† Μακαριστού Μητροπολίτου Αυγουστίνου Καντιώτη: Η ΕΠΙΔΗΜΙΑ

 

Γράφει αναγνώστης, Κ.Σ.

Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης στο βιβλίο του ''Εικόνες και Πραγματικότητες'' (εκδοσ. του Περιοδικού ''Χριστιανική σπίθα, Αθήναι 1957), τότε Αρχιμανδρίτης και Ιεροκήρυκας, αναλύει ''τον ανεξάντλητον πλούτον των θείων αληθειών των περιεχομένων εις το αθάνατον Ψαλτήριον, το βιβλίον τούτο, όπερ ευστόχως εχαρακτηρίσθη ως καρδία της Γραφής'', όπως  ο ίδιος γράφει στον πρόλογο του βιβλίου του.

 

    Στις 24-30 σελίδες λοιπόν του βιβλίου αυτού ο θεόπνευστος κυρός Αυγουστίνος Καντιώτης αναλύει τον Ψαλμό 1,1: ''Μακάριος ανήρ, ός ...επί καθέδρα λοιμών ουκ εκάθισεν''  επιγράφει δε το άρθρο του αυτό ''Η επιδημία'',  χαρακτηριστικό απόσπασμα του οποίου παρατίθεται μαζί με την υπάρχουσα στο ίδιο άρθρο συγκλονιστική ζωγραφική απεικόνιση πανικόβλητων ανθρώπων μπροστά σε οίκημα με την πινακίδα ''ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ''.  

 

    ''Υπάρχουν, αγαπητοί μου αναγνώσται, υπάρχουν ασθένειαι, αι οποίαι προσβάλλουν μεν τον άνθρωπον, αλλά περιορίζονται μόνον εις αυτόν που προσέβαλον. Δεν μεταδίδονται. Αλλ' υπάρχουν και άλλαι ασθένειαι, αι οποίαι είνε κολλητικαί, μεταδίδονται με μεγαλυτέραν ευκολίαν. Ήγγισες τον άρρωστον; Προσεβλήθης αμέσως. 'Ενας,  εάν προσβληθή από μίαν τοιαύτην ασθένειαν και δεν απομονωθή και δεν ληφθούν όλα τα μέτρα που υποδεικνύει η Ιατρική Επιστήμη, αρκεί ο ένας αυτός να μεταδώση την ασθένειαν εις όλην την πόλιν, την επαρχίαν, την επικράτειαν. Η ασθένεια ούτω γίνεται επιδημία. Ρίπτει εις κλίνην οδύνης, εξαποστέλλει εις τον Άδην χιλιάδας, και εξαφανίζει χωρία και πόλεις.

 

    Επιδημία! Οργή Θεού! Ο Ιωάννης, ο επιστήθιος μαθητής του Κυρίου, εις την Αποκάλυψιν αναφέρει, ότι ως τιμωρίαν του αποστάτου κόσμου η δικαιοσύνη του Θεού μεταξύ των άλλων κακών θα στείλη και τον κίτρινον ίππον, όστις σημαίνει τον λοιμόν, επιδημικήν νόσον, η οποία και θα θερίση την ανθρωπότητα.(Ίδε Αποκ.6, 7-8). 

 

    Εκ των πλέον επιδημικών ασθενειών είνε και μία, η οποία και κυρίως ονομάζεται λοιμός. Είνε η πανώλης, η κοινώς λεγομένη ''πανούκλα''. Είνε ο μέλας θάνατος. Και μόνον το όνομα της ασθενείας αυτής προκαλεί τον τρόμον. Μεταδίδεται με ταχύτητα αστραπής. Μεταδίδεται και με ένα σταγονίδιον που εκβάλλει εκ του στόματός του ο ''λοιμός'', ο πανουκλιασμένος. Δια τούτο έκτακτα μέτρα λαμβάνονται άμα τη εμφανίσει του πρώτου κρούσματος. Η οικία του ασθενούς απομονώνεται. Μία έντυπος ειδοποίησις των Υγειονομικών Αρχών του τόπου επικολλάται επί της θύρας. Την βλέπουν άνθρωποι και φεύγουν πανικόβλητοι. 

 

Χρυσίον να δίδης, ουδείς τολμά να εισέλθη, ουδείς εκθέτει την υγείαν του εις προφανή κίνδυνον. ...Ουδείς πλησιάζει, πλην των ιατρών, οι οποίοι λαμβάνουν όλας τας προφυλάξεις, ίνα μη υπό των μικροβίων προσβληθούν.

 

    Ο ''λοιμός'', ο πανουκλιασμένος, αποφεύγεται από όλους. Διότι όλοι αγαπούν την ζωήν των και δεν θέλουν ένεκα της επαφής με τον ασθενή να κολλήσουν την τρομεράν ασθένειαν και ν' αποθάνουν.

 

    Ο ''λοιμός'', που προσεβλήθη από την πανώλη, είνε εικών του αμαρτωλού, του αμαρτωλού εκείνου, όστις όχι μόνον εν τω εσωτερικώ της ψυχής του βουλεύεται το κακόν, όχι μόνον το εκτελεί εξωτερικώς, αλλά και μετά την εκτέλεσιν του κακού δεν ματανοεί, δεν συναισθάνεται την αμαρτίαν, δεν θρηνεί δια το κατάντημα, δεν καλεί τα βουνά και τα όρη να κλαύσουν μετ' αυτού, αλλ' εκ της συνεχούς διαπράξεως της αμαρτίας υπέστη σκλήρυνσιν, πώρωσιν, κατέστη ανίατος ψυχικώς και προσπαθεί με κάθε τρόπον να μεταδώση το ψυχικόν του νόσημα και εις τους άλλους. Ζητεί συντρόφους, συνενόχους εν τη αμαρτία. Και τον ακούετε να ...αμνηστεύη τους δράστας, να τους ηρωοποιή και να αποκαλεί καθυστερημένους και ηλιθίους και τρελλούς τους αποφεύγοντας την αμαρτίαν. ...Και γίνεται ''λοιμός'' και εστία μολύνσεως δια την οικογένειάν του, την πόλιν, εις την οποίαν κατοικεί, την πατρίδα, εις την οποίαν ανήκει.

 

    Λοιμός αυτός. Αλλά λοιμός και ο άλλος, όστις εν τω εγκεφάλω αυτού έχει την πλάνην...Ο υπ' αυτής κατεχόμενος, ο μολυνθείς με τας υλιστικάς και αθεϊστικάς θεωρίας, αισθάνεται τάσιν να τας είπη και εις τους άλλους. Ζητεί ομοϊδεάτας. Και τον ακούετε ν' αναπτύσση όλην την δραστηριότητά του δια την εξάπλωσιν των πλανών του. Και ρητορεύει. Και γράφει. Και κινείται παντού. Και μεταδίδει τον λοιμόν αυτός ο ίδιος ών ''λοιμός''. ...

 

    Ο ''λοιμός''. Και εάν αυτός ο λοιμός, ο άνθρωπος ο προσβεβλημένος από την πλάνην και την αμαρτίαν, κατορθώση ν' ανέλθη εις ''καθέδραν'', εις θέσιν επίσημον, θέσιν, π.χ. καθηγητού Πανεπιστημίου, τότε εκ της καθέδρας εκείνης θα μεταδώση τας εσφαλμένας ιδέας...θα μεταδοθεί ο λοιμός μέχρι των εσχατιών της ελληνικής πατρίδος. Και μήπως τοιαύται καθέδραι λοιμών δεν έγιναν θέσεις καθηγητών των Πανεπιστημίων; Εκ των διαφόρων Σχολών δεν ηκούσθησαν και ακούονται αι πλέον εξωφρενικαί και αντιχριστιανικαί ιδέαι;

 

    Αλλοίμονον εις τα έθνη, εις τα οποία τας υψίστας θέσεις καταλαμβάνουν άνδρες ''λοιμοί ''. Η αποσύνθεσίς των θα είνε ταχυτάτη. Διότι είνε αποδεδειγμένον υπό της πείρας αιώνων, ότι οι αρχόμενοι εξομοιώνονται προς τους πολιτικούς και εκκλησιαστικούς άρχοντάς των, μιμούνται τα ήθη των, αντιγράφουν την ζωήν των και εκφυλίζονται. Ιδού διατί ο λαός δεν πρέπει ν' αδιαφορή τίς διδάσκει τα παιδιά του, τίς διοικεί την Εκκλησίαν, τίς κυβερνά την πολιτείαν. ...Εάν άνδρες διεφθαρμένοι, άνδρες πεπλανημένων φρονημάτων ως προς τα ζητήματα της πίστεως και της ηθικής, εάν τοιούτοι άνδρες εκλεγούν ως βουλευταί, εις οιανδήποτε πολιτικήν παράταξιν και εάν ανήκουν, θα κάμουν μεγάλο κακόν εις τον τόπον. Δια της νομοθετικής οδού θα φροντίσουν να ψηφισθούν όχι νόμοι προάγοντες τα κοινά της πατρίδος συμφέροντα, αλλά νόμοι διευκολύνοντες το κακόν, την αμαρτίαν, εις την οποίαν αυτοί δουλεύουν νυχθημερόν. ...Οι λοιμοί!

 

    Άνδρες ''λοιμοί'' διαλύουν τα έθνη. Αι κακίαι των επιδημίαι. ...

 

    Αγαπητοί! Ο Ψαλμωδός...εγνώριζεν εκ πείρας ...οποίαν καταστροφήν δύνανται να επιφέρουν εις τα αγνά ήθη της πατρίδος άνδρες ''λοιμοί'', άνδρες, των οποίων η καρδία και ο εγκέφαλος έγιναν καθέδραι, μόνιμοι εστίαι διαφθοράς εκχειλίζουσαι προς τα έξω τον βόρβορον. Ως βασιλεύς δεν εφοβείτο τόσον μίαν επιδημίαν, η οποία θ' απεδεκάτιζε τον λαόν του, όσον εφοβείτο την αμαρτίαν, την αμαρτίαν των προσώπων εκείνων, οι οποίοι, αμετανόητοι δια το κακόν που διέπραξαν, ειρωνεύονται και χλευάζουν πάσαν ηθικήν τάξιν και είνε έτοιμοι να επαναλάβουν εις ευρύτερα πλαίσια το κακόν και να συμπεριλάβουν και άλλους εις την παράταξιν των παραβατών. Διεφθαρμένοι άνθρωποι μέχρι μυελού οστέων, μέχρι του τελευταίου των κυττάρου, αυτοί είνε ο λοιμός, η επιδημία η φοβερά, η πανούκλα που απειλεί τας κοινωνίας...''. 

                                                                          Κ.Σ.