Η Ορθοδοξία μας και ... οι ''αγαπούληδες'' πανθρησκειακοί λύκοι του Οικουμενισμού

Κ.Σ.

 ''Τους πεπλανημένους επανάγαγε και σύναψον τη αγία σου καθολική και αποστολική Εκκλησία'' ( Λειτουργία Μ. Βασιλείου).

''Πανθρησκειακός Οικουμενισμός- Η Νέα απειλή- Οικουμενική Χάρτα. Ασσίζη 2002'' ( βιβλίο με έξι εκκλησιολογικά άρθρα από το περιοδικό ''Ο Σωτήρ'', Νικ. Π. Βασιλειάδη, εκδ. ''Αδελφότης Θεολόγων ''Ο ΣΩΤΗΡ'',  Μάρτιος 2002).

 Στο εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου αναφέρεται ότι από τον Δεκέμβριο 2001 μέχρι και τον Μάρτιο 2002 είχαν συγκληθεί 4 ''διαθρησκειακές'' συναντήσεις (Βρυξέλλες τον 12ο/2001, Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου 1ο/2002, Ασσίζη 24-25/1/2002, Λευκωσία 3ο/2002) και για τον 9ο/ 2002 είχε προγραμματισθεί και μία 5η συνάντηση στην Αθήνα.

Στην συνέχεια, αναφέρεται ποιό ήταν το προφανές από την σύγκληση των εν λόγω 5 ''διαθρησκειακών'' συναντήσεων. Είναι, όμως, βέβαιο ότι το ίδιο προφανές αντιλαμβάνεται και ο σύγχρονος Ορθόδοξος πιστός, όταν ακούει τις αγαπουλίστικες σειρήνες και βλέπει τις λυκο-αγκαλιές και λυκοφιλίες του Πανθρησκειακού Οικουμενισμού της εποχής μας.

Ποιό ήταν λοιπόν και εξακολουθεί να είναι το προφανές?! Ας διαβάσουμε επί λέξει το σχετικό απόσπασμα: ''Είναι προφανές ότι βρισκόμαστε σ' ένα πρωτοφανή καλπασμό του διαθρησκειακού οικουμενικού συγκρητισμού, ο οποίος σχετικοποιεί τα πάντα. Όλα δε αυτά, όπως έχει γραφή και δεν φαίνεται καθόλου απίθανο, με σαφή σκοπό η θρησκεία να υπηρετήση κρατικές ή πολιτικές επιλογές. Διότι μετά το τρομοκρατικό κτύπημα στην Αμερική της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 η πολιτική-βασικά ο πλανητάρχης των ΗΠΑ-πιέζει και κινητοποιεί και την Ορθοδοξία σε μια σύγχρονη ''σταυροφορία'' (ο όρος είναι δικός του) για την, όπως υποστηρίζει, αντιμετώπισι της τρομοκρατίας. 

Ωστόσο δεν φαίνεται να έχη προσεχθή από πλευράς ορθοδόξου όσο έπρεπε ότι η διαθρησκειακή αυτή συνεργασία εντάσσεται στην όλη προσπάθεια, που έχει ξεκινήσει από ετών, της ''εν εξελίξει'' νεοεποχικής κινήσεως, η οποία αποβλέπει σε μια ''πανθρησκεία''· δηλαδή στον θρίαμβο του ολεθρίου συγκρητισμού!

Αλλ' η Ορθοδοξία δεν μπορεί ούτε και πρέπει να δεχθή τις γενικώς κρατούσες συγκρητιστικές απόψεις περί της δυνατότητος συγκλίσεως όλων των θρησκειών, επειδή λατρεύουν δήθεν τον ίδιο Θεό!... Διότι οι απόψεις αυτές και άλλες παρόμοιες ...είναι αντίθετες προς την γνήσια, σοβαρή, μοναδική και σωτηριώδη διδασκαλία της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού· δηλαδή της Ορθοδόξου. Οι απόψεις αυτές είναι ολωσδιόλου ξένες προς την αποστολική και αγιοπατερική παράδοσι και πράξι της Ορθοδοξίας μας. ...Επί πλέον-και αυτό ουδέποτε πρέπει να το λησμονούμε-η Ορθόδοξη και η Δυτική Ευρώπη δεν συμπίπτουν πολιτισμικά. Διότι άλλο ορθόδοξη πνευματικότητα και άλλο δυτικός χριστιανισμός. ...''. 

Με τα παρακάτω αποσπάσματα του ίδιου βιβλίου ίσως απαντηθούν κάποια ερωτήματα, που είναι πιθανόν να έχουμε κάποιοι ορθόδοξοι πιστοί.

Είναι οι Παπικοί αιρετικοί: '' Οι Παπικοί είναι αιρετικοί, όπως... παρατηρεί ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στην ερμηνεία του 46ου Αποστολικού Κανόνος, όπου αναφέρει τον Δοσίθεο Ιεροσολύμων, τον Ηλία Μηνιάτη, τον άγιο Μάρκο Εφέσου τον Ευγενικό...με το ''οι παπικοί αιρετικοί εισι'' και ημείς οι Ορθόδοξοι ''ως αιρετικούς αυτούς απεκόψαμεν''. ...Μήπως την αλήθεια αυτή, ότι δηλαδή οι Παπικοί είναι αιρετικοί, δεν υποδεικνύει και η θεοφώτιστη Πατερική σοφία και η συνείδησι του λαού, του φύλακος της ορθοδόξου πίστεως, εδώ και ένδεκα αιώνες από την εποχή του Μ. Φωτίου, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά...όπως καταφαίνεται και από το ''Συνοδικόν της Ορθοδοξίας''? Και αυτά, διότι είναι μεγάλες οι διαφορές μας με τους Παπικούς (το Filioque, το θέμα της ακτίστου ουσίας και ακτίστου ενεργείας του Θεού, η σχολαστική και ησυχαστική θεολογία, η περισσεύουσα αξιομισθία των αγίων, το καθαρτήριο πυρ, το πρωτείο και το αλάθητο του Πάπα, η άσπιλος σύλληψις της Θεοτόκου, ο απόλυτος προορισμός, η ανακήρυξι του Βατικανού ως κράτους με ηγέτη τον Πάπα κ.ά).''. 

Οι Παπικοί είναι πολέμιοι της Ορθοδοξίας. '' ...Ο αιρετικός Πάπας και η αυλή του είναι υπεύθυνοι αμέτρητων αιματοχυσιών· όχι μόνο κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών και δη της Δ' Σταυροφορίας (1204), που κατάφερε, αναιτίως μάλιστα, θανάσιμο πλήγμα κατά του Ορθοδόξου Βυζαντίου και προετοίμασε την πτώσι της Κωνσταντινουπόλεως στα χέρια των Τούρκων, προς μεγάλη χαρά των Παπικών, την οποία εξέφρασε άριστα ο πάπας Ευγένιος Ε' με τα λόγια· ''δεν θα χαιρόμουν τόσο, αν είχαμε δέκα νίκες κατά των Τούρκων, όσο χαίρομαι τώρα με την υποδούλωσι ...(εννοεί των Βυζαντινών)''· όχι μόνο κατά την περίοδο της Ιεράς Εξετάσεως ... αλλά και μεταγενεστέρως, όταν ο Παπισμός υπέθαλπε τους πολέμους κατά της Ορθοδόξου Ρωσίας και αιματοκύλισε τα Βαλκάνια... 

'Ηδη από τον 13ο αιώνα η Ρώμη, ...επετέθη (σ.σ. στη Ρωσία) ενόπλως δια των Γερμανών...και δια των Σουηδών. Οι ομόδοξοι Ρώσοι γνωρίζουν ότι η επιθετική δραστηριότητα της Ρώμης κατά της Ορθοδοξίας ουδέποτε διεκόπη. ...μετά την κομμουνιστική επανάστασι του 1917...η Παπωσύνη συντόνιζε την Ουνία και συνεργαζόταν με την ''νεωτερίζουσα Εκκλησία''...Τι να πει κανείς για τους βίαιους προσηλυτισμούς στον Παπισμό ...μεταξύ του Α' και Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ...κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου, όταν συντελέσθηκε η γενοκτονία 700.000 Ορθοδόξων Σέρβων μέσα σε 4 χρόνια (1941-1945) στην Κροατία, όταν οι Ορθόδοξοι Σέρβοι υποχρεώνονταν να ράβουν πάνω στα ρούχα τους το γράμμα ''Π'' (Πραβοσλάβατς, δηλαδή Ορθόδοξος)? Και τι να αναφέρουμε για τον ανακηρυχθέντα ''άγιο'' από τους Παπικούς καρδινάλιο Στέπινατς, τον ηθικό αυτουργό της σφαγής μαζί με τον Άντε Πάβελιτς των Ορθοδόξων Σέρβων της Κροατίας? Πίσω από όλους αυτούς και τους μανιακούς Ουστάσι κρύβεται δυστυχώς ο ''άγιος'' Πατήρ της Ρώμης!...

Είχε δίκιο ο Ντοστογιέφσκυ, όταν έγραφε για τη στάσι του Βατικανού έναντι της Ρωσίας (σ.σ. την περίοδο του Κριμαϊκού πολέμου):''Ο μαχητικός καθολικισμός με λύσσα και μανία...παίρνει το μέρος των Τούρκων εναντίον μας ... Δεν είναι ένας οποιοσδήποτε ιεράρχης, αλλά ο ίδιος ο Πάπας που με βροντερή φωνή σε συναθροίσεις του Βατικανού μιλούσε με χαρά για τις ''νίκες των τούρκων''...

Και βεβαίως οι Έλληνες δεν λησμονούμε ότι το πρώτο συγχαρητήριο τηλεγράφημα που έλαβε ο Τούρκος σφαγέας του μικρασιατικού Ελληνισμού Κεμάλ Ατατούρκ ήταν από τον Πάπα! Ούτε και τη σιωπή του Βατικανού για τα όργια του Αττίλα το 1974 στην Κύπρο. ...αιματηροί διωγμοί των Παπικών στη Ρωσία, στη Σερβία...στο Κόσσοβο...οι Ιησουϊτες και οι Ουνίτες συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως...''. 

Όχι σε Πανθρησκεία, οικουμενιστικές, συγκρητιστικές και διαθρησκειακές συνάξεις: '' ...όπου συμμετέχουν κατ' όνομα Χριστιανοί, οι οποίοι πάσχουν βαρύτατα στα θέματα της Τριαδολογίας, της Χριστολογίας, της Εκκλησιολογίας και της Εσχατολογίας. ...όπου συμμετέχουν εκπρόσωποι ειδωλολατρικών θρησκειών, οι οποίοι επικαλούνται πονηρά ή πνεύματα πονηρά ή πνεύματα νεκρών και προβαίνουν σε μαγείες, τελετές ''βουντού'' και ανθρωποθυσίες, για να ευχαριστήσουν τον διάβολο! ...όπου συμμετέχουν μουσουλμάνοι, το ''απηνές και αλλόκοτον έθνος'', όπως το αποκαλεί ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής· το έθνος με την ''λαοπλάνον θρησκείαν'', που είναι ''πρόδρομος του Αντιχρίστου'', κατά τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό...όπου συμμετέχουν ...Ιουδαίοι, οι οποίοι αρνούνται τον Χριστό...προσδοκώντες τον δικό τους ''Μεσσία''...''.

Όχι σε συμπροσευχές σε πνεύματα, στον Αλλάχ του Μωάμεθ, που δεν έχει τίποτε το κοινό με τον Τριαδικό Θεό ή με τους αιρετικούς Παπικούς ή με το συνοθύλευμα που λέγεται Προτεσταντισμός, ο οποίος επευλογεί δια των ''επισκόπων'' του ή ''των ιερέων και αρχιερέων'' γυναικών τους γάμους ομοφυλοφίλων ή στον αναμενόμενο ''Μεσσία'' της ιουδαϊκής θρησκείας ( σ.σ. σε αυτήν την παρ. αποδόθηκε το νόημα της σελ. 52 του βιβλίου). 

Να προσευχηθούμε και να προσευχόμαστε  ''υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου'' ...με τον Χριστό, τον Κύριο Ιησού, τον Υιό και Λόγο του Θεού ...όπως κηρύχθηκε από τους θεόπνευστους Αποστόλους, όπως διδάχθηκε από τους θεοφόρους Πατέρες, όπως δηλαδή τον πιστεύει και τον διδάσκει η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, δηλαδή η Ορθόδοξη!

Να προσευχηθούμε και να προσευχόμαστε  είτε ''κατά μόνας'', είτε με ομοπίστους, ομόφρονες, ομοψύχους αδελφούς ''εν παντί τόπω''. Κυρίως, όμως, μέσα στους ορθόδοξους ναούς μας κατά την ώρα της λατρείας και μάλιστα κατά την ώρα της θείας Λειτουργίας, όταν προσφέρεται η κατ' εξοχήν ειρηνική αναίμακτη θυσία. Ο λόγος του Κυρίου είναι σαφής: Όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι στο όνομά μου και για σκοπούς σύμφωνους προς το θέλημά μου, εκεί είμαι και εγώ μεταξύ τους, για να τους εισακούω, να τους οδηγώ και να τους εμπνέω. (Ματθ.ιη' 18,20). [ σ.σ. Με τις 2 τελευτ. παρ. αποδόθηκε το νόημα των σελ. 53-54).

                                                                                       Κ.Σ.