[Διήγηση του π. Δημητρίου Μπεζάν]:
Ήταν την παραμονή του Αγίου Δημητρίου. Ήρθα στην Μονή Συχαστρία [στην Ρουμανία] από βραδύς. Το πρωί πριν φύγω μπήκα στην εκκλησία και προσκύνησα. Μετά αποτραβήχτηκα στο πίσω στασίδι και προσευχόμουν.
Έξω ήταν μισοσκόταδο και έβρεχε δυνατά. Στο Ιερό ο πατήρ Κλεόπας [Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Κλεόπας Ιλίε (1912-1998), σύγχρονη οσιακή μορφή της Ρουμανίας] προετοίμασε την Προσκομιδή. Μπροστά του έκαιγε ένα κανδύλι και πάνω στο τραπέζι της προσκομιδής βρισκόταν το Ιερατικό και ένα κηροπήγιο με ένα μόνο κερί.
Στην εκκλησία μπροστά στην εικόνα της Θεοτόκου ήταν αναμμένο ένα κανδύλι με κοκκινωπό φως. Μια στιγμή άκουσα ότι κάποιος μπήκε στην εκκλησία. Κοίταξα χωρίς ενδιαφέρον. Ήταν μια γυναίκα. Η ακολουθία ακόμη δεν άρχισε.
Η γυναίκα που μπήκε, προχωρούσε σιγά-σιγά. Γονάτισε και προσκύνησε με ησυχία τις εικόνες, παραμένοντας περισσότερο στην εικόνα της Θεοτόκου, το χέρι της οποίας το φίλησε.
Μετά ήρθε στην μέση της εκκλησίας και προσευχόταν «Κύριε βοήθησόν με!», «Κύριε μη με αφήνης»! Κατά διαστήματα σιωπούσε και πάλι προσευχόταν. Όταν σιωπούσε πιστεύω ότι προσευχόταν βαθιά, επειδή μια στιγμή εμφανίστηκε πάνω από το κεφάλι της, στο ύψος περίπου δέκα εκατοστών ένα στεφάνι χαλκίνου χρώματος το οποίο χόρευε γύρω από το κεφάλι της.
Εγώ φοβόμουν, όπως και τότε που είδα το φως γύρω από τα κεφάλια των δύο μοναχών. Μια στιγμή ο πατήρ Κλεόπας, γυρίζοντας προς την εκκλησία, είδε το φως.
Δεν το πίστευσε. Έκανε το σταυρό, κουνώντας το κεφάλι του, βλέποντας το φως σαν στεφάνι και άρχισε να κλαίη.
Η γυναίκα σηκώθηκε, προσκύνησε και σιγά, χωρίς να ενοχλή τους αγίους, βγήκε από την εκκλησία. Ταξιδεύσαμε με το ίδιο λεωφορείο.
Ήταν μια ηλικιωμένη γυναίκα, και αναστέναζε συνέχεια. Ποιος ξέρει τι βάσανα είχε.
Από το βιβλίο του Ιερέως Δημητρίου Μπεζάν, η «Χαρά της ταλαιπωρίας, Συγκλονιστικές μαρτυρίες από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, θαυμαστές εμπειρίες και αξιόλογες πνευματικές απαντήσεις» των εκδόσεων Ορθοδόξου Κυψέλης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου