Αισιόδοξοι
ήταν και οι Χριστιανοί μάρτυρες. Αφού οι μάρτυρες και οι μεγαλομάρτυρες
ήταν αισιόδοξοι, πως εμείς να είμαστε απαισιόδοξοι;
Αισιόδοξοι ήσαν
όσοι στις ρωμαϊκές αγορές πάλαιψαν με άγρια θηρία, για να διασκεδάσει ο
Καίσαρας.
Αισιόδοξοι ήσαν όσοι καίγονταν στην πίσσα στις πλατείες για
την ψυχαγωγία του Καίσαρα και των γυναικών του.
Αισιόδοξοι ήσαν όσοι
γύριζαν δεμένοι στον τροχό και όσοι θάφτηκαν ζωντανοί στην γη.
Αισιόδοξοι ήσαν εκείνοι που δεν γνώρισαν την ισότητα ούτε την ελευθερία
του τύπου.
Πώς λοιπόν εμείς να γινόμαστε απαισιόδοξοι; Γιατί να
γινόμαστε απαισιόδοξοι;
Οι μάρτυρες του Χριστιανισμού όταν καίγονταν στη
φωτιά φώναζαν: Εμείς και πάλι πιστεύουμε. Αυτοί και όταν τους έσχιζαν
τα θηρία ψιθύριζαν: Εμείς πάλι ελπίζουμε. Πάνω στον σταυρό, κλαίγοντας
με λυγμούς έλεγαν: Εμείς και τώρα σας αγαπάμε. Εμείς αγαπούμε την
μαρτυρική ζωή μας και προσδοκούμε μια καλύτερη ζωή.
Πιστεύουμε στον Ένα
και Παντοδύναμο Θεό που κυβερνά τον ήλιο και μετρά όλους τους πόνους μας
και όλες τις αδικίες των βασανιστών μας.
Αγίου Νικολάου Αχρίδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου