Πως χάθηκε τόση γνώση από τον αρχαίο κόσμο;

 

"Η καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας είναι ο κύριος λόγος που χάθηκαν τόσα έργα της κλασικής εποχής." Αυτή είναι μια φράση που λίγο πολύ όλοι έχουμε ακούσει στη ζωή μας. Πόσο ισχύει όμως αυτό;

📖Όχι και τόσο. Την Ελληνιστική και Ρωμαϊκή εποχή, όλη κυριολεκτικά η μεσόγειος ήταν γεμάτη ιδιωτικές βιβλιοθήκες. Η απόκτηση βιβλίων από ιδιώτες ήταν κάτι σαν τη συλλογή πολυτελών αντικειμένων στις μέρες μας. Π.χ η βίλα των παπύρων στην Πομπηία είχε 1800 βιβλία.

Πέρα από αυτές,  σχεδόν σε κάθε Ελληνιστική και αργότερα Ρωμαϊκή πόλη υπήρχε και μια δημόσια βιβλιοθήκη. Να αναφέρουμε ενδεικτικά την τεράστια βιβλιοθήκη της Περγάμου με 200.000 βιβλία, και τη βιβλιοθήκη του Κέλσου στην Έφεσο (στη φωτό). Συνεπώς, δεν κρυβόταν όλη η αρχαία γνώση σε μια μόνο βιβλιοθήκη.

❓Πως χάθηκαν λοιπόν τόσα πολλά έργα αφού υπήρχαν και σε άλλες βιιβλιοθήκες;

Δεν χρειάζεται να ανατρέχουμε σε συνωμοσιολογικές εξηγήσεις όταν υπάρχει μια πολύ πιο προφανής απάντηση. Η Εντροπία. 

📜Ένα βιβλίο γραμμένο σε πάπυρο, καταστρέφεται μέσα σε 50 χρόνια (με εξαίρεση κάποιες ξηρές περιοχές).  Αν δεν βρεθεί κάποιος να το αντιγράψει, αυτό ήταν, πάει, χάθηκε για πάντα. Και όταν μιλάμε για χιλιάδες παπύρους τότε καταλαβαίνουμε ότι τα έργα χάνονταν χωρίς να χρειάζονται πυρκαγιές ή άλλες ανθρώπινες παρεμβάσεις. 

💰Οι αντιγραφείς έδιναν προτεραιότητα σε βιβλία που θεωρούσαν σημαντικά. Ο λόγος ήταν ότι το κόστος και ο χρόνος αντιγραφής ενός μόνο βιβλίου, ήταν τεράστιος. 

📒Σαν να μην έφτανε αυτό, κάποια στιγμή έγινε μετάβαση από τον πάπυρο στον Κώδικα. Αυτή η μετάβαση δεν ήταν εύκολη και χρειαζόταν χιλιάδες εργατοώρες για να αντιγραφούν τα υπάρχοντα βιβλία στο νέο ανθεκτικό φορμάτ. Με λίγα λόγια αν μέχρι το 600-800 μ.Χ δεν βρέθηκε κάποιος Χριστιανός να ξοδέψει εκατοντάδες ώρες από τη ζωή του να το αντιγράφει, χάθηκαν για πάντα.

Τέλος, ας αναλογιστούμε τα γεγονότα μεταξύ 1ου και 7ου αιώνα μ.Χ., είναι κυριολεκτικά θαύμα που σήμερα διαβάζουμε Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Θουκυδίδη ή μπορούμε να δούμε παραστάσεις του Σοφοκλή και του Ευριπίδη.  Θα έπρεπε να ευχαριστούμε τους Ρωμαίους και αργότερα τους Βυζαντινούς(Ανατολικούς Ρωμαίους) για ότι κατάφεραν και διέσωσαν μέχρις ότου ο Γουτεμβέργιος να προκαλέσει κύμα ανακούφισης σε όλους αυτούς τους ταλαίπωρους αντιγραφείς.

πηγη