“Δώσε μου το χέρι σου”

Χαίρεται

 

«τὸ Πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ» (Ἰω. γ´8)

Ο Θεός αποκαλύπτει την “Αλήθεια”  και αποκαλύπτεται ο ίδιος  ,μόνο εκεί που  εκείνος θέλει .

Προετοιμάζει δια της “ταπεινώσεως ” την ψυχή του ανθρώπου που θα τον δεχτεί και μετά αποκαλύπτεται .

Όπως προετοίμασε και την ΥπερΑγία Θεοτόκο , η οποία αφέθηκε ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού

«Ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ» 

Η Κυρία Θεοτόκος είναι το λαμπρότερο παράδειγμα και οδηγός  στην ανθρώπινη ιστορία ,για εμάς τους υπόλοιπους.

Το πόσο σημαντική είναι η αυταπάρνηση του κάθε ιδίου θελήματος και που οδηγεί  αυτό .

 

Μας γνωρίζει όπως ο Πατέρας το παιδί ..

Γνωρίζοντας μας ολοκληρωτικά ,τον καθένα ξεχωριστά ,”κατά μονάς ” .

Γνωρίζει ποιο πλάσμα του θα αποδεχθεί και σε ποιο βαθμό την “ταπείνωση ” και θα αρνηθεί το ίδιον θέλημα .

 Η ταπείνωση όπως την βλέπει ο κόσμος  είναι “τα βάσανα ”  .

Ποιο πλάσμα του , θα   αντέξει και σε ποιο βαθμό τα “μαστιγώματα ” του ,την πίεση της “κάθαρσης ” των παθών της ψυχής το γνωρίζει τέλεια ως τέλειος Θεός .

Η τελειότητα του Θεού μας καλεί ..

Αυτή την τελειότητα του Θεού , δεν μπορώ να την κατανοήσω ,να την δεχθώ εγώ  ο εγωιστής ,”δαιμονικός” άνθρωπος ,όπως και την δική μου ακαθαρσία και ατέλεια ,που συνεχώς επιβαρύνω .

Για αυτό δεν αφήνομαι  στο θέλημα του Θεού , δεν έχω την απαραίτητη υπομονή,η οποία είναι δείγμα ταπείνωσης  αλλά θέλω να κάνω ανυπόμονα  το δικό μου ,δείγμα εγωισμού.

Καταλήγω να μπερδεύω περισσότερο το κουβάρι ,τον γόρδιο δεσμό της ζωής μου ..

Ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται “

Ο Θεός επιλέγει ,αυτό που εμείς θέλουμε και έχουμε στο βάθος της καρδιάς μας ,της ψυχής μας.

Ο Θεός επιλέγει  με βάση ,αυτό που εμείς λέμε “μέλλον ”  και δεν βλέπουμε .

Ο Θεός “βλέπει ” όλες τις εκδοχές του “μέλλοντος ” που εμείς με τις επιλογές μας δημιουργούμε και προσαρμόζει Αλλάζοντας τους  νόμους τους “κανόνες ” συνεχώς ,στο τέλος αν τον βοηθήσουμε έστω και λίγο αφήνοντας το θέλημα μας στην άκρη ,οδηγεί την “μπίλια” στην έξοδο,στην σωτηρία της ψυχής

Ο Κύριος έβλεπε  ήδη ” Αποστόλους ” αυτούς που ο κόσμος έβλεπε  “ψαράδες ” αλλά και τι τράβηξαν μέρι να τους οδηγήσει στην Πεντηκοστή .

Ο Κύριος είδε την Αγία Φωτεινή  ,αυτή που ο κόσμος έβλεπε   “Σαμαρείτιδα ” που είχε αλλάξει πέντε άνδρες ..

 

Με δημιούργησε ,αλλά  άφησε τα “κλειδιά ” σε μένα …

Αφού αυτός μας έφερε στην ύπαρξη ,για να αποτελέσουμε κομμάτι ενός ΕΜΕΙΣ.

Ο καθένας με το “τάλαντο” του ,που είναι πολύτιμο για τον άλλον και  τελείως άχρηστο  όταν το χρησιμοποιήσω μόνο για λογαριασμό μου ,δεν παίρνω καμία βαθιά χαρά ,αλλά επιφανειακή και πρόσκαιρη .

 

Προγνωρίζει  το “θέλημα ” μου .

Για την ακρίβεια γνωρίζει  με ακρίβεια τι θα θελήσουμε,χωρίς όμως να το επηρεάζει με κανέναν πιεστικό τρόπο,χωρίς να επεμβαίνει ,στις αποφάσεις μας,τις σέβεται και μας περιμένει έως τέλους .

Γνωρίζει επίσης και ποια είναι η καλύτερη επιλογή σε κάθε περίπτωση της ζωής μας

όπως και να έχουμε κάνει την ζωή μας , ακόμα και σαν “γόρδιο δεσμό “

ο Θεός μπορεί να το λύσει ,να τον διαλύσει ,αρκεί να απαρνηθούμε το θέλημα μας και να αφεθούμε στο δικό του Βήμα βήμα θα μας οδηγήσει  προσεκτικά πρός την “μετάνοια ” και την σωτηρία .

Εξω από το θέλημα του ..

Ο κόσμος ,ΕΜΕΙΣ, σε ένα συντριπτικό ποσοστό βρισκόμαστε έξω από το θέλημα του , “αποστασία ” λέγεται .

Έχω στρέψει το “βλέμμα ” μου,στις βιοτικές μέριμνες,οπουδήποτε αλλού εκτός από εκείνον,τον οποίο και έχω ανάγκη ,γιατί είναι το οξυγόνο της ψυχής μου .

Αμελώ και αδιαφορώ για την σχέση μου με τον Θεό ,την πραγματική πηγή της χαράς μου .

Δεν αποδέχομαι την “ταπείνωση ” που χρειάζομαι  ως προϋπόθεση της ένωσης μαζί του  .

Αντίθετα φορτώνω κούφια  “έπαρση ” συνεχώς.

Τα αδύνατα παρά τοις ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν

Ο Θεός όμως το επιτρέπει ,το παραχωρεί ,να φτάσω σε ένα σημείο απελπιστικό ,εκεί που είναι η άκρη της αβύσσου

Εκεί που όλα κρέμονται από μία κλωστή και ένα χαλικάκι με χωρίζει από την άβυσσο

 Εκεί που όλα δείχνουν   ότι έφτασε το τέλος ,εκεί που φαίνεται ότι δεν υπάρχει πλέον σωτηρία και λύση .

Εκεί που θα καταλάβω την ανυπαρξία μου ,την αδυναμία μου ,αλλά το κυριότερο ,το βασικότερο που θα καταλάβω θα είναι η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ που πάντα με καταδίωκε 

«Τo έλεός σου καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου»

Ο ελευθερωτής των ψυχών 

Είναι οδυνηρό  ,για έναν άνθρωπο  αλλά και για έναν λαό ,από επιλογές του και μόνο να βρίσκεται στον Άδη ,του φόβου,του σκότους,του ψεύδους,της διαστροφής.στην ταραχή,στην αμφιβολία .

Για αυτό το Ευαγγέλιο μιλά για «Πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων» (Ματθαίος κδ:8)

Επιτρέπει ο Θεός να  ανεβοκατεβαίνω  στην “κόλαση “φόβος  ,εγκλεισμός κλπ ,να περπατώ  στο χείλος της αβύσσου ,να πέφτω τελικά στον “Άδη” των παθών μου ,στο σκότος   .

Και όμως πρέπει έτσι πρέπει να γίνει ,να καταβαραθρωθώ για να καλέσω για βοήθεια τον “λυτρωτή ” της Ψυχής μου .

Να βλέπω  τον Κύριο και Θεό μου να σταυρώνεται για μένα , ως αναμάρτητος να κατεβαίνει στον Άδη Να τα “σπάει “, να διαλύει κάθε δεσμό,να διαλύει κάθε πύλη ,να τα διαλύει όλα,για να με πάρει μαζί  του στην Ανάσταση .

Η κάθοδος μας στον Άδη …

όλος ο πλανήτης  ζει την κάθοδο στον Αδη,φιμωμένος,φοβισμένος,φυλακισμένος, υπό δαιμονική κατοχή με ένα μέλλον ζοφερό  και με τα σχέδια  της δαιμονικής κατοχής Ν.Τ.Π   για συνεχής  εμβολιασμούς, εγκλεισμούς, εκφοβισμούς και μεταλλάξεις του φόβου, να τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα πουθενά να μην διαφαίνεται φως.. .

 

Αναμένοντας την Ανάσταση  και την κάθοδο του λυτρωτή στον Άδη ,να απλώσει Χέρι του ,στον καθένα από εμάς ,να τραβήξει την ψυχή μας ,πίσω στο φως .

Το τέλειο σχέδιο του Θεού … 

Σε όλους μας κάποια στιγμή της ζωής μας, την ποιο κατάλληλη,την τέλεια,έρχεται ένας ” Χριστός”, ένας άνθρωπος, ο άνθρωπος μας.

Για να μας κτυπήσει την πόρτα της ψυχής μας, την στιγμή του πόνου, της οδύνης μας, να μας στηρίξει, να μας φωτίσει, να μας οδηγήσει σε λιμάνι γαλήνης και ηρεμίας, από το σκότος και τον Άδη .

Ο  Χριστός θα έλθει,θα με βρεί όμως ξύπνιο ή υπνωτισμένο, εγωιστή και υποκριτή …

Κάθε στιγμή, κάθε ώρα και σε κάθε καρδιά του καθενός από εμάς στέκει απ έξω και κρούει την θύρα της καρδιά μας  ένας Χριστός .

 

Με την μορφή φίλου,αδελφού,συγγενή, είναι η “εικόνα ” του που κρούει την θύρα της ψυχής μου και μου φωνάζει, μην φοβάσαι πλέον, εγώ είμαι εδώ, δώσε μου το χέρι σου, γιατί…

Ο  “Χριστός Ανέστη”   .

 

Μακριά του το “σκοτάδι” ..

Αλίμονο  μου μην με βρεί  πωρωμένο , σκληρόκαρδο ,αμετανόητο ,κλειδαμπαρωμένο ,εγωιστή

Εκείνος θα με περιμένει δεν έχει πρόβλημα, γιατί αγαπά ανιδιοτελώς, χωρίς να θέλει από μένα τίποτα εγώ  όμως θα υποφέρω  μακριά του, μέχρι να το καταλάβω, πόσο τον έχω τελικά ανάγκη και πόσο αληθινά με αγαπά και τον αγαπώ ..

 

«Η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον»

 

Καλή φώτιση και αρχή μετανοίας 

Γ.Μ  

πηγη