Κ.Σ.
† Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, στον πρόλογο του βιβλίου του ''ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ'' (εκδ.1967), Αρχιμανδρίτης τότε, γράφει: ''Είναι μορφές γνωστές, μορφές φωτεινές, μα και σκιερές, μορφές άγιες μα και αμαρτωλές, φιλικές, εχθρικές, ήμερες, εξαγριωμένες, ηρωικές, εξαθλιωμένες, αγαθές, πονηρές, μορφές ανθρώπινες που όλες μαζί, με τον τιμητικό ή επαίσχυντο ρόλο που παίζουν στο θείο δράμα, είναι στενά συνυφασμένες με τις τελευταίες, τις φοβερές, από φρικαλεότητα, ώρες πάνω στη γη του Μεγάλου Ραββί. Οι λίγες γραμμές που ακολουθούν, είναι αφιερωμένες σε μερικές μόνο απ' τις μορφές του Πάθους.
Με γλώσσα απλή, για να είναι απ' όλους αντιληπτή, δίδονται αφορμές για περισσότερες σκέψεις πάνω στα πρόσωπα αυτά που, με τον χαρακτήρα τους, ασφαλώς πολλά έχουν να πουν και στο σημερινό χριστιανό. Η αναπόλησι στις μορφές αυτές, θα πρέπει να βοηθήση τον φίλο αναγνώστη, στο να εμβαθύνει στο Πάθος, να συγκινηθή, να φιλοσοφήση, με όση δύναμι έχει να διδαχθή. Αν οι απλοϊκές αυτές γραμμές δώσουν μια τέτοια δυνατότητα, θα έχουν ασφαλώς ακεραιώσει τον δικό τους τον σκοπό''. Μία από τις μορφές του Πάθους του Κυρίου, στις οποίες αναφέρεται ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, είναι αυτή του Πόντιου Πιλάτου· το σχετικό κεφάλαιο του βιβλίου επιγράφεται '' ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΠΙΛΑΤΟΙ'' (σελ. 24-31) και παρατίθεται σε απόσπασμα.
''Υπεύθυνο, και για τούτο και βασικό, ρόλο στο Πάθος του Κυρίου έπαιξεν ο Πόντιος Πιλάτος. Πραίτωρ, αντιπρόσωπος δηλ. του Καίσαρος στην Παλαιστίνη, την εποχή εκείνη, συγκέντρωνε στα χέρια του ολόκληρη τη ρωμαϊκή εξουσία. ...Στις διαταγές του υπήκουαν όλοι. Και στην κρίσι του υπετάσσοντο άρχοντες και αρχόμενοι, ξένοι και εντόπιοι, εχθροί και φίλοι.
Παρά ταύτα όμως, στην υπόθεσι εκείνη που, κάποιο πρωινό έφεραν μπροστά του, έδειξε μια ακατανόητη συμπεριφορά. Βρέθηκε μπροστά σ' ένα κατάδικο, και μάλιστα θανατοποινίτη. ...δεν έμοιαζε διόλου με όλους τους άλλους...Το βλέμμα Του ήταν γλυκό...Το πρόσωπο κατάστικτο από το αίμα, πρόδιδε αγνό ιδεολόγο. ...Ενώ η όλη Του εμφάνισις, του έδινε ευθύς αμέσως την εντύπωσι, ότι είχε μπροστά του ένα αθώο.
Και δεν δυσκολεύθηκε πολύ ο Πιλάτος για να διαπιστώση την αθωότητα του καταδίκου. Εμβριθής αυτός μελετητής του δικαίου της πατρίδος του, και έμπειρος δικαστής όπως ήταν, μετά τις πρώτες ερωτήσεις και την πρώτη επαφή, επείσθη ότι δεν ήταν τυχαίος ο σημερινός δέσμιος. Την εναντίον του κατηγορίαν την βρήκε ασταθή...η θανατική Του καταδίκη, αν τελικώς την επεκύρωνε, έβλεπε πως θα αποτελούσε καθαρή παρανομία, αδικία, κατάφωρο προσβολή του περί δικαίου συναισθήματος, ατιμία και περιφρόνησιν εγκληματική του νόμου. ...μόλις έφθασε στ' αυτιά του η σαφής προειδοποίησι ...''ουκ εί φίλος του Καίσαρος''...ο γενναίος της Ρώμης φάνηκε δειλός. Ο ατρόμητος κατελήφθη από φόβο. Και σ' αυτόν τον φόβο και την δειλία και την σκοπιμότητα, εθυσίασε το δίκαιο, την αλήθεια, την τιμή. Προτίμησε να βραβεύση την αδικία...προ του ...συμφέροντός του.
Στους χρόνους του Ιησού ζούσε ο Πιλάτος. Μα, όχι! Ζη και σήμερα. Ζη μέσα στον χαρακτήρα όλων εκείνων που υπεράνω όλων θέτουν το συμφέρον τους το ωμό. Ζη και σήμερα ο Πιλάτος, κάτω απ' τα πρόσωπα όσων δουλεύουν στη σκοπιμότητα, όσων υπηρετούν στην ιδιοτέλεια...
Ω, ναι! Πιλάτοι σύγχρονοι είναι όσοι, κάτω απ' το βάρος της καθημερινής βιοπάλης, ένοιωσαν ν' αμβλύνωνται μέσα τους οι αξίες της ζωής και, βλέποντας την πολυποίκιλη κακία να κυβερνά τον κόσμο, συντάχθηκαν με τις δυνάμεις του κακού, κι' επρόδωσαν τον μεγάλο τους σκοπό. Είναι αυτοί οι ίδιοι δειλοί, κι' είναι έτοιμοι και στους άλλους να κηρύξουν σαν σύνθημα της εποχής το ''κύττα τη δουλειά σου· μη σε νοιάζη για τους άλλους''.
Πιλάτοι σύγχρονοι είναι όσοι, από λόγους συμφέροντος κι' ωφέλειας προσωπικής, ανέχονται να ονομάζουν το σκότος φως και το φως σκότος. Να παραχαράσσουν την αλήθεια, να διαστρεβλώνουν το δίκαιο, να ανατρέπουν την ηθική.
Πιλάτοι σύγχρονοι είναι όσοι επαναπαύονται στην ευτυχία και το χουζούρι τους, ενώ δίπλα τους στενάζει ο κόσμος, διαμαρτύρεται ο φτωχός, βασανίζεται ο αδικούμενος.
Πιλάτοι σύγχρονοι είναι όσοι ενώ αναγνωρίζουν το δίκαιο του άλλου, δεν το υπερασπίζουν, δεν το ομολογούν, δεν βάζουν το στήθος τους μπροστά στον κίνδυνο, δεν μάχονται για τα ιδανικά. Είναι όσοι αποφεύγουν να ελέγξουν τον δυνατό, αν και εσωτερικώς τον κατακρίνουν ...
Πιλάτοι σύγχρονοι είναι όσοι μπρος στη θέσι που κατέχουν, θυσιάζουν τα πάντα, προτιμούν ν' αρνηθούν τις αρχές τους, να τις καταπατήσουν, να συνθηκολογήσουν με τη συνείδησή τους, να κάνουν αβαρίες, παρά να διακινδυνεύσουν την καριέρα τους, την τακτοποίησί τους, το ''βόλεμά'' τους.
Πιλάτοι σύγχρονοι είναι όσοι, δεν χαλούν κανενός χατήρι. ...
Πιλάτοι σύγχρονοι είναι όσοι κάνουν ''στραβά μάτια'' στις ηθικές ή άλλες ατασθαλίες των μεγάλων. ...όσοι άγονται και φέρονται απ' τους πολλούς. ...Είναι όσοι σηκώνουν αδιάφορα τους ώμους και στρέφουν αλλού το πρόσωπο, μπροστά στο δίκαιο που βοά, στην αλήθεια που κράζει...
Όλοι αυτοί είναι οι σύγχρονοι Πιλάτοι. ...Είναι οι φίλοι όλων των καταστάσεων. ...Σαν τον μυθικό Πρωτέα αλλάζουν κι' αυτοί μορφή σύμφωνα με τις υποδείξεις του συμφέροντος. Παίζουν ένα διαρκές θέατρο στη ζωή τους. Τα πάντα μετέρχονται, τα πάντα μιμούνται, τα πάντα υιοθετούν, αρκεί να μην ενοχληθούν, να μην κινδυνεύσουν, να μην χάσουν ωρισμένη εύνοια. ...
Όμως όχι. Δεν μας θέλει Πιλάτους ο Χριστός. Με οίκτον ητένισε τότε τον Πόντιο Πιλάτο στο πραιτώριο. Με οίκτο και οργή προσβλέπει και τώρα προς τους σημερινούς Πιλάτους. Δεν μας θέλει ο Κύριος δειλούς, αρνητές, καιροσκόπους, ατομιστές, συμφεροντολόγους, ιδιοτελείς...Μας θέλει γενναίους σαν τον Δαυίδ, ορμητικούς σαν τον Πέτρο. Μας θέλει με την παρρησία ενός Παύλου, με την δικαιοσύνη ενός Σολομώντος, με την αγάπη ενός Ιωάννη, με την αφοσίωσι μιάς Μαρίας, με την ειλικρίνεια ενός Θωμά, με την ευθύτητα ενός Μ. Βασιλείου, με το θάρρος ενός Χρυσοστόμου.
...Ο πρώτος εκείνος Πιλάτος της Ιερουσαλήμ, ένιψε τότε τα χέρια του, νομίζοντας πως έτσι ξεπλένει και τη μεγάλη του ενοχή. Πόσον όμως απατήθηκε! Η πράξι του εκείνη οσονδήποτε κι' αν φαίνεται συμβολική, δεν κατώρθωσε να σβύση το στίγμα που έκτοτε συνοδεύει την απαίσια μνήμη του. ...Μα και οι σύγχρονοι Πιλάτοι της ζωής, ας μη βαυκαλίζωνται με την δήθεν ''επιτυχημένην'' τακτική τους. Ας το γνωρίζουν και αυτοί, και όσοι τους μιμούνται και τους ακολουθούν, πως αργά ή γρήγορα θα παύσουν να κρύβωνται πίσω απ' τη λεοντή της υποκρισίας και του συμφέροντος. ...Γιατί θα έλθη στιγμή που...θα φοβηθούν...την οργή του Θεού, και θα παραδώσουν τα όπλα νικημένοι και περιδεείς. Και τότε?...''.
Κ.Σ.
Δείτε και αυτά: Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος: Το σχέδιο της αποχριστιανοποίησης 9/10/2001
Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος: Θα μας μετατρέψουν σκόπιμα σε φτωχούς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου