Του Αγίου Λαυρεντίου τού Chernigof (†1950): «Το
παρακάτω περιστατικό συνέβει την εποχή πού ζούσε ακόμη ο πατέρας μου,
θυμάται ή Ι.Μ. αναφερόμενη στην συνομιλία της με τον πατέρα Λαυρέντιο.
«Είμαστε εξαιρετικά φτωχοί, ανίκανοι να ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας μετά από την καταστροφή τού πολέμου. Πήγα να δω τον Άγιο γέροντα Λαυρέντιο, προκειμένου να του ζητήσω να μου δώσει ευλογία, να φορέσω κρυφά ένα είδος εσωτερικού ράσου, (για να είμαι κρυφή καλόγρια), αλλά μου είπε:
«Δέν θα χαθούν όλοι, όσοι είναι μέσα στον κόσμο (κοσμικοί άνθρωποι), αλλά ούτε και ο καθένας θα σωθεί, επειδή μόνο και μόνο βρίσκετε μέσα σε μοναστήρι.
Καταλαβαίνετε; Δεν έχει έλθει ακόμα ο καιρός…»
Πάλι άρχισα να τον εκλιπαρώ για να μου δώσει την άδειά του να μπω έστω, σε ένα γυναικείο μοναστήρι, γιατί είναι εξαιρετικά πολύ δύσκολο για έναν, να σωθεί μέσα στον κόσμο, αλλά ο Γέροντας μου είπε:
«Οι μοναχοί στα μοναστήρια θα επιτύχουν να μπούνε στον έβδομο ουρανό (Παράδεισο) αλλά εάν ξέρατε μόνο, τι δόξα περιμένει εκείνους τούς αγνούς, πού ζούνε μέσα στον κόσμο!
Γιατί ο Κύριος θα πεί, σε εκείνους τους σχηματοφόρους μοναχούς, να κάνουν τόπο για αυτούς τους μυστικούς αγνούς Χριστιανούς, για αυτούς που δεν έζησαν όπως εμείς, σε μοναστήρι. Και θα συμβεί αργότερα, αυτοί οι τελευταίοι, να προηγηθούν υπερβολικά των πρώτων!
Καταλαβαίνετε ότι ενώπιον του Θεού, οι μυστικοί Χριστιανοί θα είναι ανώτεροι από εκείνους μέσα στα μοναστήρια; Καταλαβαίνετε τι εννοώ;» ρώτησε ο γέροντας.
Δεν καταλαβαίνω τίποτα, απάντησα.
Θυμηθείτε ακριβώς τί σας είπα, τώρα μόλις…, είπε ο γέροντας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου