Τα «τέρατα» του Κολωνού δεν ήρθαν από το πουθενά – Βγαίνουν από μια κοινωνία που πεθαίνει από πνευματική ασφυξία

 

Τα «τέρατα» του Κολωνού δεν ήρθαν από το πουθενά – Βγαίνουν από μια κοινωνία που πεθαίνει από πνευματική ασφυξία

Ελευθέριος Ανδρώνης

Η έξαρση της παιδεραστίας δεν ήρθε από το «τίποτα», όπως θέλουν να το παρουσιάζουν μερικοί δημοσιολογούντες που παριστάνουν τους έκπληκτους - Η πολιτεία και η κοινωνία θερίζουν ό,τι έσπειραν τα τελευταία χρόνια.

Με την υπόθεση του 53χρονου παιδεραστή και το άνοιγμα της συζήτησης για την δράση των κυκλωμάτων παιδεραστίας, ένα ολόκληρο πολιτικό, καλλιτεχνικό, δημοσιογραφικό, κοινωνικό σύστημα προσποιείται πως είναι «έκπληκτο» για αυτήν την φρικιαστική πτυχή της κοινωνίας μας. Ακούμε βαρύγδουπες δηλώσεις για κάθαρση της κοινωνίας και τα τηλεπαράθυρα πλημμύρισαν από «δικαστές» που κατακεραυνώνουν την ανηθικότητα.

Σωστές οι καταδίκες, άλλα εύκολες και ανέξοδες. Μήπως καλύτερα να βάλουμε την κοινωνία μας μπροστά στον καθρέφτη και να προσέξουμε τι θα σχηματιστεί στο είδωλο;

Ακούγοντας τις δημόσιες τοποθετήσεις διαφόρων προσώπων που σχολιάζουν το θέμα τις τελευταίες μέρες, θα έλεγε κανείς πως δίνεται η εντύπωση ότι ζούμε σε μια κοινωνία που αποτελεί παγκόσμιο πρότυπο ηθικής ακεραιότητας.

Κι όμως, περισσότερο από την δυσωδία του εγκλήματος αυτού καθεαυτού, ζέχνει η υποκρισία του συστήματος που προσποιείται πως ο εκμαυλισμός και η διακόρευση παιδιών προέκυψε από το πουθενά. Ένα ολόκληρο σύστημα συμπεριφέρεται σαν οι παιδόφιλοι να είναι κάποια τυχαία «λάθη» της φύσης, κάποια καρκινώματα της κοινωνίας που εμφανίστηκαν από μια στιγμιαία ανωμαλία του κοινωνικού «DNA».

Είναι όμως έτσι; Ή το ίδιο το σύστημα θρέφει τα τέρατα στο υπόγειο και δηλώνει «έκπληκτο» όταν αυτά στρογγυλοκάθονται στο καθιστικό;

Το ίδιο σύστημα που σήμερα δηλώνει αποτροπιασμό και διαρρηγνύει τα ιμάτια του για την υπόθεση του Κολωνού, είναι που σταδιακά προώθησε με ποικίλους τρόπους την διαφθορά της παιδικής αθωότητας, και συνεχίζει να την στηρίζει.

Ολοκληρωμένη σεξουαλικότητα στα… 15;

Ας θυμηθούμε για παράδειγμα πως με απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης ψηφίστηκε η δυνατότητα επαναπροσδιορισμού φύλου και η νομική αναγνώριση ταυτότητας φύλου από τα 15 έτη. Ένας νόμος που υιοθετήθηκε πλήρως και από την παρούσα κυβέρνηση.

Δηλαδή η ίδια η πολιτεία θεωρεί (από το 2017), πως ήδη από την ηλικία των 15 ετών, ένα παιδί έχει αποκτήσει την… ωριμότητα να καταλήξει στο φύλο που τον εκφράζει, κάτι που προϋποθέτει βέβαια πως έχει αναπτύξει ήδη την σεξουαλικότητα του και έχει κατασταλάξει στο αν θέλει να είναι άνδρας ή γυναίκα!

Ένας ασχημάτιστος χαρακτήρας που στα 15 δεν γνωρίζει ούτε καν ποια επαγγελματική κατεύθυνση θα πάρει, θεωρείται από το κράτος «έτοιμος» για να προχωρήσει σε μια χειρουργική επέμβαση που θα καθορίσει ολόκληρη τη ζωή του!

Είναι ή δεν είναι μια έμμεση σεξουαλικοποίηση του παιδικού ψυχισμού ένα τέτοιο φθοροποιό σκεπτικό; Έδωσε ή δεν έδωσε τις ευλογίες του το κράτος, στην κοινωνική διαφθορά της εφηβείας; Αν συνδυάσουμε το παραπάνω στοιχείο με το γεγονός ότι η πολιτεία αναγνωρίζει «συναίνεση» στο σεξ μόλις από τα 15 και μέχρι αυτή την ηλικία παρέχει ποινική προστασία (και μόνο σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις ως τα 18), τότε βγαίνει το συμπέρασμα πως ένα άγουρο παιδί που βρίσκεται ακόμη στην τρέλα της εφηβείας, θεωρείται… ενήλικος σεξουαλικά.

Εντωμεταξύ το δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα δίνεται στην ηλικία των 17. Το δικαίωμα οδήγησης, το ίδιο. Φαίνεται πως στη λογική του κράτους το να στέκεσαι πίσω από ένα παραβάν για να ψηφίσεις και το να οδηγείς, απαιτεί περισσότερη ωριμότητα από το να αποφασίσεις που θα χαρίσεις το σώμα σου ή το αν θα πρέπει να αλλάξεις το φύλο του…

Αξίζει να σημειωθεί πως σε ευρωπαϊκές χώρες όπως είναι η Γερμανία, η Αυστρία, η Ιταλία, η Βουλγαρία και η Εσθονία, η ηλικία συναίνεσης ξεκινάει από τα 14. Καταλαβαίνει κανείς το που οδεύει η προστασία του παιδιού, βλέποντας ένα όριο να γίνεται όλο και πιο ελαστικό, με τάση προς τα κάτω.

«Ροζ» παιδεία, χρωματιστές παρελάσεις και «φροντιστήρια»

Μέρος του πολιτικού συστήματος παρουσιάζεται «εμβρόντητο» μπροστά στην φρίκη του Κολωνού, ενώ η ίδια η δημόσια Παιδεία μετατρέπεται σε εργοστάσιο προαγωγής στη διαφθορά, με εισαγωγή μαθημάτων σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης ήδη από τις τάξεις του Δημοτικού. Απονήρευτα παιδάκια μαθαίνουν την «σεξουαλική ποικιλομορφία» και την «σεξουαλική απόλαυση», γιατί ένα διεφθαρμένο κράτος αποφάσισε πως πρέπει να παραγεμίσουν τα μυαλουδάκια τους με «σεξουαλική αυτογνωσία».

Δεν παραβιάζεται το αγνό άσυλο της παιδικής ηλικίας με τέτοιες πρώιμες γνώσεις που δεν χρειάζονται στο παιδικό μυαλό;

Μήπως να θυμηθούμε το ότι το ίδιο το σύστημα που «φρίττει» με την ιστορία του Κολωνού, είναι αυτό που βρίσκει «προοδευτισμό» σε πολύχρωμες παρελάσεις που γιορτάζουν την «διαφορετικότητα» στην σεξουαλικότητα, φέρνοντας στις εκδηλώσεις παιδάκια να κρατούν σημαίες και να παρακολουθούν τους «μεγάλους» να αγωνίζονται για τα δικαιώματα των… γεννητικών τους οργάνων;

Τέτοιου είδους δημόσιες εκδηλώσεις δεν σεξουαλικοποιούν την παιδική αθωότητα; Δεν αφυπνίζουν πρόωρα τα παιδιά προς τον κόσμο της κρεβατοκάμαρας;

Μήπως να θυμηθούμε τα παραμύθια που διάβαζαν σε παιδιά έως 13 ετών κάποιες «Drag Queens» στην Θεσσαλονίκη, κάνοντας επίδειξη απαξίωσης του βιολογικού φύλου, μπροστά στα απονήρευτα μάτια των παιδιών; Να θυμηθούμε ακόμη πως αυτή η κατήχηση για θέματα «διαφορετικότητας» έγινε με την υποστήριξη του Δήμου Θεσσαλονίκης;

Μήπως να θυμηθούμε πως στα πλαίσια του άκρατου δικαιωματισμού, εμφανίστηκε ακόμα και διαφήμιση γνωστής εταιρίας στρωμάτων που υποτίθεται πως άφηνε «αποτύπωμα αγάπης» δείχνοντας δύο ομοφυλόφιλους άνδρες να είναι ξαπλωμένοι με ένα ανήλικο παιδί, αφήνοντας στην κρίση του θεατή αν πρόκειται για τριμελή «οικογένεια» ή για οτιδήποτε άλλο;

Μήπως να θυμηθούμε την υπόθεση Λιγνάδη, ο οποίος ως καταδικασμένος βιαστής δύο ανηλίκων βγήκε ελεύθερος με αναστολή, γιατί σύμφωνα με το δικαστήριο δεν θεωρείται πλέον ύποπτος τέλεσης νέων αδικημάτων; Μήπως να δούμε τις περιπτώσεις σεσημασμένων παιδεραστών όπως του 63χρονου στον Άγιο Παντελεήμονα, που εξέτισαν μια μικρή ποινή και στη συνέχεια αφέθηκαν ελεύθεροι, μόνο και μόνο για να κακοποιήσουν και άλλα παιδάκια;

Άλλα να φτάσουμε και στο σήμερα, στην υπόθεση του Κολωνού, που βλέπουμε ένα 12χρονο παιδί να γίνεται «μπαλάκι» μεταξύ κομματικών στρατών και δημοσίων προσώπων. Βλέπουμε δημοσιογραφικά «μαγαζιά» να γίνονται «πλυντήρια» της παιδοφιλίας, με δημοσιολογούντες να αποκαλούν «επιφανή» τον παιδόφιλο, «ελάττωμα» την παιδεραστία, «πελάτες» τους βιαστές του κοριτσιού.

Όχι λοιπόν, τα «τέρατα» δεν προσγειώθηκαν στην χώρα μας από το πουθενά. Γεννά στρατιές από δαύτα η νοσηρότητα της κοινωνίας, η διαφθορά του κρατικού μηχανισμού, η απουσία ηθικών φραγμών, η αποδόμηση των αξιών, η θεοποίηση του σεξ, η ειδωλοποίηση της σάρκας, η νοοτροπία του πανσεξουαλισμού, η «προοδευτικότητα» της ακολασίας, ηθικής και νομικής.

Τα παιδιά χάνουν το οξυγόνο της αθωότητας τους μέρα με τη μέρα, γιατί τους το κλέβει μια νοσηρή κοινωνία που πεθαίνει από πνευματική ασφυξία.

πηγη: sportime, aktines.blogspot.com