Απόσπασμα:
«3. Την κατεδάφιση αυτή και «ανοικοδόμηση» με τα υλικά της Νέας Εποχής επιχειρούν άνθρωποι που όχι μόνον ενισχύονται, αλλά είναι τραγικά κατευθυνόμενα θύματα της εκσυγχρονιστικής πολιτικής και διακονούν τις στοχοθεσίες της.
Είναι δε ορθό αυτό που έλεγαν οι Βυζαντινορωμηοί πρόγονοί μας: «Όποιος έχει την Κωνσταντινούπολη είναι αυτοκράτορας»!
Όποιος έχει σήμερα το υπουργείο Παιδείας πλάθει γενιές ανθρώπων ως θλιβερά ρομπότ. Χρηστούς, δηλαδή εύχρηστους, πολίτες.
Όποτε γεννιέται το ερώτημα: Εμείς τι μπορούμε να κάμουμε; Θα δεχθούμε παθητικά τα τεκταινόμενα με το ιησουίτικο πρόσχημα «non possumus»; Όχι βέβαια!
Στην αντίσταση - αντίδραση σ’ αυτά τα εγχειρήματα, σε μία χώρα που ακόμη η πλειονοψηφία του λαού μας δηλώνει την ορθόδοξη ταυτότητά της, η πρώτη κινητοποίηση ανήκει στους ίδιους τους δασκάλους και καθηγητές.
Τι διδάσκουν; Το βιβλίο έχει δευτερεύουσα σημασία. Πρωτεύουσα σημασία
έχει ο δάσκαλος. Έτσι:
α) Τα ελλείποντα, διεστραμμένα ή και ασαφή στο διδακτικό εγχειρίδιο
συμπληρώνονται και διορθώνονται από τον εθνικά σκεπτόμενο δάσκαλο.
β) Χρειάζεται προώθηση στη δημοσιότητα ιστορικών έργων, που εκθέτουν την Ιστορία μας και όχι τη νεοεποχίτικη διαστροφή της.
γ) Είναι απόλυτη ανάγκη να διακρατηθεί η σύνδεση Ιστορίας, Θρησκείας και Γλώσσας, διότι η όποια αποσύνδεσή τους θα προσφέρει μεμονωμένους λόχους, που είναι εύκολο να κτυπηθούν και να εξουδετερωθούν με τη μέθοδο του σαλαμιού.
(Πηγή: Εφημερίδα “ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ+13” 30/4/2011)»
+πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου