Αὐτὸ θέλει νὰ κάνη ἡ ἁμαρτία

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν,
ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ,
καὶ ἀκολουθείτω μοι»
(Μάρκ. η´ 34).

Αἴροντες τὸν σταυρό, εὐαρεστοῦμε τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, Τὸν ἀκολουθοῦμε. Ἂν ἀκολουθοῦμε τὸν ἑαυτό μας, δὲν μποροῦμε νὰ ἀκολουθοῦμε Ἐκεῖνον. Ὅποιος δὲν ἀπαρνηθῆ τὸν ἑαυτό του, δὲν μπορεῖ νὰ Μὲ ἀκολουθήση (Ματθ. Ι´ 38).

Ἂν ἀκολουθήσης τὸν δικό σου νοῦ καὶ ὄχι τὸν νοῦ τοῦ Χριστοῦ, ἂν ἀκολουθήσης τὸ θέλημά σου καὶ ὄχι τὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἀναφέρεται στὸ ἅγιο Εὐαγγέλιο, ἡ ψυχή σου δὲν εἶναι καθαρή, δὲν εἶναι ἁγιασμένη, εἶναι χαμένη στὴν ζούγκλα τῶν ψυχοφθόρων καὶ φρικτῶν πλανῶν. Διότι ἡ ἁμαρτία, τὸ κακό, κατόρθωσε νὰ χτίση μέσα μας, δίπλα σὲ ἐκείνη τὴν θεοειδὴ ψυχὴ ποὺ ἐλάβαμε ἀπὸ τὸν Θεό, τὴν δική της ψυχή. 

Ἂν ἡ ἁμαρτία μᾶς γίνη ἕξις, δημιουργεῖ μέσα μας τὴν δική της ψυχή. Ἂν πράττωμε τὴν ἁμαρτία, ἐκείνη σταδιακὰ μορφώνεται στὴν ψυχή μας. Κοντὰ σὲ ἐκείνη τὴν θεοειδῆ ψυχή, τὴν ὁποία ὁ Θεὸς σοῦ ἔδωσε, ἐσὺ φέρνεις ἕνα ξένο, ὁ ὁποῖος σὲ αἰχμαλωτίζει. Αὐτὸς διαφεντεύει, ἐνῶ ὅ,τι θεϊκὸ εἶναι μέσα σου, εἶναι σὰν κοιμισμένο, σὰν μουδιασμένο. Τὸ ἀπέρριψες, καὶ ἐκεῖνο δὲν ζῆ μέσα σου, πεθαίνει.

Ἡ ἁμαρτία δημιουργεῖ μέσα μας δικό της κόσμο, δημιουργεῖ μέσα μας δική της φιλοσοφία, δική της ἀντίληψι γιὰ τὸν κόσμο. 

Ἡ ἁμαρτία ἐπιδιώκει νὰ καταλάβη τὴν θέσι τοῦ Θεοῦ στὴν ψυχή σου, τὴν θέσι τῆς Εἰκόνος τοῦ Θεοῦ. 

Αὐτὸ θέλει νὰ κάνη ἡ ἁμαρτία. 

Ἡ ἁμαρτία στὴν πραγματικότητα θέλει νὰ στερήση τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ ἐκεῖνες τὶς θεϊκὲς ὡραιότητες ποὺ ἔχει στὴν ψυχή του. Ναί, αὐτὸς ὁ διάβολος ἀγωνίζεται διὰ μέσου τῆς ἁμαρτίας νὰ δημιουργήση μέσα σου καὶ μέσα μου τὴν δική του εἰκόνα. Διότι ἡ ἁμαρτία πάντοτε ὁμοιάζει στὸν διάβολο. Πάντοτε, ὅταν τὴν ἐναγκαλιζόμαστε, τυπώνει σιγὰ-σιγὰ στὴν ψυχή μας τὴν δική του σκοτισμένη μορφή. 

Ἔτσι, μὲ τὴν ἁμαρτία, μὲ τὴν ἔξι στὴν ἁμαρτία, μορφώνεται μέσα μας ἕνα ἄλλο ἐγώ, μία ἄλλη ψυχή, ἕνας ἄλλος ἑαυτός, ἐκεῖνος ὁ ἑαυτός, τὸν ὁποῖο ζητεῖ ὁ Κύριος νὰ ἀπαρνηθοῦμε: 

«οὐ γὰρ ὃ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ᾽ ὃ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω» (Ρωμ. ζ´ 19). 

Τὸ κακὸ τὸ δημιουργήσαμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, ἐνῶ τὸ καλὸ εἶναι ἀπὸ τὸν Θεό, λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Α´ Τιμ. δ´ 4). 

Ἁγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς

Περιοδ. «Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ», τ. 31/2006,
Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους
(Μετάφρασις ἀδελφῶν τῆς Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, 
ἀπὸ τὸ βιβλίο PASHALNE BESEDE (Πασχαλινὲς Ὁμιλίες),
Βελιγράδι 1998)