Χρειάζεται Αρχιεπίσκοπος με ατζέντα προσαρμογής και όχι μεταρρύθμισης

Του Κυριάκου Κυριαζόπουλου

καθηγητή (επ.) του Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ., δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω, δικηγόρου

Εισαγωγή

Πριν τον σημερινό Αρχιεπίσκοπο,  είχαν, στη νεότερη περίοδο, προηγηθεί στη θέση του οι Αρχιεπίσκοποι Ιερώνυμος Α΄ (Κοτσώνης), Σεραφείμ (Τίκας) και Χριστόδουλος (Παρασκευαϊδης).

Οι προηγούμενοι Αρχιεπίσκοποι είχαν ατζέντα προσαρμογής της Ορθόδοξης πίστης στις εκάστοτε περιστάσεις και διασφαλίσεως της μέγιστης δυνατής ελευθερίας από τον σφιχτό εναγκαλισμό της Εκκλησίας με την κρατική εξουσία, στο πλαίσιο του συστήματος σχέσεων της κρατικής εκκλησίας, και μάλιστα ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α΄ (Κοτσώνης) έχοντας απέναντί του το αυταρχικό καθεστώς της χούντας των συνταγματαρχών (άρθρα 13 και 72 παρ. 1 Συντάγματος), με πρωτοπόρους στην εφαρμογή αυτής της ατζέντας τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Α΄ (Κοτσώνη) και τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο (Παρασκευαϊδη). 

Αντιθέτως, ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Β΄ (Λιάπης) εφαρμόζει de facto ατζέντα μεταρρύθμισης και πλήρους υποταγής της Εκκλησίας στον Καίσαρα, ακόμη και επί θεμάτων της αποκλειστικής δικαιοδοσίας της Εκκλησίας, όπως είναι τα θέματα της συνταγματικώς κατοχυρωμένης αυτοδιοίκησης της Εκκλησίας και στο θέμα της ελεύθερης και ανεμπόδιστης άσκησης της θείας λατρείας και στο θέμα της υπερασπίσεως και διακηρύξεως της θείας φύσης του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού Χριστού.

Έτσι με την de facto ατζέντα μεταρρύθμισης του σημερινού Αρχιεπισκόπου δεν εξυπηρετείται ο πνευματικός σκοπός της Εκκλησίας, δηλαδή η οντολογική σωτηρία των πιστών κατά την Ορθόδοξη Δογματική, ο οποίος επιδιώχθηκε αποτελεσματικά μόνο με την ατζέντα προσαρμογής των προηγούμενων Αρχιεπισκόπων Ιερωνύμου Α΄, Σεραφείμ (Τίκα) και Χριστόδουλου (Παρασκευαϊδη). 

Η  ατζέντα μεταρρύθμισης εξυπηρετεί τους σκοπούς της μετακορωναϊκής παγκόσμιας τάξης, όπως αυτοί διερευνώνται και τεκμηριώνονται στο άρθρο μου με τίτλο «Οι διαφαινόμενοι σκοποί της λεγόμενης «πανδημίας» του κορωναϊού», το οποίο δημοσιεύθηκε στη Romfea.gr . 

Βέβαια το κατεστημένο και η κρατική εξουσία επιδοκιμάζουν την ατζέντα μεταρρύθμισης του Αρχιεπισκόπου. Αλλά το πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος, στη συντριπτική πλειονότητά του, την αποδοκιμάζει, ανεξάρτητα από το αν τούτο ενδιαφέρει ή όχι τον Αρχιεπίσκοπο. 

Δύο εξαιρετικά σημαντικά ζητήματα – τα οποία εξακολουθούν να συνταράσσουν τον Ορθόδοξο λαό στη Χώρα μας - ανέδειξαν την de facto ατζέντα μεταρρύθμισης του σημερινού Αρχιεπισκόπου: 

α) Η υποστήριξη του Αρχιεπισκόπου στην κυβερνητική πολιτική της αντισυνταγματικής και αντίθετης προς το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων απαγόρευσης της Θείας Λειτουργίας και της συνακόλουθης βλάσφημης απαγόρευσης της Θείας Κοινωνίας για την προσχηματική αποφυγή της μόλυνσης από τον κορωναϊό, αντί του μόνου επιτρεπόμενου από το Σύνταγμα και το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κυβέρνηση περιορισμού στην ελευθερία της λατρείας για την προληπτική προστασία της δημόσιας υγείας, υπό καθεστώς δημόσιας έκτακτης ανάγκης (public  emergency), δηλαδή αντί των μόνων επιτρεπόμενων στην Κυβέρνηση από το δίκαιο ανώτερης τυπικής ισχύος περιοριστικών υγειονομικών μέτρων κατά την άσκηση της ελευθερίας της λατρείας (π.χ. τετραγωνικά μέτρα ανά πιστό, απόσταση πιστού από πιστό, χρήση μασκών). 

β) Η υποστήριξη του Αρχιεπισκόπου στο νέο μάθημα των θρησκευτικών, το οποίο, με βάση τα αναλυτικά προγράμματα Φίλη και Γαβρόγλου – τα οποία ενώ καταργήθηκαν στα τέλη Φεβρουαρίου 2020, εν τούτοις εφαρμόζονται ακόμη στα σχολεία, μαζί με τους φακέλους αυτών ανά τάξη - εντασσόταν στο πλαίσιο του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού, ενώ με τα νεότερα αναλυτικά προγράμματα της κας Κεραμέως βασίζεται στην αμφισβήτηση της Ορθόδοξης πίστης από τον ορθολογισμό. 

Ο εν λόγω Διαθρησκειακός Οικουμενισμός απογυμνώνει τον Θεάνθρωπο Χριστό από τη θεία Του φύση, εξισώνοντάς τον με τους λεγόμενους «μεγάλους μύστες» της ανθρωπότητας, δηλαδή τους ανθρώπους ιδρυτές ανθρωπογενών θρησκειών. Ιδίως ο διαθρησκειακός οικουμενισμός, ερείδεται στην προώθηση νέας πνευματικότητας με αντικατάσταση των ιουδαιο-χριστιανικών πεποιθήσεων με τις πεποιθήσεις του Ντεϊσμού ή Αφηρημένου Θεού (Deismus) του Thomas Paine που περιλαμβάνονται στην 3τομη πραγματεία του με τίτλο «The Age of Reason (Η Εποχή της Λογικής»), οι οποίες ντεϊστικές πεποιθήσεις αρνούνται την πίστη στη θεία φύση του Ιησού Χριστού. 

Υπάρχουν κάποιοι διαθρησκειακοί οργανισμοί, όπως η Πρωτοβουλία για τις Ηνωμένες Θρησκείες (με έδρα το San Francisco των ΗΠΑ), το Συνέδριο των Ηγετών των Παγκόσμιων με έδρα το San Francisco των ΗΠΑ και Παραδοσιακών Θρησκειών (με έδρα την Αστανά του Καζακστάν). Και το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών, το οποίο ασχολούνταν με τον διαχριστιανικό οικουμενισμό  – και του οποίου μέλος είναι και η Εκκλησία της Ελλάδος, όπως και άλλες έντεκα Αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες (πλην των Πατριαρχείων της Βουλγαρίας και της Γεωργίας που αποχώρησαν από το ΠΣΕ – έχει κάνει ανοίγματα στον διαθρησκειακό οικουμενισμό. Μερικοί κληρικοί και θεολόγοι θεωρούν ότι, ασχολούμενοι με τον οικουμενισμό, ομολογούν την Ορθόδοξη πίστη, ή κάνουν εκκλησιαστική διπλωματία ή επαγγελματική καριέρα. 

Στο πλαίσιο του διαθρησκειακού οικουμενισμού, το Έγγραφο με τίτλο «Human Fraternity (Ανθρώπινη Αδελφότητα)» υπογράφηκε στις 4-2-2019 μεταξύ του Πάπα Φραγκίσκου και του Μεγάλου Ιμάμη του Τεμένους του αρχαιότερου Μουσουλμανικού Πανεπιστημίου Al-Azhar Καθηγητή Ahmad Al-Tayyeb στο Abu Dabhi των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Το Έγγραφο αυτό ντεϊστικού χαρακτήρα, αφού αναφέρεται σε έναν Αφηρημένο Θεό. Η ετήσια επέτειος υπογραφής του εν λόγω διαθρησκειακού Εγγράφου γιορτάστηκε στις 4-2-2020, στην οποία προσκλήθηκε επίσημα, μεταξύ των άλλων προσκεκλημένων, και ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος. Στο περιθώριο αυτής της διαθρησκειακής επετείου, πραγματοποιήθηκε στις 3-2-2020 - και ενώ είχε ήδη κηρυχθεί επίσημα η λεγόμενη «πανδημία του κορωναϊού» από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.) στις 31-1-2020 -  η γνωστή συμπτωματική συνάντηση του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου με τον Έλληνα Πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη στο Abu Dabhi, την οποία παρουσίασε ειδησεογραφικά η Ρομφαία. 

Βέβαια κάποιοι κληρικοί και θεολόγοι που ακολουθούν την εκκοσμίκευση μέσω του διαχριστιανικού και διαθρησκειακού Οικουμενισμού, θεωρούν ως «ιδεοληψίες» την έμπρακτη αγωνία των καλών ποιμένων Αρχιερέων και ιερέων για την οντολογική σωτηρία των πιστών, η οποία αποτελεί θεμελιώδη αποστολή της Εκκλησίας, και «ιδεοληπτικούς» τους καλούς ποιμένες Αρχιερείς και ιερείς, που έχουν μαρτύριο συνειδήσεως για την ανταπόκρισή τους στη θεμελιώδη αποστολή της Εκκλησίας. Συνεπώς, παρατηρούμε ότι όλοι οι κληρικοί και όλοι οι θεολόγοι και όλοι οι μοναχοί και όλοι οι λαϊκοί δεν έχουν τα ίδια θρησκευτικά φρονήματα. Και γι’ αυτό είναι προς το πνευματικό συμφέρον της Εκκλησίας να υπάρξει έμπρακτη συνειδητοποίηση της διαφοροποίησης αυτής από τους κληρικούς, θεολόγους, μοναχούς και λαϊκούς, με τον σαφή διαχωρισμό των δύο γραμμών, 1) της αλλοιούμενης  μεταρρύθμισης της εκκλησιαστικής παράδοσης (αλλιώς, μεταρρύθμιση) και 2) της τηρήσεως της εκκλησιαστικής παράδοσης της προσαρμοζόμενης στις εκάστοτε ιστορικές περιστάσεις (αλλιώς, προσαρμογή). Δηλαδή το θρησκευτικό δίλημμα για όλα τα μέλη της Εκκλησίας είναι: μεταρρύθμιση ή προσαρμογή στην Εκκλησία; 

Και το δίλημμα της επείγουσας ανάγκης αναδείξεως νέου Αρχιεπισκόπου 

1) για το άνοιγμα των Ναών στη Θεία Λειτουργία και τη Θεία Κοινωνία του Λαού του Θεού, ο οποίος αποτελείται και από τους κληρικούς, περιλαμβανομένων των Μητροπολιτών, και από τους μοναχούς και από τους λαϊκούς - δεδομένου ότι ο Χριστός είναι η Κεφαλή της Εκκλησίας και όλοι πιστοί, περιλαμβανομένων των Μητροπολιτών, ανήκουν στο Λαό του Θεού, έστω και αν τούτοι έχουν κανονική αρμοδιότητα εκκλησιαστικής διοίκησης -, και 

2) για τη διατήρηση της πνευματικής ταυτότητας της Εκκλησίας με τη διατήρηση ανόθευτου του Λόγου του Θεού (δηλαδή ακέραιου του Θεανθρώπινου Προσώπου του Ιησού Χριστού με τις δύο φύσεις του, τη θεία και την ανθρώπινη), είτε στις εκκλησιαστικές και λειτουργικές ομιλίες είτε στο μάθημα των θρησκευτικών προς τους Ορθόδοξους μαθητές, 

είναι το εξής: 

Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος χρειάζεται Αρχιεπίσκοπο που θα έχει ατζέντα μεταρρύθμισης και ταυτόχρονης υποταγής στον Καίσαρα της εκκοσμικευμένης εποχής μας και σε θέματα της αποκλειστικής δικαιοδοσίας της Εκκλησίας, ή ατζέντα προσαρμογής και θεολογικής και συνταγματικής αντίστασης στα αντίθεα κελεύσματα του Καίσαρα; 

Και τούτο διότι τα διοικητικά τερτίπια των αρχιεπισκοπικών αλλά και των μητροπολιτικών εκλογών, του τύπου ότι «όλοι είμαστε το ίδιο» και ας ψηφιστεί Αρχιεπίσκοπος σύμφωνα με επίγεια συμφέροντα και με δημόσιες σχέσεις, είναι πλέον ξεπερασμένα τόσο στην εξελισσόμενη κορωναϊκή ιατρική, οικονομική και εκκλησιαστική κρίση, όσο και στην μετα-κορωναϊκή παγκόσμια τάξη, οικονομική, πολιτική και  θρησκευτική. 

Εξάλλου, η μέχρι τώρα πορεία, τουλάχιστον στις δύο τελευταίες αρχιεπισκοπικές εκλογές, των ψηφοφόρων Μητροπολιτών απέδειξε ότι δεν υπήρχε πυξίδα πνευματικού προσανατολισμού στις σχετικές ψηφοφορίες.

Διότι στις αρχιεπισκοπικές εκλογές του 1998 οι Μητροπολίτες ανέδειξαν Αρχιεπίσκοπο τον από Δημητριάδος μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρό Χριστόδουλο, με την ατζέντα προσαρμογής του, και στις εκλογές του 2008 οι Μητροπολίτες ανέδειξαν Αρχιεπίσκοπο τον από Θηβών και Λεβαδείας σημερινό Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος – σημειωτέον ότι επί αρχιεπισκοπείας Χριστοδούλου, διαφοροποιούνταν ρητά από την ατζέντα προσαρμογής - εφαρμόζει de facto ατζέντα μεταρρύθμισης, όπως αποδεικνύεται από τα δύο εξαιρετικά σημαντικά θέματα στα οποία αναφέρεται το παρόν άρθρο. 

Σημειωτέον ότι από τους Μητροπολίτες που εκλέχθηκαν επί αρχιεπισκοπείας του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου, άλλοι παρέμειναν πιστοί στην ατζέντα προσαρμογής του και άλλοι την εγκατέλειψαν και προσχώρησαν στην de facto ατζέντα μεταρρύθμισης του σημερινού Αρχιεπισκόπου. 

Επιπλέον, δεν αρκούν οι φιλοδοξίες Μητροπολιτών για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο και μάλιστα νεο-εκλεγμένων, αν και ανθρωπίνως θεμιτές, αλλά θεολογικά και εμπειρικά αθέμιτες. 

Όσοι τυχόν Μητροπολίτες ακολουθούν από άποψη φρονήματος τον μεταρρυθμιστικό Οικουμενισμό (όπως αυτό το φρόνημα προκύπτει από λόγους και έργα τους, αν και μέχρι το θάνατο υπάρχει η δυνατότητα μεταβολής του φρονήματος αυτού), ας αποτελέσουν τη δική τους ομάδα ακόμη και στον τομέα της εκκλησιαστικής διοίκησης.

Όσοι Μητροπολίτες ακολουθούν την προσαρμοσμένη στις εκάστοτε περιστάσεις Παράδοση της Εκκλησίας, ας αποτελέσουν τη δική τους πνευματική αδελφότητα ακόμη και στον τομέα της εκκλησιαστικής διοίκησης, προς το πνευματικό συμφέρον της Εκκλησίας. Το ίδιο και οι λοιποί κληρικοί, θεολόγοι και λαϊκοί. 

Εξάλλου, το εκκλησιολογικό – δογματικό εσχατολογικό, θεολογικότατο και τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής αναγνωρίζει δύο γραμμές πνευματικού προσανατολισμού, τον αρνητικό και τον θετικό, οι οποίες διέρχονται μέσα από όλα τα βιβλία της Αγίας Γραφής και μέσα από τις προσωπικότητές της, και της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης: κεφάλαιο 22, στίχος 11, διατηρουμένης πάντοτε της δυνατότητας μεταβολής της, θετικά ή αρνητικά, μέχρι το θάνατο, οπότε παγιώνεται αιώνια η πνευματική κατάσταση κάθε πιστού ή ανθρώπου ενώπιον του δικαιοκρίτη Χριστού, του Δεσπότη της ζωής και του θανάτου. 

Με άλλα λόγια, η ιατρική, οικονομική και εκκλησιαστική κρίση της λεγόμενης «πανδημίας» του κορωναϊού ανέδειξε εμφατικά το ζήτημα της σαφούς διακρίσεως (ξεχωρίσματος) των δύο ομάδων πνευματικού προσανατολισμού, τόσο σε επίπεδο Μητροπολιτών, ακόμη και στο θέμα της εκκλησιαστικής διοικήσεως, όσο και σε επίπεδο λοιπών τάξεων της Εκκλησίας. 

1 - Το πρώτο σημαντικό ζήτημα το οποίο ανέδειξε τη de facto μεταρρυθμιστική ατζέντα του Αρχιεπισκόπου είναι το εξής:

Ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος και η Διαρκής Σύνοδος η οποία τελεί υπό την προεδρία του, επέβαλαν επιτακτικά, την 1η Απριλίου 2020, αναγκαστική σιωπή και άκριτη υπακοή προς τους Αρχιερείς, λοιπούς κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς που εξαρτώνται υπηρεσιακά από διοικητικά όργανα της Εκκλησίας της Ελλάδος, ορίζοντας αντισυνταγματικά και αντίθετα προς το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων τα εξής: «… δεν επιτρέπει πλέον σε κανέναν απολύτως, Αρχιερέα, Ιερέα, Διάκονο, Μοναχό ή άλλον εργάτη της Εκκλησίας, να προβαίνει σε δημόσιες δηλώσεις ή εμφανίσεις στα μέσα της Γενικής Ενημερώσεως και το Διαδίκτυο…». 

Η απόφαση αυτή του Αρχιεπισκόπου και της Διαρκούς Συνόδου αποσκοπεί στην εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής της αυθαίρετης, αντισυνταγματικής και αντίθετης προς το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων απαγόρευσης της λατρείας (με τρεις συνεχόμενες κοινές υπουργικές αποφάσεις των Υπουργών Παιδείας – Θρησκευμάτων και Υγείας), για την προληπτική προστασία της δημόσιας υγείας, υπό το de facto αλλά μη νομίμως επιβληθέν καθεστώς δημόσιας έκτακτης ανάγκης (public emergency) [άρθρο 13 και 48 (κατ’ αναλογίαν, το οποίο άρθρο ορίζει ότι, σε κατάσταση πολιορκίας ή στρατιωτικού νόμου, δεν αναστέλλεται, δηλαδή δεν απαγορεύεται προσωρινά, η θρησκευτική ελευθερία) Συντάγματος, άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, άρθρο 18 και 4 (το οποίο ρητά ορίζει ότι, υπό καθεστώς δημόσιας έκτακτης ανάγκης, απαγορεύεται στα κράτη να απαγορεύουν τη θρησκευτική ελευθερία, αλλά μπορούν μόνο να την περιορίζουν νομίμως σύμφωνα με τα διεθνή standards περιορισμών της) του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα]. 

Πρέπει να σημειωθεί ότι: 

1) Το καθεστώς αυτό δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα και οι συνταγματικές διατάξεις τις οποίες επικαλείται η σχετική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, δεν προβλέπουν αυτό το καθεστώς γενικευμένων απαγορεύσεων ενός de jure επιβλητέου καθεστώτος δημόσιας έκτακτης ανάγκης. Και 

2) Η σχετική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου δεν επικαλείται, όπως όφειλε να κάνει, για τη νόμιμη - από πλευράς του διεθνούς δικαίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων - επιβολή του,  τις διεθνείς διατάξεις που προβλέπουν τη δυνατότητα και τους όρους επιβολής του καθεστώτος έκτακτης δημόσιας ανάγκης. Δηλαδή δεν επικαλείται ούτε το άρθρο 15 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ούτε το άρθρο 4 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο ορίζει ότι, σε περίπτωση επιβολής καθεστώτος έκτακτης δημόσιας ανάγκης (public emergency), απαγορεύεται η αναστολή, δηλαδή η προσωρινή απαγόρευση, της θρησκευτικής ελευθερίας, στην οποία εμπεριέχεται ως μερικότερο δικαίωμα η ελευθερία της λατρείας. 

Η παραπάνω απόφαση του Αρχιεπισκόπου, ως Προέδρου της, και της Διαρκούς Συνόδου για την αναγκαστική σιωπή και την άκριτη (και όχι εν Χριστώ) υπακοή (αφού η εν Χριστώ υπακοή προϋποθέτει λογικά και θεολογικά κρίση του έλλογα δημιουργημένου από τον άσαρκο Θεό Λόγο ανθρώπου) – όπως απέδειξα στο άρθρο μου «Προβλήματα της από 1-4-2020 απόφασης της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου» που δημοσιεύθηκε στη Ρομφαία - παραβιάζει:

α) τη συνταγματική και διεθνή ελευθερία της έκφρασης γενικά των Αρχιερέων, κληρικών, μοναχών  και λαϊκών που εξαρτώνται από εκκλησιαστικούς οργανισμούς, η οποία μπορεί να περιοριστεί μόνο νομίμως (κατά το Σύνταγμα και το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων) από τα αρμόδια κρατικά όργανα (άρθρο 14 παρ. 1 Συντάγματος, άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, άρθρο 19 παρ. 2 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα), 

β) τη συνταγματική και διεθνή ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης ή των θρησκευτικών πεποιθήσεων των ίδιων Αρχιερέων, κληρικών, μοναχών  και λαϊκών που εξαρτώνται από εκκλησιαστικούς οργανισμούς, η οποία ελευθερία περιλαμβάνει και την ειδική ελευθερία της έκφρασης των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, η οποία, όμως, είναι απεριόριστη (άρθρο 13 Συντάγματος, άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και άρθρο 18 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα. 

Η από 1-4-2020 απόφαση της Διαρκούς Συνόδου, η οποία υποστηρίζει την αντισυνταγματική και αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων απαγόρευση της ελευθερίας της λατρείας (με τις τρεις συνεχόμενες κοινές υπουργικές αποφάσεις των Υπουργών Παιδείας – Θρησκευμάτων και Υγείας), για την προληπτική προστασία της δημόσιας υγείας, υπό καθεστώς de facto δημόσιας έκτακτης ανάγκης, παραβιάζει τις, από τους Ιερούς Κανόνες και από τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος (Νόμος 590/1977), προβλεπόμενες αρμοδιότητες διαποίμανσης του εμπιστευθέντος, με την επισκοπική του χειροτονία, σε κάθε Μητροπολίτη ποιμνίου κάθε Ιεράς Μητροπόλεως. 

Διότι απαγορεύοντας αντισυνταγματικά και αντίθετα προς το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων την υποχρεωτική συμμετοχή των κληρικών, μοναχών και λαϊκών [πλην των 4 πιστών (κληρικών και λαϊκών) για τους Ναούς, των 6 πιστών (κληρικών και λαϊκών για τους Μητροπολιτικούς Ναούς, όταν υπάρχει παρουσία Μητροπολίτη εκεί, και των 10 πιστών (μοναχών της οικείας μοναχικής αδελφότητας για τις Μονές), σύμφωνα με την τρίτη και ισχύουσα κοινή υπουργική απόφαση Κεραμέως και Κικίλια] στη Θεία Λειτουργία και στη Θεία Κοινωνία, - δεν αντιλαμβάνονται ο Αρχιεπίσκοπος και η Διαρκής Σύνοδος ότι - στην πραγματικότητα απαγορεύει βλάσφημα τη Θεία Κοινωνία από τους πιστούς του Σώματος και του Αίματος του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού Χριστού, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα από τον Αρχιεπίσκοπο και από τον ορισθέντα εκπρόσωπο της Διαρκούς Συνόδου προς διασκέδαση των σε βάρος εντυπώσεων των ποιμένων και των ποιμαινομένων; 

Και τούτο ενώ ο οικείος Ποιμενάρχης – Μητροπολίτης και οι ιερείς που υπάγονται σε αυτόν, είναι υποχρεωμένοι από την Αγία Γραφή, την Ιερά Παράδοση, τους Πατέρες και Διδασκάλους της Εκκλησίας, τα Λειτουργικά Βιβλία και τους Ιερούς Κανόνες, να κοινωνούν το Σώμα και το Αίμα του Θεανθρώπου Χριστού στους πιστούς που έχουν τις κανονικές προϋποθέσεις προσελεύσεως στο υποχρεωτικό Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή μη ύπαρξη θανατηφόρας επιδημίας και πολύ περισσότερο όταν υπάρχει θανατηφόρα επιδημία κατά την Παράδοση της Εκκλησίας, τηρουμένων κατά τα λοιπά των υγειονομικών περιοριστικών μέτρων των αρμόδιων αρχών για την καταπολέμηση της λεγόμενης «πανδημίας» του κορωναϊού. 

Η από 1-4-2020 απόφαση του Αρχιεπισκόπου ως Προέδρου της και της Διαρκούς Συνόδου, η οποία υποστηρίζει την αντισυνταγματική και αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων απαγόρευση της ελευθερίας της λατρείας (με τις τρεις συνεχόμενες κοινές υπουργικές αποφάσεις των Υπουργών Παιδείας – Θρησκευμάτων και Υγείας), για την προληπτική προστασία της δημόσιας υγείας, υπό καθεστώς de facto δημόσιας έκτακτης ανάγκης, - δεν αντιλαμβάνονται ο Αρχιεπίσκοπος και η Διαρκής Σύνοδος ότι - παρέχει κάλυψη στις διώξεις από την κρατική εξουσία κατά της Εκκλησίας, δηλαδή κατά των πιστών (Μητροπολιτών, λοιπών κληρικών, μοναχών και λαϊκών) οι οποίοι, κατά την Ορθόδοξη Δογματική, αποτελούν το Μυστικό Σώμα του Χριστού; Και όταν το Μυστικό Σώμα του Χριστού διώκεται από την κρατική εξουσία καθεαυτήν (ή και σε συνεργασία με θεσμικές εκκλησιαστικές αρχές ;), τότε διώκεται ο ίδιος Χριστός. 

Εν προκειμένω, τα μέσα του κρατικού διωγμού είναι ενδεικτικά τα εξής: 

- ασκείται τηλεοπτική βία από δημοσιογράφους, 

- ευνοείται ο κοινωνικός χαφιεδισμός από κληρικούς ή διερχόμενους ή γείτονες στην αστυνομία, 

- υποκινείται από μέλη της κυβέρνησης η άσκηση σχετικών ποινικών διώξεων για δήθεν παραβίαση μέτρων που προβλέπονται από τη σχετική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (π.χ. ο Υφυπουργός πολιτικής προστασίας και διαχείρισης κρίσεων που παροτρύνει τηλεοπτικά εισαγγελείς για άσκηση σχετικών ποινικών διώξεων, ο Υπουργός Δικαιοσύνης ο οποίος δίνει εντολή στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να δώσει εντολές προς τους κατωτέρους του εισαγγελείς για άσκηση σχετικών ποινικών διώξεων για δήθεν παραβίαση μέτρων που προβλέπονται από τη σχετική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου), 

- εκφοβίζονται από την αστυνομία οι πιστοί για να απομακρυνθούν  από το εξωτερικό προαύλιο των Ναών. 

Ο διωγμός συνίσταται στην χρήση της κρατικής εξουσίας – δεν αντιλαμβάνονται ο Αρχιεπίσκοπος της οποίας είναι Πρόεδρος και η Διαρκής Σύνοδος ότι τούτο γίνεται με την κάλυψη της από 1-4-2020 απόφασης της ΔΙΣ ; – για την αποτροπή των πιστών από το να συμμετάσχουν στο υποχρεωτικό μυστήριο της Θείας Λειτουργίας και της Θείας Κοινωνίας, υπό το πρόσχημα της προληπτικής προστασίας της δημόσιας υγείας.

Υπενθυμίζεται για πολλοστή φορά – όσο και αν η Κυβέρνηση και ο Αρχιεπίσκοπος δεν φαίνεται να επιθυμούν να το αντιληφθούν – ότι, υπό καθεστώς δημόσιας έκτακτης ανάγκης, όπως εν προκειμένω, απαγορεύεται από το Σύνταγμα και το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων η απαγόρευση από την Κυβέρνηση της ελευθερίας της λατρείας, ενώ επιτρέπονται μόνον οι νόμιμοι (από άποψη Συντάγματος και διεθνών συμβάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων) περιορισμοί στην άσκηση της ελευθερίας της λατρείας, δηλαδή η νόμιμη επιβολή υγειονομικών περιοριστικών μέτρων κατά την άσκηση της ελευθερίας της λατρείας (π.χ. αριθμός τετραγωνικών μέτρων ανά πιστό, απόσταση πιστού από πιστό, χρήση μασκών). 

Δεν αντιλαμβάνονται ο Αρχιεπίσκοπος και η Διαρκής Σύνοδος ότι η αποτροπή, από τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης και από τις κοινές υπουργικές αποφάσεις των Υπουργών Παιδείας – Θρησκευμάτων και Υγείας, των πιστών από το να συμμετάσχουν στο υποχρεωτικό μυστήριο της Θείας Λειτουργίας και της Κοινωνίας, υπό το πρόσχημα της προληπτικής προστασίας της δημόσιας υγείας, αποσκοπεί στην αμφισβήτηση της θείας φύσεως του Θεάνθρωπου Χριστού, στα πλαίσια του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού του τύπου του εγγράφου της «Human Fraternity» του 2019, ο οποίος υποβιβάζει τον Χριστό σε απλό άνθρωπο, ιδρυτή ανθρωπογενούς θρησκείας και τη Θεία Κοινωνία σε φολκορική υπόθεση κεράσματος λικέρ, όπως συμβαίνει σε προτεσταντικά θρησκεύματα, όπου δεν υπάρχει το θεολογικό δόγμα της μετουσιώσεως του ψωμιού και του κρασιού σε Σώμα και Αίμα του Θεανθρώπου Χριστού; 

Αν ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος – όπως πράγματι είναι – γιατί ισχυρίζονται βλάσφημα όσοι το ισχυρίζονται, ότι μπορεί κάποιος κοινωνώντας Σώμα και Αίμα Χριστού από το Άγιο Ποτήριο, μπορεί να μολυνθεί από τον κορωναϊό; Ισχυριζόμενοι ή εξυπονοώντας τούτο, δεν αμφισβητούν καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης και Κυβέρνηση τη θεία φύση του Θεανθρώπου Χριστού; 

Αν επιτρέπουν στα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης και την Κυβέρνηση να προβαίνουν στην ανωτέρω βλασφημία και αμφισβήτηση, υπό το πρόσχημα της προληπτικής προστασίας της δημόσιας υγείας, δηλαδή αν δεν τις καταγγέλλουν δημόσια και κατηγορηματικά, δεν αντιλαμβάνονται ο Αρχιεπίσκοπος ως Πρόεδρός της και η Διαρκής Σύνοδος ότι έχουν ευθύνη ενώπιον του Χριστού και κανονική ευθύνη;

Δεν αντιλαμβάνονται ο Αρχιεπίσκοπος και η Διαρκής Σύνοδος ότι η από 1-4-2020 απόφαση της Διαρκούς Συνόδου η οποία υποστηρίζει την αντισυνταγματική και αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων απαγόρευση της ελευθερίας της λατρείας (με τις τρεις συνεχόμενες κοινές υπουργικές αποφάσεις των Υπουργών Παιδείας – Θρησκευμάτων και Υγείας), για την προληπτική προστασία της δημόσιας υγείας, υπό καθεστώς de facto δημόσιας έκτακτης ανάγκης, επέτρεψε και διευκόλυνε: 

- την άσκηση αυθαίρετης, αντισυνταγματικής, αντίθετης προς το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παράνομης και ασεβέστατης προς Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη ποινικής δίωξης εναντίον του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και διαποντίων νήσων κ. Νεκταρίου, η  οποία ποινική δίωξη αποτελεί ποινική δίωξη και διωγμό κατά της Εκκλησίας του Χριστού, δεδομένου ότι ο Άγιος Κερκύρας αποτελεί διακεκριμένο μέλος της Εκκλησίας, δηλαδή – κατά την Ορθόδοξη Δογματική – διακεκριμένο μέλος του Μυστικού Σώματος του Χριστού, αφού είναι ο Ποιμενάρχης της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας, ο οποίος ασκεί τα εκ της Ορθόδοξης Δογματικής και εκ των Ιερών Κανόνων καθήκοντά του που αφορούν την τέλεση των ιερών μυστηρίων και τη διαποίμανση των ποιμνίου της Ιεράς Μητροπόλεώς του ;

Είναι σαφές ότι παραβιάζουν το συνταγματικό και διεθνές δικαίωμα στη θρησκευτική ελευθερία και το συνταγματικώς και κανονικώς κατοχυρωμένο αυτοδιοίκητο της Εκκλησίας, όταν τα μέσα ενημέρωσης, η Κυβέρνηση, ο εισαγγελέας, ο Αρχιεπίσκοπος, η Διαρκής Σύνοδος (κατά παράβαση των Ιερών Κανόνων και του Καταστατικού Χάρτη για τη διάκριση των αποκλειστικών αρμοδιοτήτων της Συνόδου και των αποκλειστικών αρμοδιοτήτων των Μητροπολιτών), ή οποιοσδήποτε άλλος, υπεισέρχονται αυθαίρετα στην άσκηση των ποιμαντορικών του καθηκόντων, της αποκλειστικής αρμοδιότητάς του, διατάσσοντας ή απειλώντας έναν Ποιμενάρχη – Μητροπολίτη, ο οποίος τηρεί καθ’ ολοκληρίαν τα προβλεπόμενα υγειονομικά μέτρα στην άσκηση της θείας λατρείας, αρνούμενος να συμμορφωθεί με τη βλασφημία του Αγίου Πνεύματος που συνίσταται στον ισχυρισμό ή την δηλωμένη υπόνοια μόλυνσης των πιστών με κορωναϊό από τη Θεία Κοινωνία, δηλαδή αρνούμενος να συμμορφωθεί με την αμφισβήτηση της θείας φύσης του Θεάνθρωπου Χριστού. 

Από επικοινωνίες όλων μας, είναι γνωστό ότι οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες και ο λοιπός Λαός του Θεού έχουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα, που εκφράζονται θεολογικά από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά, στη δήλωσή του, που δημοσιεύθηκε στη Romfea.gr, για τον διωγμό κατά του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Κερκύρας κ. Νεκταρίου, στο Σεπτό πρόσωπο του οποίου γίνεται ιδιαίτερα αισθητός ο διωγμός από τις αντίθεες δυνάμεις κατά της Εκκλησίας του Χριστού, ως εξής: 

«Μεγάλη λύπη και προβληματισμό μας έφερε η δοκιμασία τόσον το Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας και Παξών κ. Νεκταρίου, όσο και του Αιδεσιμολογιωτάτου π. Γεωργίου, εφημερίου του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου στο Κουκάκι. Κάποιοι ονόμασαν την ενέργειά τους κακούργημα (!). 

Ο αγαπητός αδελφός Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος είναι ένας λαμπρός Ιεράρχης, ευγενής και διακριτικός, με θυσιαστική αγάπη. Δεν αγωνίζεται και δεν φροντίζει για την υγεία του ποιμνίου του; Δεν γνωρίζει τα όσα υποδεικνύουν οι υπεύθυνοι για την υγεία του λαού; Αγνόησε ποτέ τους χριστιανούς του; Μόνο οι λαϊκοί φροντίζουν για την υγεία των συνανθρώπων τους και οι κληρικοί που καθημερινώς θυσιάζονται, δεν γνωρίζουν και δεν φροντίζουν;

Και ο αγαπητός πατήρ Γεώργιος είναι ιερεύς με περγαμηνές, με μεγάλο κοινωνικό έργο για τη βοήθεια των πτωχών και των αδυνάτων, με ιδιαιτέρα προσφορά στη νεότητα. Επειδή προσέφερε, και μάλιστα έξω από τον Ιερό Ναό, το Πανάγιο Σώμα και Αίμα του Χριστού σε έναν ή δύο νέους, επιβάρυνε ή διακινδύνευσε την υγεία των συνανθρώπων του; 

Όταν στις τράπεζες και τα «σούπερ μάρκετ» υπάρχουν «ουρές» συνανθρώπων μας, εκεί δεν ανησυχούν οι φωνασκούντες; Μας φοβίζη η διακριτική και κατά πάντα σώφρονα διακονία των κληρικών, οι οποίοι πονάνε για τη σωτηρία των πιστών;

Ας σοβαρευθούμε! Η αιτία όλων αυτών είναι η ανειλικρινής πολεμική κατά του Χριστού μας, των Αγίων, των χαριτοβρύτων Μυστηρίων και της Ορθοδόξου Εκκλησίας γενικότερα. 

Ποτέ δεν περιμέναμε να βγουν από τον Άδη τόσες φωνές οι οποίες, με τόσο πάθος, να συκοφαντούν, να ειρωνεύονται και να διακωμωδούν το πανάχραντο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Μπορεί με την υψηλοφροσύνη τους να θεωρούν τους εαυτούς τους ανωτέρους. Να θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο και από τους κολοσσούς της επιστήμης, της σοφίας, της αγιότητος και της θυσίας, όπως τον Μέγα Βασίλειο, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο, τον ιερό Χρυσόστομο, τον άγιο Φώτιο, τον άγιο Νεκτάριο, τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. 

Ξεχνούν, όμως, όσοι πολεμούν το άγιο Ποτήριο, ότι ζουν στην ορθόδοξο Ελλάδα, την ποτισμένη με αίματα πατέρων, μαρτύρων και νεομαρτύρων. Ξεχνούν ότι εκείνοι έχυσαν το αίμα τους για το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Ξεχνούν ότι ζουν στα χώματα όπου έζησαν θαυματουργοί άγιοι, οι οποίοι με τις προσευχές τους έσωσαν τον τόπο μας από τις λοιμικές νόσους, όπως ο άγιος Σπυρίδων, ο άγιος Χαράλαμπος, ο άγιος Νικηφόρος ο λεπρός κ.α.

Πώς να μην προσφέρη το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας ο Μητροπολίτης Κερκύρας Νεκτάριος, όταν ζη κοντά στον άγιο Σπυρίδωνα, τον φρυκτωρό του Αγίου Θυσιαστηρίου, κοντά σ’ εκείνον που έσωσε την Κέρκυρα πολλές φορές από λοιμικές νόσους..!

Και πώς να μην κοινωνήσει τους νέους ο πατήρ Γεώργιος, όταν ζει την αλήθεια η οποία βεβαιώνει ότι μόνο με τη μυστηριακή ζωή οι νέοι γίνονται προσωπικότητες με γενναιότητα, ότι μέσα απ’ τη μυστηριακή ζωή γεμίζουν με αληθινή ειρήνη, χαρά, δύναμη για πρόοδο..!

Αλήθεια, όσοι πολεμούν σήμερα τη Θεία Κοινωνία, μπορούν να μας αναφέρουν ένα νέο ή μία νέα, οι οποίοι, ενώ έχουν συνειδητή μυστηριακή ζωή, να είναι π.χ. ναρκομανείς ή να γίνονται ήρωες καταστρεπτικών επεισοδίων που δημιουργούν οι χωρίς Χριστό νέοι και ταλαιπωρούν τόσο την κοινωνία μας;

Και κάτι άλλο. Ερωτούμε τους πολεμίους της Θείας Κοινωνίας: ποιος νόμος και ποια διάταξη απαγορεύει την προσφορά της Θείας Κοινωνίας; Αφού τηρούνται οι προβλεπόμενες προφυλάξεις, γιατί αγωνιούν και θέλουν να απαγορεύσουν την Θεία Κοινωνία;

Πονούμε, αλήθεια, γιατί βλέπουμε τόση εχθρότητα, τόσο πόλεμο, τόση συκοφαντία για τον Εσταυρωμένο Κύριο. Πονούμε, γιατί σκεπτόμαστε το κατάντημα όλων εκείνων που πολέμησαν τον Αναστάντα Θεάνθρωπο Κύριο. Χάθηκαν, ξεχάστηκαν, όσο και αν νόμιζαν ότι ήταν μεγάλοι κατά κόσμον. 

Σκεπτόμαστε τί λόγο θα δώσουμε όλοι μας, επειδή στερούμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας από τους πιστούς τις ημέρες του Πάσχα;

Εγώ έδωσα το Αίμα μου για τη σωτηρία σας, θα μας πει ο Κύριος, κι εσείς με αρνηθήκατε για τη σωματική σας υγεία… «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω. Ιε’ 5). 

Θα ήθελα να συγχαρώ τον Σεβασμιώτατο Άγιο Κερκύρας, όπως και τον πατέρα Γεώργιο, για την ομολογία τους και την φροντίδα τους για την σωτηρία των χριστιανών.

Επίσης, να ευχηθώ αληθινή μετάνοια σε όλους μας, κληρικούς και λαϊκούς. Αντί να θρηνήσουμε για την αποστασία μας, πολεμούμε τον Τριαδικό Θεό μας. Μπορεί κάποιοι να γελάσουν και να ειρωνευτούν τις απλές αυτές σκέψεις. Δικαίωμά τους. Η αλήθεια, όμως, είναι μία. Ο Χριστός είναι ο Εσταυρωμένος και Αναστάς Θεός, ο Λυτρωτής μας. Ας περιμένουν κάποιοι και θα το δουν. 

Καλή Ανάστασι σε όλους μας. Οι αληθινοί χριστιανοί δεν πτοούνται.

Ο Χριστός «εξήλθε νικών και ίνα νικήση» (Αποκ. στ΄ 2). «Ο αδικών αδικησάτω έτι, και ο ρυπαρός ρυπαρευθήτω έτι, και ο δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω έτι, και ο άγιος αγιασθήτω έτι» (Αποκ. κβ΄ 11). «Ναι έρχομαι ταχύ. Αμήν, ναι έρχου Κύριε Ιησού» (Αποκ. κβ΄ 20). 

Μαζί με τον Χριστό κι εμείς!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 

+ Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ». 

2 - Το δεύτερο σημαντικό ζήτημα το οποίο ανέδειξε τη de facto μεταρρυθμιστική ατζέντα του Αρχιεπισκόπου είναι το ακόλουθο:

Η υποστήριξη του Αρχιεπισκόπου στο νέο μάθημα των θρησκευτικών το οποίο εντάσσεται στο πλαίσιο του Διαθρησκειακού Οικουμενισμού, ο οποίος απογυμνώνει τον Θεάνθρωπο Χριστό από τη θεία Του φύση, εξισώνοντάς τον με τους λεγόμενους «μεγάλους μύστες» της ανθρωπότητας, δηλαδή τους ανθρώπους ιδρυτές ανθρωπογενών θρησκειών. 

Από την ιστορία του ζητήματος αυτού προκύπτουν τα ακόλουθα:

α) Θεολόγοι συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου, που είναι μέλη ή φίλοι του ολιγομελούς σωματείου «Καιρός» που αποσχίστηκε από την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ) και το οποίο έχει de facto μεταρρυθμιστική ατζέντα, ήταν συντάκτες των νέων προγραμμάτων είτε των πιλοτικών (επί υπουργίας Διαμαντοπούλου του Πασοκ) είτε εκείνων των πρώην Υπουργών Παιδείας - Θρησκευμάτων του Σύριζα Φίλη και Γαβρόγλου.

β) Ο Αρχιεπίσκοπος δεν άσκησε κριτική στο νέο μάθημα των θρησκευτικών, πλην της περιπτώσεως της παύσης του τέως Υπουργού Παιδείας – Θρησκευμάτων κ. Φίλη, με αφορμή – εξ όσων έγινε γνωστό - διαφορά τους σε θέματα οικονομικής πολιτικής του κ. Φίλη προς τη θεσμική Εκκλησία της Ελλάδος, οπότε χρησιμοποίησε και τις υπηρεσίες των εκπροσώπων της ΠΕΘ. 

γ) Μέχρι το 2016 ο Αρχιεπίσκοπος δεν ενέγραφε το θέμα του νέου μαθήματος των θρησκευτικών στην ημερήσια διάταξη είτε της Διαρκούς Συνόδου είτε της Συνόδου της Ιεραρχίας. 

γ) Το 2016, αντί να εγγράψει θέμα ημερήσιας διάταξης της Συνόδου της Ιεραρχίας την κριτική του νέου μαθήματος των θρησκευτικών, ο Αρχιεπίσκοπος εισηγήθηκε τη σύσταση επιτροπής διαλόγου Κυβέρνησης – Εκκλησίας για το νέο μάθημα  των θρησκευτικών, ύστερα από συστάσεις προς αυτόν μιας μειονότητας Μητροπολιτών που έχουν μεταρρυθμιστική ατζέντα ή πρόσκεινται σε αυτήν.

Η επιτροπή διαλόγου από πλευράς Εκκλησίας συζητούσε για επί μέρους θέματα, χωρίς να αμφισβητήσει τη φιλοσοφία του νέου μαθήματος των θρησκευτικών, η οποία συνίσταται στην αμφισβήτηση της θείας φύσης του Χριστού μέσω της διαθρησκειακής – συγκριτιστικής προσέγγισης θεολογικών εννοιών ή συμβόλων. Σημειωτέον ότι διαφέρει ποιοτικά η συγκρητιστική προσέγγιση που έχει, μάλιστα, κατηχητικό και προσηλυτιστικό χαρακτήρα [όπως αναφέρουν οι τέσσερις (4) αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας], από την προσέγγιση της φαινομενολογίας της θρησκείας ή της συγκριτικής θρησκειολογίας, η οποία έχει χαρακτήρα επιστημονικό και γνωσιολογικό. 

δ) Τα μέλη της εκ Μητροπολιτών επιτροπής διαλόγου τερμάτισαν τη συμμετοχή στην επιτροπή της Εκκλησίας ειδικών στα Προγράμματα λαϊκών θεολόγων, μελών της ΠΕΘ, έχοντας διατηρήσει στην ίδια επιτροπή μόνο θεολόγους που υπάκουαν στις θέσεις της ήδη διαμορφωμένης ατζέντας του σωματείου «Καιρός». Τότε ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου, ενώ προτάθηκε, απέφυγε επιτυχώς την προεδρία αυτής της επιτροπής. Αλλά δεν απέφυγε πρόσφατα τον διορισμό του από την ΔΙΣ ως εκπροσώπου της, χωρίς να είναι μέλος αυτής της συνοδικής περιόδου της, υπό το εξελισσόμενο καθεστώς της δημόσιας έκτακτης ανάγκης για την προληπτική προστασία της δημόσιας υγείας από τον κορωναϊό. 

ε) Η επιτροπή εκ Μητροπολιτών διαβεβαίωσε εσφαλμένα τη Σύνοδο της Ιεραρχίας ότι το πρόγραμμα Γαβρόγλου ήταν διαφορετικό από το πρόγραμμα Φίλη για το νέο μάθημα των θρησκευτικών. Σημειωτέον ότι είχε προηγηθεί η αποστολή στον Αρχιεπίσκοπο και τους Μητροπολίτες της Συγκριτικής Μελέτη των Νέων Προγραμμάτων Σπουδών για τα Θρησκευτικά Δημοτικού – Γυμνασίου – Λυκείου, η οποία εκπονήθηκε από την Ερευνητική Ομάδα του Εργαστηρίου Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ, μετά από αίτημα της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ), η οποία διαπίστωσε ότι τα δύο Προγράμματα ήταν σχεδόν τα ίδια, χωρίς να έχει γίνει καμιά ουσιαστική αλλαγή. 

στ) Ο Αρχιεπίσκοπος δεν έδωσε εντολή στη Νομική Υπηρεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος να προσβάλει, ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, τις διαδοχικές αποφάσεις των τέως Υπουργών Παιδείας κ. Φίλη και κ. Γαβρόγλου, οι οποίες περιλάμβαναν το σχεδόν απαράλλακτο περιεχόμενο του αναλυτικού προγράμματος του νέου μαθήματος των θρησκευτικών. 

ζ) Ο Αρχιεπίσκοπος δεν αποδέχθηκε με δημόσια δήλωση ικανοποίησης τις τέσσερις (4) αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, δύο (2) αποφάσεις που εκδόθηκαν το 2018 και δύο αποφάσεις που εκδόθηκαν το 2019, οι οποίες ακύρωσαν τις δύο υπουργικές αποφάσεις του Φίλη και τις δύο υπουργικές αποφάσεις του Γαβρόγλου, ως αντίθετες προς το άρθρα 3, 13 και 16 παρ. 2 Συντάγματος. 

η) Οι συντάκτες των νέων προγραμμάτων σπουδών της Υπουργού κας Κεραμέως είναι, ως επί το πλείστον, οι ίδιοι θεολόγοι που είχαν συντάξει τα προγράμματα των τέως Υπουργών Φίλη και Γαβρόγλου, είτε μέλη είτε προσκείμενοι του ολιγομελούς σωματείου του «Καιρού». Αποκλείστηκαν και πάλι από το Υπουργείο Παιδείας οι θεολόγοι της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ), της συντριπτικά αντιπροσωπευτικότερης Ενώσεως θεολόγων της Ελλάδος, επειδή εκφράζουν αντίθεση προς τη μεταρρυθμιστική ατζέντα της Θρησκευτικής Παγκοσμιοποίησης. 

θ) Ο Αρχιεπίσκοπος δεν άσκησε κριτική ούτε στις δύο υπουργικές αποφάσεις που περιέχουν το αναλυτικό πρόγραμμα του νέου μαθήματος των θρησκευτικών, αφενός, δημοτικού – γυμνασίου και, αφετέρου, λυκείου, όταν, στα τέλη Φεβρουαρίου, δηλαδή μετά την έκδοση της από 25-2-2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου - με την οποία κηρύχθηκε de facto καθεστώς δημόσιας έκτακτης ανάγκης γενικευμένων απαγορεύσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων λόγω της προληπτικής προστασίας της δημόσιας υγείας από τον κορωναϊό – η Υπουργός Παιδείας κα Κεραμέως δημοσίευσε τις δύο σχετικές υπουργικές αποφάσεις. Διότι ναι μεν από το νέο μάθημα των θρησκευτικών αφαιρέθηκε η διαθρησκειακή προσέγγιση της αμφισβήτησης της θείας φύσης του Θεανθρώπου Χριστού. Πλην, όμως, παραμένει η φιλοσοφία των προγραμμάτων Φίλη και Γαβρόγλου, με την οποία αμφισβητείται η θεία φύση του Θεανθρώπου Χριστού, μέσω της ορθολογιστικής και μόνο γνωστικής προσέγγισης της Ορθόδοξης διδασκαλίας της Εκκλησίας, με το προσχηματικό σκεπτικό ότι το μάθημα των θρησκευτικών για τους Ορθόδοξους μαθητές δεν πρέπει να είναι «κατηχητικό», δηλαδή πρέπει να περιέχει μόνον απλώς «ουδέτερες γνώσεις», και να μην καλλιεργεί τη βίωση της Ορθόδοξης πίστης, επειδή δήθεν τούτο προβλέπεται από τις ανωτέρω τέσσερις (4) αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. 

Κάνει λάθος το Υπουργείο Παιδείας ότι οι εν λόγω τέσσερις (4) αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας απαγορεύουν τη βιωματική διδασκαλία του Ορθόδοξου μαθήματος των θρησκευτικών για τους Ορθόδοξους μαθητές. Διότι η απόφαση της πλειοψηφίας της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας υιοθετεί τόσο τη γνωσιολογική όσο και τη βιωματική διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας προς τους Ορθόδοξους μαθητές μέσω του μαθήματος των  θρησκευτικών το προβλεπόμενο γι’ αυτούς. Το Υπουργείο Παιδείας μπέρδεψε τη γνώμη της συμφωνούσας μειοψηφίας με την απόφαση της πλειοψηφίας, που περιέχονται στις  εν λόγω τέσσερις (4) αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Δεν αποφάσισε η πλειοψηφία της Ολομέλειας το μάθημα να έχει μόνο γνωστικό χαρακτήρα, δηλαδή να μην έχει τον χύδην λεγόμενο «κατηχητικό χαρακτήρα», αλλά τούτο ήταν μια γνώμη της συμφωνούσας μειοψηφίας. Αντιθέτως, η πλειοψηφία της Ολομέλειας αποφάσισε ότι το Ορθόδοξο μάθημα των θρησκευτικών για τους Ορθόδοξους μαθητές πρέπει να έχει, όπως αναφέρω ανωτέρω, και γνωσιολογικό και βιωματικό χαρακτήρα, δηλαδή τον κοινώς λεγόμενο «κατηχητικό χαρακτήρα», όχι βεβαίως των κατηχητικών σχολείων, αλλά τη διδασκαλία και τη βιωματική εφαρμογή της Ορθόδοξης πίστης. 

Επομένως, το Υπουργείο Παιδείας, δια της Υπουργού κ. Κεραμέως, δεν συμμορφώθηκε πλήρως με τις ανωτέρω τέσσερις (4) αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, δεδομένου ότι παραμένει και στις δικές της υπουργικές αποφάσεις η φιλοσοφία των προγραμμάτων Φίλη και Γαβρόγλου που αφορά την αμφισβήτηση της θείας φύσης του Θεάνθρωπου Χριστού. Γι’ αυτό επιβάλλεται από το Σύνταγμα η πλήρης συμμόρφωση των εν λόγω αποφάσεων της κας Κεραμέως με τις ανωτέρω τέσσερις (4) αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας ως προς τη γνωσιολογική και τη βιωματική διδασκαλία της Ορθόδοξης πίστης για τους Ορθόδοξους μαθητές. 

Συγκεκριμένα, οι παραπάνω δύο (2) αποφάσεις της κας Κεραμέως για το μάθημα των θρησκευτικών τόσο στο δημοτικό – γυμνάσιο όσο και στο λύκειο, ύστερα από έρευνά τους, προκύπτει ότι παρουσιάζουν τα εξής χαρακτηριστικά τα οποία αμφισβητούν ορθολογιστικά τη θεία φύση του Θεανθρώπου Χριστού: 

- Όλα αναφέρονται περιγραφικά ουδέτερα και όλα βρίσκονται απέναντι σε απόσταση ασφαλείας από τον μαθητή. Θα έλεγα, όπως η Κυβέρνηση επέβαλε τις κοινωνικές αποστάσεις (social distancing) εξαιτίας του κορωναϊού. Άρα η Ορθόδοξη πίστη, για τη μεταρρυθμιστική ατζέντα της Θρησκευτικής Παγκοσμιοποίησης θεωρείται μια μορφή πνευματικού κορωναϊού. Γι’ αυτό και απαιτούνται από τους μαθητές οι πνευματικές αποστάσεις (spiritual distancing) από τον «κορωναϊό» της Ορθόδοξης πίστης.

- Διατηρούν πολλά – τα περισσότερα ίσως – από τα δομικά στοιχεία των ακυρωμένων από το Συμβούλιο της Επικρατείας προγραμμάτων των Φίλη και Γαβρόγλου.

- Δεν αναπτύσσουν την Ορθόδοξη συνείδηση των Ορθόδοξων μαθητών, τη στιγμή που διατηρούν τον μαθητή ουδέτερο οντολογικά από αυτά που μαθαίνει, χωρίς βιωματική εφαρμογή την οποία την έχουν καταργήσει και αντικαταστήσει με στοχασμό και παιχνίδια μη βιωματικού αλλά εντελώς γνωσιολογικού χαρακτήρα. Απουσιάζουν πάρα πολλά για να είναι αναπτυξιακά της συνείδησης. 

- Τους λείπει η ιστορικότητα, οι επιστημονικές και παιδαγωγικές προϋποθέσεις, η παιδοκεντρικότητα. Για παράδειγμα, στο Δημοτικό δεν νομίζω να υπάρχει κάποιο παιδί να κατανοήσει ή να βιώσει κάτι. Το ύφος και η πλοκή τους είναι τουλάχιστον για το Λύκειο. 

- Η Εκκλησία προσεγγίζεται μόνον με το μυαλό, μόνο γνωστικά, με τον εγκέφαλο, επιφανειακά, αφού αφήνουν τον μαθητή απέναντι από την Εκκλησία να μαθαίνει μόνον γι’ αυτήν ή απλώς να κάνει και μια εκδρομή (επίσκεψη), με το αρχικό φόβητρο ότι, αν κάνουν κάτι άλλο, αυτό είναι κατήχηση. Ακόμη και η βιωματικότητα θεωρείται γι’ αυτούς, καθώς φαίνεται, κατήχηση!!! Η Πίστη, η συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας, η λέξη Ορθοδοξία ή ο επιθετικός προσδιορισμός ορθόδοξος-η-ο, καθώς φαίνεται, θεωρούνται κατήχηση!!!

- Όλοι οι στόχοι ενοτήτων (ή επάρκειες) σχεδόν διακρίνονται γενικά για μια θεολογική ουδετερότητα ή μιζέρια για την αποσύνδεσή τους από την εκκλησιαστική ζωή.

- Δεν αναφέρεται πουθενά η Εκκλησία ως Εκκλησία μας ή ενορία μας ή ο ναός μας ή η πίστη μας ή οι γιορτές μας ή το Ευαγγέλιό μας. Οι μαθητές γίνονται τουρίστες στα θέματα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, της οποίας όμως αποτελούν μέλη. 

- Τα θαύματα, οι παραβολές, οι άγιοι, οι μάρτυρες, οι όσιοι, οι νεομάρτυρες, είτε δεν αναφέρονται καθόλου είτε πολύ ελάχιστα, ενώ δεν έχουν οντολογικό αλλά γνωσιολογικό χαρακτήρα. 

- Δεν συμπεριλήφθηκαν, κυρίως στην ύλη του Δημοτικού, βίοι αγίων, γέροντες, σύγχρονοι Όσιοι, με απλές διδασκαλίες, αλλά μπήκαν θεωρίες τις οποίες δεν μπορούν να προσεγγίσουν νοηματικά και υφολογικά και να κατανοήσουν οι μαθητές του Δημοτικού. 

Συμπέρασμα

Χρειάζεται επειγόντως νέος Αρχιεπίσκοπος με ατζέντα προσαρμογής της Ορθόδοξης πίστης στις σημερινές περιστάσεις και ταυτοχρόνως διασφαλίσεως της μέγιστης δυνατής ελευθερίας από τον σφιχτό εναγκαλισμό της Εκκλησίας με την κρατική εξουσία, και όχι με de facto ατζέντα μεταρρύθμισης της Ορθόδοξης πίστης και συγχρόνως πλήρους υποταγής της Εκκλησίας στον εκκοσμικευμένο Καίσαρα, ακόμη και επί θεμάτων της αποκλειστικής δικαιοδοσίας της Εκκλησίας. 

Οι Μητροπολίτες ας αναλάβουν τις ευθύνες τους στο ζήτημα της ταχύτατης επισπεύσεως της αρχιεπισκοπικής εκλογής, προκειμένου :

1) να διαφυλάξουν και να διευρύνουν το συνταγματικώς κατοχυρωμένο αυτοδιοίκητο της Εκκλησίας, το οποίο παραβιάστηκε από την Κυβέρνηση και τον Αρχιεπίσκοπο, με πρόσχημα την προληπτική προστασία της δημόσιας υγείας, καθώς και 

2) να υπερασπιστούν την Ορθόδοξη πίστη στον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, η οποία βάλλεται εμφανώς από τον Διαθρησκειακό Οικουμενισμό και τον Ορθολογισμό, για να απογυμνωθεί ο Χριστός από τη θεία του φύση και να υποβιβαστεί στο επίπεδο των «μεγάλων μυστών της Ανθρωπότητας», δηλαδή των ανθρώπων ιδρυτών ανθρωπογενών θρησκειών (= νεο-αρειανισμός). 

Ο Λαός του Θεού, στον οποίο και οι Μητροπολίτες ανήκουν, και ο οποίος κατά συντριπτική πλειοψηφία συνιστά και τον Λαό (με την πολιτειολογική έννοια του όρου) της Χώρας θα επιδοκιμάσει ή θα αποδοκιμάσει την επιλογή τους. 

Αν ο Λαός του Θεού επιδοκιμάσει την επιλογή τους, τότε θα υπάρχει ισορροπία εκκλησιαστικής διοίκησης και κρατικής εξουσίας, καθώς και πραγματικό όφελος τόσο για την πνευματική αποστολή της Εκκλησίας όσο και για την άσκηση της κρατικής εξουσίας υπέρ των πολιτών της Χώρας και όχι υπέρ άλλων συμφερόντων. 

Αλλιώς, είναι πιθανό να διευρύνονται καταστάσεις παρόμοιες με την ιατρική, οικονομική και εκκλησιαστική κρίση του κορωναϊού. 

Ο αληθινός Θεός ας επαναφέρει την προστασία Του στο Λαό του Θεού και στο Λαό της Χώρας. 

πηγη: https://www.romfea.gr