Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός
EΚΕΙΝΟΣ ποὺ θέλει πραγματικὰ ν' ἀποκτήσει πίστη - τὴν πίστη ποὺ θεμελιώνει ὅλα τὰ ἀγαθά, εἶναι θύρα γιὰ τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ κι ἀκούραστη νίκη τῶν ἐχθρῶν, ἀναγκαιότερη ἀπὸ κάθε ἀρετή, τὴν πίστη ποὺ δίνει στὴν προσευχὴ τὰ φτερά της καὶ εἶναι ἐνοίκηση τοῦ Θεοῦ στὴν ψυχή - ὀφείλει νὰ ὑπομείνει ὅλες τὶς δοκιμές, ποὺ πρόκειται νὰ δοκιμασθεῖ ἀπ' τοὺς ἐχθρούς, καὶ τὶς πολλὲς καὶ διάφορες σκέψεις τοῦ μυαλοῦ του, ποὺ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβει, οὔτε νὰ πεῖ κάτι γι' αὐτὲς ἢ νὰ βρεῖ, παρὰ μόνο ὁ ἐφευρέτης τῆς κακίας ὁ διάβολος.
Ἀλλ' ἂς ἔχει θάρρος ὁ ἄνθρωπος αὐτός, γιατὶ ἂν κυριαρχήσει στοὺς πειρασμοὺς ποὺ τοῦ ἐπιτίθενται μὲ πολλὴ βία καὶ συγκρατήσει τὸν νοῦ του, νὰ μὴ παραδοθεῖ στὶς σκέψεις ποὺ φυτρώνουν στὴν καρδιά του, κερδίζει μιὰ γιὰ πάντα νίκη πάνω σ' ὅλα τὰ πάθη. Γιατὶ δὲν εἶναι ὁ ἴδιος ποὺ νικάει, ἀλλὰ ὁ Χριστός, ποὺ ἦρθε κοντά του μέσα ἀπ' τὴν πίστη. ...
Ἀλλὰ κι ἂν ἡ σκέψη ἀσθενήσει καὶ παραδοθεῖ, αὐτὸς νὰ μὴ δειλιάσει καὶ νὰ μὴν ἀπελπιστεῖ οὔτε ν' ἀποδώσει στὴ δική του ψυχὴ ὅσα ὑποβάλλει ὁ ἀρχέκακος. Ἀλλὰ μὲ ὑπομονὴ κι ὅση δύναμη ἔχει, νὰ ἐργάζεται μ' ἐπιμέλεια τὶς ἀρετὲς καὶ νὰ φυλάει τὶς ἐντολές, μὲ ἡσυχία ἀπ' ὅλα ὅσα μὲ τὴ θέλησή του σκέφτεται, κι ἐργαζόμενος στὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι ὥστε κάθε μηχανὴ καὶ φαντασία, νύχτα καὶ μέρα, νὰ ὑποκινήσει ὁ ἐχθρός, κι ὅμως νὰ μὴ τὸν βρεῖ αὐτὸν ν' ἀνησυχεῖ γιὰ ὅσα γίνονται ἀπ' τὸν ἐχθρό - τὰ παίγνια, τὰ σχήματα καὶ μαζὶ ὅλα τὰ νοήματα - τὰ ὁποῖα δῆθεν γιὰ ν' ἀποκηρύξει, γιὰ ν' ἀποδείξει ὅτι εἶναι πράγματι παίγνια γεμάτα ψεῦδος, ν' ἀθυμήσει καὶ νὰ σταματήσει τὸν ἀγώνα.
Κι ἔτσι θὰ ἀποκτήσει ἐμπειρία ὁ ἐργάτης τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ ὅτι ὁ ἐχθρὸς εἶναι ἀνίσχυρος, καὶ δὲν θὰ θορυβεῖται πιὰ καθόλου ἀπὸ καμμιὰ μηχανή του, ἀλλὰ μὲ χαρά, ὅτι κι ἂν θέλει κι ἐπιθυμεῖ στὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, θὰ τὸ κάνει χωρὶς ἐμπόδιο - μὲ τὴν πίστη κυριαρχώντας καὶ μὲ τὴ συμπαράσταση τοῦ Θεοῦ, στὸν ὁποῖο ἔχει πιὰ πιστέψει. Ὅπως τὸ λέει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὅλα εἶναι δυνατὰ γιὰ ὅποιον πιστεύει. Γιατὶ δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ πολεμάει τὸν ἐχθρό, ἀλλὰ Ἐκεῖνος ποὺ τὸν νοιάζεται, ὁ Θεός, μέσα ἀπ' τὴν πίστη - τὸν ὕψιστο ἔκανες καταφύγιό σου, λέει ὁ προφήτης.
Γιατὶ ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος καθόλου πιὰ δὲν θ' ἀνησυχεῖ γιὰ τίποτα, γνωρίζοντας, ὅτι ἵππος ἑτοιμάζεται γιὰ πόλεμο ἀλλὰ εἶναι ἀπ' τὸν Θεὸ ἡ σωτηρία του, ὅπως λέει ὁ Σολομών. Καὶ μὲ τὴν πίστη τολμάει τὰ πάντα χωρὶς δισταγμό, ὅπως λέει ὁ ἅγιος Ἰσαάκ: ἀπόκτησε πίστη μέσα σου γιὰ νὰ καταπατήσεις τοὺς ἐχθρούς σου. Γιατὶ οὔτε ζεῖ σὰν αὐτεξούσιος, ἀλλὰ σὰν κτῆνος ποὺ τὸ ὁδηγεῖ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως λέει ὁ Προφήτης: κτηνώδης ἔγινα κοντά σου, κι ἐγὼ γιὰ πάντα μαζί σου.
Θέλεις νὰ μ' ἀναπαύσεις μέσα στὴ γνώση σου; Ὅπως θέλεις. Θέλεις πάλι νὰ μ' ἀφήνεις σὲ πειρασμοὺς γιὰ νὰ μὲ ταπεινώσεις; Τὸ ἴδιο σ᾽ ἀκολουθῶ. Δὲν ἔχω τίποτα νὰ κάνω χωρὶς ἐσένα. Χωρὶς ἐσένα δὲν θὰ γεννιόμουν ἀπὸ τὸ τίποτα, οὔτε μπορῶ νὰ ζήσω ἢ νὰ σωθῶ. Ὅ,τι θέλεις κάνε τὸ πλάσμα σου.Καὶ πιστεύω, ὅτι εἶσαι ἀγαθὸς κι ὅτι μοῦ φυλᾶς ἀγαθά, ἀκόμη κι ἂν δὲν μὲ συμφέρει νὰ τὰ γνωρίζω. Ἀλλὰ οὔτε ἄξιος εἶμαι νὰ μάθω, οὔτε ζητάω νὰ μάθω, γιὰ ν' ἀναπαυθῶ. Ἴσως δὲν μὲ συμφέρει. Οὔτε ἀνακούφιση ἀπὸ κανένα πόλεμο δὲν τολμῶ νὰ παρακαλέσω, ἂν καὶ εἶμαι ἀσθενικὸς κι ὅλα μὲ καταπονοῦν, γιατί δὲν γνωρίζω ποιόν συμφέρει. Ἐσὺ γνωρίζεις τὰ πάντα, κι ὅπως γνωρίζεις κάνε. Μόνο μὴν ἀστοχήσω, ὅ,τι κι ἂν συμβεῖ. Ἀλλὰ κι ἂν θέλω κι ἂν δὲν θέλω, σῶσε με. Καὶ τοῦτο, ἂν σ' ἀρέσει. Ἐγὼ λοιπὸν δὲν θέλω τίποτα. Εἶμαι μπροστά σου σὰν κάτι ἄψυχο, τὴν ψυχή μου ἀποθέτω στ' ἄχραντα χέρια σου, στὸν αἰώνα αὐτὸν καὶ στὸν ἐρχόμενο.
Ἀλλὰ σὺ ὅλα τὰ μπορεῖς, ὅλα τὰ γνωρίζεις, θέλεις ὅλα τ' ἀγαθὰ γιὰ ὅλους καὶ παντοτινὰ ποθεῖς τὴ σωτηρία μου. Κι εἶναι φανερὸ αὐτὸ ἀπ' ὅλες τὶς εὐεργεσίες ποὺ ἔκανες καὶ πάντα κάνεις μαζί μας καὶ χαρίζεις, φανερὰ καὶ κρυφά, αὐτὲς ποὺ γνωρίζουμε κι αὐτὲς ποὺ δὲν γνωρίζουμε, κι ἀπ' τὴν ἴδια τὴν ἀδιανόητη συγκατάβασή σου σὲ μᾶς Υἱὲ καὶ Λόγε τοῦ Θεοῦ.Ἀλλὰ ἐγὼ τί εἶμαι, γιὰ νὰ τολμάω νὰ σοῦ ἀναγγέλω, καρδιογνώστη; Ἀλλὰ τὰ λέω αὐτὰ γιὰ νὰ τὰ μάθω ὁ ἴδιος καὶ νὰ τὰ πῶ στοὺς ἐχθρούς μου, ὅτι καταφεύγω σὲ σένα, τὸ λιμάνι τῆς σωτηρίας μου. Γιατὶ νά, ἔμαθα ἀπὸ τὴ χάρη ποὺ μοῦ στέλνεις, ὅτι εἶσαι σὺ ὁ Θεός μου, καὶ δὲν τολμάω νὰ πῶ πολλά, ἀλλὰ μόνο ἥσυχο νοῦ, κουφὸ καὶ ἄλαλο, θέλω νὰ στήσω μπροστά σου. Κι οὔτε ἐγώ, ἀλλὰ ἡ χάρη σου τὰ ἐργάζεται ὅλα.
Γιατὶ δὲν γνώρισα ποτὲ τὸν ἑαυτό μου ἱκανὸ γιὰ τέτοια, ἀλλὰ πάντα γιὰ πλήθη κακῶν, κι ἔτσι γονατίζω καὶ σοῦ δείχνω τὸ σχῆμα τοῦ δούλου, γιατὶ μ' ἀξίωσες νὰ μετανοήσω καὶ γιατὶ εἶμαι δοῦλος σου καὶ γιὸς τῆς δούλης σου.Ἀλλὰ μὴ μ' ἀφήσεις, Κύριέ μου, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός μου, νὰ κάνω ἢ νὰ πῶ ἢ νὰ σκεφτῶ ὅσα δὲν θέλεις. Γιατὶ μοῦ φτάνει τὸ πλῆθος τόσων ἁμαρτιῶν ποὺ ἔχω κάνει ἤδη. Ἀλλὰ ὅπως θέλεις ἐλέησέ με. Ἁμάρτησα, ἐλέησέ με ὅπως νομίζεις. Πιστεύω Κύριε, ὅτι ἀκοῦς καλὰ τὴν ἐλεεινὴ αὐτὴ φωνή. Βοήθα με στὴν ἀπιστία μου, Ἐσὺ ποὺ μοῦ χάρισες νὰ εἶμαι στὴ ζωὴ κι ἔπειτα νὰ εἶμαι χριστιανός. Εἶναι γιὰ μένα μέγα, λέει ὁ Καρπάθιος, ποὺ μὲ κάλεσες μοναχὸ καὶ χριστιανό. Ὅπως εἶπες, Κύριε, σ' ἕνα δοῦλο σου, ὅτι 'εἶναι γιὰ σένα μέγα, ὅτι ἀποκλήθηκε πάνω σου τὸ ὄνομά μου'. Καλύτερο εἶναι αὐτὸ γιὰ μένα πάνω ἀπ' ὅλα τὰ βασίλεια τῆς γῆς καὶ τοῦ οὐρανοῦ, ἀρκεῖ μόνο νὰ μὴν ἀποτύχω στὸ κάλεσμα τοῦ πιὸ γλυκοῦ ὀνόματός σου. ...
Ἐπειδὴ τὸ θεῖο εἶναι ἀόριστο κι ἀπερίγραπτο κι ὁ νοῦς ποὺ τὸ σκέπτεται πρέπει ἔτσι νὰ εἶναι κι ὁ ἴδιος, γιὰ ν' ἀξιωθεῖ τὴ χάρη νὰ τοῦ σταλεῖ τὸ ἅγιο Πνεῦμα. Ὄχι μὲ μορφές, ἀλλὰ μὲ πίστη βαδίζουμε, λέει ὁ ἀπόστολος. Γι αὐτὸ χρειάζεται ὁ πολὺς χρόνος τῆς ἄσκησης, ὥστε ὁ νοῦς νὰ συνηθίσει νὰ ἕλκεται ἀπὸ πόθο γιὰ τὸν Θεό. Γιατὶ ἂν ὁ νοῦς δὲν βρεῖ κάτι μεγαλύτερο ἀπὸ τὰ ὁρατὰ κι αἰσθητὰ πράγματα, δὲν σπρώχνει ἐκεῖ τὴν ἐπιθυμία του καὶ δὲν ἐγκαταλείπει ὅσα κακῶς συνήθισε ἀπὸ πολὺ καιρό. Ὅπως λοιπὸν ἀκριβῶς οἱ φιλάνθρωποι κι ἀπαθεῖς δὲν βλάπτονται γιὰ πολὺ ἀπὸ τὰ πράγματα τοῦ βίου, γιατὶ τὰ τακτοποιοῦν ὅπως πρέπει, ἔτσι κι ὅσοι ἔχουν τὰ μεγάλα χαρίσματα δὲν βλάπτονται, γιατὶ ἀποδίδουν στὸν Θεὸ τὰ κατορθώματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου