Η ημέρα του Λιθοβολισμού του Στεφάνου καταγράφεται στην Ιστορία της Στρατευομένης Εκκλησίας του Χριστού ως η αφετηρία του Πρώτου Διωγμού των Χριστιανών που άρχισε από τα Ιεροσόλυμα. Για τον διωγμό αυτό γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς:
«Εγένετο δε εν εκείνη τη ημέρα διωγμός μέγας επί την εκκλησίαν την εν Ιεροσολύμοις, πάντες δε διεσπάρησαν κατά τάς χώρας της Ιουδαίας και της Σαμαρείας, πλήν των αποστόλων» (Πραξ. η΄ 1).
Μετά τον λιθοβολισμό του Στεφάνου το ιουδαϊκό μένος στρέφεται αδιάκριτα εναντίον όλων των Χριστιανών των Ιεροσολύμων. Εξαπολύεται διωγμός μέγας κατά της Εκκλησίας. Διωγμός φοβερός ώστε αναγκάζονται οι Χριστιανοί να εγκαταλείψουν τα Ιεροσόλυμα και να διασκορπιστούν στα χωριά της Ιουδαίας και της Σαμάρειας. Φύγανε σχεδόν όλοι πλην των αποστόλων. Εκείνοι, ως πρόμαχοι και ταγοί της Εκκλησίας, έπρεπε να μείνουν κοντά στη μάχη, για να είναι παράδειγμα πίστεως, ανδρείας και θάρρους… Κι αυτό έπραξαν!
Στο τέλος της απολογίας του Στεφάνου, ενώ το μίσος του Ιουδαϊκού Συνεδρίου κορυφώνεται εναντίον του, η Χάρη του Θεού τον περιβάλλει θαυματουργά.
Γίνεται μεγάλο θαύμα. Βλέπει ο Άγιος Στέφανος μια ουράνια οπτασία. Βλέπει τους ουρανούς ανοιχτούς και γεμάτος χαρά αναφωνεί: «Να, βλέπω ανοιγμένους τους Ουρανούς και τον Υιό του ανθρώπου να βρίσκεται στα δεξιά του Θεού! Ταράζεται τότε το Συνέδριο. Κραυγές οργής ξεσπούν εναντίον του. Γροθιές εκδίκησης υψώνονται στον αέρα. Πολλοί κλείνουν τα αυτιά τους, μη θέλοντας ν’ ακούσουν τα βλάσφημα, τάχα, λόγια του Στεφάνου. Είναι μια έκρηξη φονικής οργής που εκδηλώνεται με κραυγή μίσους και κλείσιμο των αυτιών από τους ανθρώπους του Συνεδρίου. Γράφει σχετικά μ’ αυτό ο Λουκάς: «Κράξαντες φωνή μεγάλη συνέσχον τά ὦτα αὐτῶν» (Πράξ. ζ 57). Τελικά όλοι ορμούν εναντίον του, τον αρπάζουν και τον σέρνουν έξω από την αίθουσα. Τον βγάζουν έξω από την πόλη. Εκεί μπαίνει σ’ εφαρμογή το δολοφονικό σχέδιο του Συνεδρίου. Στον τόπο του μαρτυρίου του περιβάλλεται ο πρωτομάρτυρας από άγριες, εγκληματικές μορφές.
Οι δήμιοι του δημιουργούν πανδαιμόνιο με τις βρισιές και τις αιμοχαρείς κραυγές τους. Συγκεντρώνουν πέτρες για το λιθοβολισμό. Βγάζουν μέρος των ενδυμάτων τους οι ψευδομάρτυρες ώστε να λιθοβολούν με άνεση. Ο Μάρτυρας του Χριστού προσεύχεται. Προσεύχεται και γι αυτούς που είναι έτοιμοι να τον συντρίψουν με άγριο λιθοβολισμό. Σε λίγο βροχή πέφτουν οι πέτρες καταπάνω του. το σώμα του πληγώνεται, το αίμα τρέχει. Τον χτυπούν όλοι, σκληρά, ανελέητα. Καταματωμένος συγκεντρώνει τις τελευταίες δυνάμεις του και προσεύχεται: «Κύριε Ιησού, δέξαι τό πνεῦμα μου», ψιθυρίζει. Ο άγριος λιθοβολισμός συνεχίζεται.
Τα χτυπήματα τσακίζουν το σώμα του. Οι δυνάμεις αρχίζουν να τον εγκαταλείπουν. Αισθάνεται ο Μάρτυρας ότι λίγες είναι οι στιγμές της επίγειας ζωής που του απομένουν. Στις στιγμές αυτές των φρικτών πόνων του, φέρνει στο νου του τους πόνους του Εσταυρωμένου του Γολγοθά. Συγκεντρώνει έπειτα για στερνή φορά τις δυνάμεις του και γονατιστός προσεύχεται στο Θεό να συγχωρήσει αυτούς που τον λιθοβολούν. Εφαρμόζει την Θεοδίδακτη τελειότητα της αγάπης, την αγάπη για τους εχθρούς. Μιμείται ο Πρωτομάρτυρας το Σωτήρα Χριστό που συγχώρεσε τους σταυρωτές Του και κράζει μεγαλόφωνα: «Κύριε, μή στήσης αὐτοῖς τήν ἁμαρτίαν ταύτην!» Κύριε μην καταλογίσεις σ’ αυτούς αυτήν την αμαρτία. Μ’ αυτά τα τελευταία λόγια της συγγνώμης παραδίνει την αγία του ψυχή στον Βασιλέα Χριστό.
Και του το ειπών εκοιμήθη, γράφει ο ιερός Ευαγγελιστής. Έτσι μια γενναία ηρωική ψυχή, λουσμένη με το αίμα του μαρτυρίου και στολισμένη με το στεφάνι της νίκης, μπαίνει στην ατέλειωτη χαρά και ευτυχία του Ουρανού. Ο λιθοβολισμός του Στεφάνου έγινε χωρίς την έγκριση της Ρωμαϊκής αρχής. Έγινε παρανόμως. Οι Ρωμαίοι δεν είχαν παραχωρήσει τέτοιο δικαίωμα, ποινής θανάτου, στο Συνέδριο των Ιουδαίων. Το άγιο σώμα του αγγελόμορφου Πρωτομάρτυρα το φρόντισαν και το ενταφίασαν οι Χριστιανοί των Ιεροσολύμων που θρήνησαν το θάνατο του. ο λιθοβολισμός του Πρωτομάρτυρα έγινε, κατά πάσα πιθανότητα, τρία περίπου χρόνια μετά την Ανάληψη του Χριστού. Ήτανε παρών σε αυτόν και ο νεανίας Σαύλος, ο μετέπειτα φλογερός Απόστολος του Χριστού Παύλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου