Οι Άγιοι Πατέρες έλεγαν στήν εξομολόγηση:
<<Φύτρωσε αυτό τό πάθος, ξεφύτρωσε αυτός ο πόλεμος, αυτό τό θηρίο τό ανήμερο,
μέ πολεμάει αυτός ο εγωισμός καί δέν μπορώ νά τόν νικήσω, μέ πολεμάει η ζήλεια, ο φθόνος, η κατάκριση, η καχυποψία, η μεμψιμοιρία. Τί νά τά κάνω αυτά τά δαιμόνια, πώς νά τα πολεμήσω, Γέροντα, μέ ποιό τρόπο να τα πολεμήσω αυτά τα δαιμόνια πού με πολεμούν;>>.
Κάνουμε τέτοια εξομολόγηση; Καί αυτά είναι τα μεγαλύτερα πού πρέπει να εξομολογηθούμε. Ή πάμε, όπως πήγε ένας καί λέει στόν πνευματικό:
<<Γέροντα, ο τάδε μου έκανε εκείνο καί εκείνο>>.
Αφού πιά τάπε όλα, τού λέει ο πνευματικός, γονάτισε να διαβάσω συγχωρητική ευχή· καί αντί να διαβάση το δικό του όνομα λέγοντας συγχωρημένος καί λελυμένος, είπε το όνομα του άλλου που κατηγορούσε. Τότε ξαφνιάστηκε: <<Γιατί, πάτερ μου, λές αυτό το όνομα;>>.
<<Αυτόν εξομολόγησα σήμερα, εσύ δέν είπες κανένα δικό σου αμάρτημα, δέν ταπεινώθηκες, ο τάδε σου φταίει, εκείνος σε κάνει>>.
Γερόντισα Μακρίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου