Η δύναμη της ευγένειας!

Θυμάμαι όταν είχα ξεκινήσει πριν λίγους μήνες τη νέα μου δουλειά, με αυξημένες αρμοδιότητες πόσο άγχος είχα! Μια μέρα ειδικά με είχε καταλάβει τόσο πολύ το άγχος που έκανα το ένα λάθος μετά το άλλο. Και όσο ένιωθα τη δυσφορία και την ανυπομονησία των πελατών τόσο αυτό αυξανόταν. Προσευχόμουν πολύ μέσα μου να με βοηθήσει ο Χριστός ώσπου άξαφνα ήρθε η σειρά μιας κοπέλας που και σ’αυτήν έκανα λάθος. 

Εκείνη μου άγγιξε το χέρι με αγάπη και μου είπε ‘ μη στενοχωριέσαι, όλα θα πάνε καλά, αρχή είναι ακόμα’ και μου χαμογέλασε! Αμέσως μου έφυγε όλη η άσχημη διάθεση και γέμισα χαρά μέσα μου. Έτσι βρήκα το θάρρος, σήκωσα το κεφάλι μου και είπα στους πελάτες που περίμεναν στην ουρά ‘ να με συγχωρείτε που κάνω λάθη, αρχή είναι ακόμα!’ Και οι πιο πολλοί μου χαμογέλασαν! 

Αυτή την κοπέλα ούτε την είχα δει ποτέ πριν ούτε και ως τώρα πολλούς μήνες μετά. Το βράδυ όμως στην προσευχή μου είπα ‘ Χριστέ μου Σε ευχαριστώ που μου έστειλες αυτό τον άνθρωπο εκείνη την ώρα! Να την έχεις πάντα καλά!’ Και η καρδιά μου ήταν γεμάτη ευγνωμοσύνη γι’αυτήν. Έγινε το χέρι της εκείνη την ώρα το χέρι του Θεού και το στόμα της το στόμα του Θεού. Τόσο απλά με μια κίνηση! Και σκέφτηκα πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της ευγένειας! Δίκαια την αναφέρει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος ως πρώτο παιδί της αγάπης. 

Το έχω δει και σε μένα αυτό, πόσο πολύ αρέσει στους ανθρώπους να ακούν όμορφα λόγια από καρδιάς, να ακούν αυτές τις λέξεις που δεν είναι καθόλου τυπικές ‘ευχαριστώ, παρακαλώ, συγνώμη’. Στις περισσότερες δουλειές οι εργαζόμενοι πιέζονται να είναι ευγενικοί. Αυτό φυσικά δε λέγεται ευγένεια, είναι κάτι απωθητικό! Όμως η ευγένεια που πηγάζει από την αγάπη του Θεού είναι ικανή να φτιάξει ακόμα και ολόκληρη τη μέρα κάποιου. Βλέπω τους ανθρώπους πόσο κλεισμένοι είναι στον εαυτό τους, πόσα προβλήματα κουβαλούν μέσα τους… είναι ωραίο να τους σπλαχνιζόμαστε και να τους τιμάμε, να τους δίνουμε σημασία, να τους κοιτάμε στα μάτια και να τους μιλάμε με καλοσύνη, να τους δείχνουμε ότι είναι ξεχωριστοί για μας. Έχω εκπλαγεί με το πόση δύναμη έχει ένα χαμόγελο! Τώρα πια λέω στους πελάτες ‘αν θέλετε πηγαίνετε και στα άλλα ταμεία, έχουν πιο λίγο κόσμο’ αλλά δε φεύγουν… προτιμούν να καθυστερήσουν για λίγο γιατί μαζί με την απόδειξη τους δίνω και την προσευχή μου!

Ο Απόστολος Παύλος προτρέπει στην επιστολή τους προς Κολασσαείς ‘ ευχάριστοι γίνεσθε’ [ γ’15], δηλαδή να γινόμαστε ευχάριστοι μεταξύ μας! Βλέπω καμιά φορά ότι το ξεχνάμε αυτό. Δεν καταλαβαίνω γιατί… ίσως επειδή θεωρούμε τους αδερφούς μας και τους οικείους μας δεδομένους, ίσως γιατί νομίζουμε ότι αρκεί γι’αυτούς η προσευχή μας ή επειδή σκεφτόμαστε πολύ έχουμε χάσει την απλότητα μας! Συμβαίνει μερικές φορές επιδιώκοντας τα σπουδαία χαρίσματα να μην πράττουμε ούτε και τα αυτονόητα! 

Τί μας κοστίζει ένα πλατύ χαμόγελο, ένα ‘ευχαριστώ’, μια γλυκιά κουβέντα, να απαντήσουμε σε ένα μήνυμα, να σηκώσουμε το τηλέφωνο, να δείξουμε σε κάποιον ότι για μας είναι σημαντικός, ότι τον νοιαζόμαστε! Μερικές φορές δε φτάνει μόνο η προσευχή… μπορούμε και εμείς να γίνουμε τα χέρια και η φωνή του Χριστού για τα αδέρφια μας ή και για τους αγνώστους. Οι άνθρωποι, ακόμα και οι πιο δύστροποι, μπορούν να μαλακώσουν με ένα χαμόγελο! 

Θυμάμαι παλιότερα, έτρεχα να προλάβω το λεωφορείο… το έχασα αλλά το πρόλαβα σε ένα φανάρι λίγο παρακάτω. Χτυπάω την μπροστινή πόρτα του οδηγού να μου ανοίξει αλλά αυτός με κοίταζε αδιάφορα. Εκείνη τη στιγμή αυθόρμητα χαμογέλασα! Και πατάει το κουμπί και ανοίγει την πόρτα! Μου λέει ‘ μπες μέσα και να ξέρεις την πόρτα την άνοιξε το χαμόγελο σου!’ 

Ίσως τελικά απλά ένα χαμόγελο αγάπης και ταπείνωσης να είναι το κλειδί και για μια άλλη πόρτα, την πολυπόθητη της Βασιλείας των Ουρανών! Αμήν. 

(K.B.)

πηγη: sostis.gr