Πέρασαν αρκετές μέρες. Κάποια νύχτα βλέπει ο μακάριος στ όνειρό του ότι βρισκόταν μέσα σ ένα πολύ μεγάλο στενόμακρο σπίτι. Ξαφνικά, εκεί που στεκόταν σε μιάν άκρη, βλέπει δυό μαύρους και αγριωπούς άνδρες να ορμούν εναντίον του, θέλοντας να τον σκοτώσουν.
Για να γλυτώσει, άρχισε να τρέχει αλαφιασμένος προς την άλλη άκρη του σπιτιού, ενώ οι μαύροι τον κυνηγούσαν από πίσω. Τη στιγμή που άπλωναν τα χέρια τους να τον αρπάξουν, έφτασε απέναντι. Βρήκε μια πόρτα, την άνοιξε σαν τρελός, χώθηκε μέσα και την έκλεισε πίσω του με δύναμη.
Είδε πως είχε μπει ένα ναό του Θεού. Ένιωσε ασφαλισμένος. Πράγματι, οι διώκτες του δεν τόλμησαν να μπουν εκεί. Ξαλάφρωσε και ηρέμησε.
Μετά από λίγο άνοιξε προσεκτικά την πόρτα και βγήκε έξω. Προχώρησε αρκετά, οπότε οι μαύροι εκείνοι, που παραφύλαγαν σε κάποιες γωνίες του σπιτιού, εμφανίστηκαν ξαφνικά και άρχισαν πάλι να τον κυνηγούν. Μόλις τους είδε ο Νήφων, το ξανάβαλε στα πόδια, προς την άλλη άκρη τώρα. Κι εκεί βρήκε μια πόρτα, που τον έφερε και τον ασφάλισε σ έναν άλλο ιερό ναό. Οι μαύροι, απελπισμένοι, έπιασαν πάλι τις γωνιές.
Αυτό το όνειρο το έβλεπε κάθε νύχτα για μια ολόκληρη εβδομάδα. Και ενώ προσπαθούσε να κατανοήσει τη σημασία του, το ʼγιο Πνεύμα μίλησε μυστικά μες στη διάνοιά του και του είπε:
– Είναι αδύνατο να ξεφύγεις από τις παγίδες των δαιμόνων, αν δεν καταφεύγεις στους ναούς του Θεού κι αν δεν αγωνίζεσαι με προσευχές και νηστείες.
Από τότε ο Νήφων σύχναζε στις εκκλησίες έχει πολλές και πάντερπνες η Βασιλεύουσα-, ενώ συνάμα παραδόθηκε στην προσευχή και τη νηστεία.
Κάποτε τον βασάνισε ο λογισμός:
«Μήπως αντί να τρέχω στους ναούς, είναι καλύτερα να κάθομαι σ’ ένα μέρος και να ζητάω το έλεος του Θεού;».
Δεν άργησε ο φιλάνθρωπος Θεός να του αποκαλύψει και πάλι, ότι κάθε φορά που ένας άνθρωπος πάει σε εκκλησία για να προσευχηθεί, είτε μέρα είναι είτε νύχτα, τα βήματά του μετριούνται από τους αγίους αγγέλους, για να μετατραπούν σε ουράνιο μισθό την ημέρα της Κρίσεως. Κι ακόμα, πως οι φύλακες άγγελοι των ιερών ναών, σημειώνουν ποιοι μπαίνουν μέσα, και κάθε βράδυ δίνουν αναφορά στις αγγελικές Δυνάμεις, που κυκλώνουν το ουράνιο Θυσιαστήριο. Τότε οι άγγελοι του ουρανού με περισσότερη προθυμία και χαρά ψάλλουν τους δοξολογικούς τους ύμνους, λέγοντας: «Πόσο μεγάλο και τιμητικό είναι γι’ αυτούς τους ανθρώπους το ότι δεν παύουν νύχτα και μέρα να δοξάζουν τον υπεράγαθο Θεό, μολονότι ζουν μέσα στη ματαιότητα του κόσμου! Ας σπεύσουμε λοιπόν κι εμείς πρόθυμα να λατρεύσουμε την Παναγία Τριάδα, ψάλλοντας Της τον τρισάγιο ύμνο».
Άγιος Νήφων Κωνσταντιανής, Ένας ασκητής Επίσκοπος, Ιερά Μονή Παρακλήτου Ωροπού, Αττικής, 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου