Σήμερα ὁ Θεὸς ἀνέχεται τὴν κατάσταση. Ἀνέχεται, ἀνέχεται, γιὰ νὰ εἶναι ἀναπολόγητος ὁ κακός.
Εἶναι περιπτώσεις ποὺ ὁ Θεὸς ἐπεμβαίνει ἄμεσα καὶ ἀμέσως, ἐνῶ σὲ ἄλλες περιπτώσεις περιμένει· δὲν δίνει ἀμέσως τὴν λύση καὶ περιμένει τὴν ὑπομονὴ τῶν ἀνθρώπων, τὴν προσευχή, τὸν ἀγώνα. Τί ἀρχοντιὰ ἔχει ὁ Θεός! Ἕνας πόσους εἶχε σφάξει τότε μὲ τὸν πόλεμο καὶ ἀκόμη ζῆ.
Θὰ τοῦ πῆ στὴν ἄλλη ζωὴ ὁ Θεός:
«Σʹ ἄφησα νὰ ζήσης περισσότερο καὶ ἀπὸ τοὺς καλούς». Δὲν θὰ ἔχη ἐλαφρυντικά.
– Γέροντα, μερικοὶ τέτοιοι ἄνθρωποι, ἐνῶ εἶναι βαριὰ ἄρρωστοι, πῶς δὲν πεθαίνουν;
– Φαίνεται ἔχουν βαρειὲς ἁμαρτίες, γι᾿ αὐτὸ δὲν πεθαίνουν. Περιμένει ὁ Θεὸς μήπως μετανοήσουν.
– Καὶ τὸν κόσμο ποὺ παιδεύουν;
– Αὐτοὶ ποὺ παιδεύονται καὶ δὲν φταῖνε, ἀποταμιεύουν. Αὐτοὶ ποὺ φταῖνε, ἐξοφλοῦν.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου