3η. Παιδί μου, τούς λογισμούς τούς κακούς, πού σοῦ φέρνει ὁ διάβολος σπρώχνοντάς σε εἰς συγκατάθεσιν, πρόσεχε νά τούς διώκῃς· ἰδίως τῆς μισαδελφίας, καθόλου νά μή τούς προσέχῃς, διότι ἔχουν ὡς σκοπόν νά σοῦ ἀφαιρέσουν τήν μεγαλυτέραν ἀρετήν, τήν ἀγάπην·
καί ὅταν τοῦτο τό κατορθώσουν ἐκέρδισαν ἐξ ὁλοκλήρου τήν ψυχήν σου. Καί τότε, ὅταν χάσωμεν τήν ἀγάπην, δηλαδή τόν Θεόν, διότι ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη καί ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἐν αὐτῷ, τί ἄλλο μᾶς ἀπομένει πλέον διά σωτηρίαν; Καθώς λέγει καί ὁ ἀπόστολος Ἰωάννης, “ὁ μισῶν τόν ἀδελφόν του ἀνθρωποκτόνος ἐστί” (Α΄ Ἰωάν. γ΄15) “καί ἐν τῇ σκοτίᾳ περιπατεῖ καί οὐκ οἶδε ποῦ ὑπάγει, ὅτι ἡ σκοτία ἐτύφλωσε τούς ὀφθαλμούς αὐτοῦ” (Α΄ Ἰωάν. β΄ 11).
Καθόλου, παιδί μου, μή δέχεσαι εἰς ἀκρόασιν τούς μισαδέλφους αὐτούς λογισμούς· ἀλλά δίωκέ τους ἀμέσως καί λέγε τήν εὐχήν ἤ λέγε εἰς τόν σατανᾶν: “Ὅσον ἐσύ, διάβολε, μοῦ φέρεις τούς μισαδέλφους λογισμούς, τόσον ἐγώ θά ἀγαπῶ τούς ἀδελφούς μου· διότι ἔχω διαταγήν ἀπό τόν Χριστόν μου, ὄχι μόνον νά τούς ἀγαπῶ ἀλλά καί νά θυσιασθῶ δι᾿ αὐτούς, καθώς καί ὁ Χριστός ἐθυσιάσθη δι᾿ ἐμέ τόν ἐλεεινόν”· καί ἀμέσως νοερῶς νά ἀσπάζεσαι τά πράγματα, διά τά ὁποῖα σοῦ φέρει τό μῖσος, καί νά λέγῃς: “Γιά δές, σατανᾶ φθονερέ, πόσον τούς ἀγαπῶ· θά πεθάνω δι᾿ αὐτούς”! Κάμνοντας λοιπόν οὕτω καί βλέποντας ὁ Θεός τήν καλήν σου θέλησιν καί τόν τρόπον πού μεταχειρίζεσαι, διά νά νικήσῃς τόν διάβολον, ἀμέσως ἔρχεται εἰς βοήθειάν σου καί σέ ἀπαλλάσσει.
4η. Εὔχομαι εἰς τόν Πανάγαθον Θεόν νά καταπέμψῃ τό Πανάγιον Πνεῦμα, ὅπως εἰς τούς Θεοπέμπους αὐτοῦ ἁγίους ἀποστόλους, διά νά φωτισθῆτε νά βαδίζητε τόν πολύμοχθον δρόμον τῆς σωτηρίας. “Ἰδού δή τί καλόν ἤ τί τερπνόν, ἀλλ᾿ ἤ τό κατοικεῖν ἀδελφούς (ἐν ἀγάπῃ) ἐπί τό αὐτό” (Ψαλμ. 132,1). Δέν ὑπάρχει ὡραιότερον πρᾶγμα ὅταν μία ἀδελφότης γέμῃ τῆς κατά Θεόν ἀγάπης. τά πάντα γελοῦν, ὅλα εἶναι μεστά ὡραιότητος· ὁ δέ Θεός ἄνωθεν εὐφραίνεται καί χαίρουν τά ἅγια πνεύματα τῶν ἀγγέλων, ὅπου ἡ ἀγάπη εἶναι ἄπειρη.
“Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθώς κἀγώ ἠγάπησα ὑμᾶς”· “ἐν τούτῳ γνώσονται ὅτι ἐμοί μαθηταί ἐστε, ἐάν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις” (Ἰωάν. 13,35).
Ὦ ἀγάπη, ὅποιος σέ κατέχει, ὄντως μακαρία ἐστίν ἡ καρδία αὐτοῦ· διότι μέσα εἰς τήν ἀγάπην τί θέλεις καί δέν εὑρίσκεις! Ταπείνωσιν, χαράν, ὑπομονήν, ἀγαθότητα, συμπάθειαν, ἐπιείκειαν, φωτισμόν κλπ.
Ἄκοπός ἐστιν ὁ ὡραῖος δρόμος τῆς ἀγάπης καί ἐν τῇ ἀγάπῃ οὐκ ἔστι μῶμος οὐδέ κηλίδα, ἀλλά ἡ συνείδησις μαρτυρεῖ ὅτι ἡ ψυχή ἔχει παρρησίαν πρός τόν Θεόν. Ὅταν ὅμως δέν ὑπάρχει ἀγάπη, τότε δέν ἔχει παρρησίαν ἡ ψυχή εἰς τήν προσευχήν της, ἀλλά ὡς νικημένη, ὡς ἄνανδρος, δέν ἠμπορεῖ νά σηκώσῃ τό κεφάλι της, διότι ἐλέγχεται ὅτι δέν ἀγαπᾷ, καθώς ἠγάπησε αὐτήν ὁ Θεός· παραβαίνει τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ.
Ἐάν δέν ἀγαπῶμεν τόν ἀδελφόν μας, ὅπου τόν βλέπομεν, πῶς θά ἀγαπήσωμεν τόν Θεόν, ὅπου δέν Τόν βλέπομεν; Ὁ ἔχων ἀγάπην ἀληθινή, ἔχει τόν Θεόν· ὅποιος δέν ἔχει ἀγάπη, δέν ἔχει τόν Θεόν ἐν ἑαυτῷ.
“Εἶδες τόν ἀδελφόν σου, εἶδες τόν Θεόν”, “ἐκ τοῦ πλησίον σου, ἐστίν ἡ σωτηρία”, λέγουν οἱ ἅγιοι πατέρες.
Οἱ παλαιοί ὅσιοι πατέρες περιεπάτουν ἄκοπα τόν δρόμον τῆς σωτηρίας, διότι τά πάντα ἐθυσίαζον ἵνα μή ἐκπέσουν ἀπό τήν ἀγάπην· ἡ ἀγάπη ἦτο ὁ σκοπός τῆς ζωῆς των. Ὁ ἰδικός μας δρόμος εἶναι ἐσπαρμένος ὅλος ἀγκάθια καί αὐτά ἐφύτρωσαν διότι ἔλειψεν ἡ ἀγάπη· καί διά τοῦτο ὅταν περιπατῶμεν, συνεχῶς αὑτοαιμορραγοῦμεν. Τά θεμέλια τοῦ οἴκου σαλεύονται, ὅταν τό θεμέλιον τῆς ἀγάπης δέν τό στερεώνωμεν καλῶς.
5η. Βιάζου, παιδί μου, διά τήν ψυχήν σου· βιάζου νά ἀναπαύσῃς τούς ἀδελφούς καί ὁ Κύριος θά ἀναπαύσῃ ἐσένα, θά σοῦ δώσῃ τήν χάριν Του.
Κάμνε ὑπομονήν, κάμνε ὑπακοήν· γίνε “σκουπίδι” εἰς ὅλους καί θά σέ φωτίσῃ ὁ Κύριος.
Ἐκεῖνος εἶναι μεγάλος, ὅστις ἔχει περισσοτέραν ταπείνωσιν· ὁ Θεός δίδει χάριν εἰς ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἔχει φόβον Θεοῦ καί ὑπακούει εἰς ὅλους σάν παιδάκι μικρόν καί διαρκῶς ζητεῖ τό ἅγιον θέλημα τοῦ Θεοῦ· ποτέ δέν ζητεῖ νά γίνῃ τό θέλημα τό ἰδικόν του, ἀλλά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἄλλων. Πάντοτε λέγει: “Ὅπως θέλετε, ὅπως ἠξεύρετε”· τήν ἰδικήν του γνώμην δέν δίδει, διότι ἔχει τόν ἑαυτόν του μικρότερον πάντων· ὅταν τοῦ εἴπουν νά κάνῃ κάτι εἶναι πρόθυμος λέγοντας: “Νἆναι εὐλογημένον”.
Λοιπόν, παιδί μου, αὐτά νά κάμνῃς καί ἐσύ, ὅπου τρέμουν οἱ δαίμονες καί φεύγουν μακράν καί πλέον δέν πλησιάζουν· πολύ φοβοῦνται ὅταν βλέπουν ταπείνωσιν, ὑπακοήν καί ἀγάπην εἰς ὅλους.
6η. Ἐσύ, παιδί μου, κάνε τό καθῆκόν σου· ἐάν δέν κάμνουν ὑπακοήν, ἄφηνέ τους εἰς τόν Θεόν καί ἡσύχαζε. Εἶναι φθόνος τοῦ διαβόλου, παιδί μου· μήπως ὁ διάβολος εἰς τά βουνά θά πάῃ; Πηγαίνει ἐκεῖ πού ἀγωνίζονται διά νά σωθοῦν· καί ἐπειδή καί ἡμεῖς θέλομεν νά σωθῶμεν, μᾶς ἀνακατεύει χωρίς νά τό ἐννοῶμεν.
Σήκωνε, παιδί μου, τό βάρος τῶν ἀδελφῶν· ὁ δέ Θεός εἶναι δίκαιος ἀνταποδότης εἰς τόν καθένα· θά ἔλθῃ καιρός καί θά ἴδῃς πόσα θά σοῦ δώσῃ διά τούς κόπους πού κατέβαλες διά τόσας ψυχάς. Κοπίασον εἰς αὐτόν τόν κόσμον· βοήθει καί ποτέ δέν θά στερηθῇς τῆς βοηθείας τοῦ Θεοῦ. Τώρα σπείρεις· θά ἔλθῃ καιρός πού θά θερίσῃς. Προσεύχου νά σέ τονώνῃ ὁ Θεός εἰς τήν ὑπομονήν, εἰς τήν διάκρισιν, εἰς τήν φώτισιν κλπ. Ἐγώ διά σέ προσεύχομαι συνέχεια, ἀλλά δέν ἔχω παρρησίαν εἰς τόν Θεόν καί οὕτω δέν φέρει καρπόν ἡ προσευχή μου.
Σκέψου τί ὑπέφεραν οἱ πατέρες, διά νά σώσουν ἄλλους· δέν εἶναι μικρόν τό θέμα· ἐσύ βοηθεῖς τούς ἄλλους, εἰς σέ θά ξεθυμάνῃ ὁ διάβολος, δι᾿ αὐτό καί σέ θλίβει. Λοιπόν βάλε τήν ὑπομονήν καί τήν ἀνδρείαν ἐμπρός καί εἰπέ: “Θά ἀποθάνω ἐπάνω εἰς τόν ἀγῶνα βοηθῶντας τούς ἀδελφούς μου διά νά σωθοῦν καί ὁ Θεός δέν μέ ἀφήνει νά χαθῶ, ἀφοῦ διά τήν ἀγάπην Του τό κάνω”.
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ
ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ
ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
ΠΑΤΡΙΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑΙ
ΕΚΔΟΣΙΣ:ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
πηγη: enromiosini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου