Είναι κάτι μέρες που δεν υπάρχουν λόγια. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουνε αυτό το οποίο ζεις.
Είναι κάτι μέρες, που ούτε η ψυχή ούτε το σώμα είναι πρόθυμα να συνεχίσουν.
Μέρες βαριές. Μέρες μουντές. Μέρες αργίας.
Είναι κάτι μέρες που κάθεσαι και κοιτάς αποσβολωμένος.
‘’Δεν μπορεί να τα ζω όλα αυτά’’, λες. ‘’Απλά δεν μπορεί’’.
Και έχω την αίσθηση ότι μαζεύτηκαν πολλές τέτοιες μέρες πάνω από τα κεφάλια μας τους τελευταίους μήνες…
Και ο χειμώνας έρχεται…
Είναι κάτι μέρες, που δεν τους πρέπουν ούτε λόγια, ούτε έξυπνα στιχάκια, ούτε συμβουλές. Είναι κάτι μέρες, που μόνο σιωπή και προσευχή τους πρέπει.
Τέτοιες θαρρώ ότι είναι οι μέρες που ζούμε τελευταία.
Και ο χειμώνας έρχεται…
Ας είναι.
Θα το παλέψουμε.
Θα το παλέψουμε με νύχια και με δόντια. Μέρα μέρα. Ώρα ώρα. Λεπτό λεπτό.
Καλή δύναμη στον αγώνα καθενός.
Καλή δύναμη και η Παναγιά μαζί μας.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις , σοφίαν δὲ ο ὐ τοῦ αἰῶνος
ΑπάντησηΔιαγραφήτούτου , ο ὐ δ ὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων · ἀ λ λ ὰ λαλοῦμεν σοφίαν Θεοῦ ἐν μυστηρίῳ , τὴν ἀποκεκρυμμένην , ἣν προώρισεν ὁ Θεὸς πρὸ τῶν αἰώνων εἰς δ ό ξ α ν ἡμῶν , ἣν ο ὐ δ ε ὶ ς
τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου ἔγνωκεν · ε ἰ γὰρ ἔγνωσαν , ο ὐ κ ἂν
τὸν Κύριον τῆς δ ό ξ η ς ἐσταύρωσαν ·