Δημήτρης Γκίκας
Θλίψη. Μόνο θλίψη για τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία. Ο πόλεμος δεν είναι ποδοσφαιρικό ματς γι’ αυτό ας πάψουμε επιτέλους να είμαστε οπαδοί.
Ό, τι κι αν συμβεί, μας επηρεάζει. Όχι μόνο οικονομικά. Μη ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε μια περιοχή με ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία και με γείτονες καθόλου φιλικούς. Ό, τι συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία, μπορεί να συμβεί αύριο σε μας. Πρέπει να ξεχάσουμε τις εποχές που θεωρούσαμε κούφιες τις απειλές πολέμου απ’ όπου κι αν προέρχονταν. Πρέπει να θεωρήσουμε αστείες τις διαπιστώσεις περί δήθεν «τέλους της ιστορίας» κι ότι η Δύση έχει πια επικρατήσει οριστικά. Ο κόσμος που ξέραμε, απλά δεν υπάρχει. Πρέπει να σταματήσουμε να συμπεριφερόμαστε σα να είμαστε παιδάκια που παίζουν σε μια αλάνα. Η πολιτική δεν είναι παιδική χαρά κι ο πόλεμος, όπως είπε κάποτε ο Κλαούζεβιτς, είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα.
Οφείλουμε να έχουμε σοβαρή εξωτερική πολιτική. Αποκλείουμε περίπτωση αποστρατιωτικοποίησης των νησιών μας. Δεν έχουμε αξιόπιστους γείτονες, γι’ αυτό και πρέπει να είμαστε προσεχτικοί στις κινήσεις μας. Δεν μπορούμε να κάνουμε διάλογο με μια επεκτατική χώρα, ούτε να ελπίζουμε ανοήτως ότι θα σεβαστεί τους διεθνείς κανόνες, όταν αυτή ακόμα διατηρεί παρανόμως τη μισή Κύπρο. Εμείς δεν θέλουμε τον πόλεμο, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτε για τον άλλο που θέλει.
Καλές, πολύ καλές οι συμμαχίες. Αλλά καμία συμμαχία δεν υπήρξε ποτέ δεδομένη και οι σύμμαχοι αποδεικνύεται ότι δεν έχουν πια την ίδια δύναμη όπως κάποτε. Όλα είναι ρευστά στη διεθνή πολιτική σκηνή κι εμείς οφείλουμε να στηριζόμαστε καταρχάς στις δικές μας δυνάμεις.
Ας προσπαθήσουμε να είμαστε αυτάρκεις, όπου και όπως μπορούμε. Η απόλυτη εξάρτηση σημαίνει υποδούλωση, όχι ελευθερία.
Ο κόσμος αλλάζει. Αν εμείς δεν αλλάξουμε επίσης, θα βρεθούμε από τη μεριά των ηττημένων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου