Η ινδική παραβολή λέει για έναν εγωιστή ανόητο πλούσιο που αγόρασε έναν ορυζώνα. Το πρώτο καλοκαίρι, το νερό από κανάλια άρδευσης πλημμύρισε το χωράφι του και έφερε μια πλούσια συγκομιδή. Αυτό το νερό συνέχισε να ρέει στα χωράφια των γειτόνων και τους έφερε επίσης καλλιέργειες και ευλογίες. Έτσι ήταν λοιπόν το επόμενο έτος και το επόμενο.
Αλλά μια μέρα η απληστία ξεπέρασε τον ιδιοκτήτη του χωραφιού και είπε στην καρδιά του: «Το νερό είναι πλούτος. Είναι γεμάτη η καλλιέργεια. Πόσο ανόητο είμαι να αφήσω το νερό να ρέει από το χωράφι μου στους γείτονές μου! Τους δίνω τον πλούτο μου δωρεάν! " Και αποφάσισε να μπλοκάρει το νερό για να μην ρέει στα χωράφια των γειτόνων του.
Κράτησε το νερό. Αλλά ποιο ήταν το αποτέλεσμα ;! Στα χωράφια του γείτονα, η σοδειά χάθηκε λόγω ξηρασίας. Όμως και στον πλούσιο δεν μεγάλωσαν - οι καλλιέργειες ρυζιού και σάπισαν στο στάσιμο νερό.
Το νερό μεταφέρει τη ζωή όταν ρέει, ενώ το στάσιμο νερό μετατρέπεται σε βάλτο, δηλητηριάζοντας όλα τα ζωντανά.
Ομοίως στην πνευματική ζωή: μοιραστείτε τις ευλογίες σας και θα πολλαπλασιαστούν. «Αφήστε το ψωμί σας να πάει στους άλλους » (Εκκλησιαστής 11: 1), λέει η Αγία Γραφή. Χαρούμενοι είναι οι άνθρωποι που το κάνουν αυτό.
Lydia Stolyar, "Ο πλούτος της σοφίας"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου