κρύβει πάντα πόνο και Παράδεισο μαζί!
Οι ζώντες και απόντες Ίκαροι το ξέρουν καλά. Έχουν αρπάξει τον ουρανό, τον έχουν κάνει ορίζοντα για τα δικά μας μάτια, βάζοντας την ζωή τους για υποθήκη.
Οι άνθρωποι ουρανοί, που έχει αυτός ο τόπος κατάματα μας κοιτάζουν λέγοντας:
«Μόνο ψηλά είναι η ζωή, ψηλά να κοιτάζετε κάθε μέρα, αυτό είναι το συγχώριο, που ζητάμε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου