Ἀντί οἱ γέροι νά γίνουν ὅπως τά παιδιά, κάνουν τά παιδιά γέρους!

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Γράφετε πόσο ἀγαπᾶτε τά παιδιά ἐξαιτίας τῆς ὑπέροχης εὐγνωμοσύνης τους, ἡ ὁποία ἔχει χαθεῖ στούς μεγάλους ἤ ἔχει περιοριστεῖ ἀρκετά. Δίνετε παραδείγματα. Θά σᾶς δώσω καί ἐγώ ἕνα.

Ὁ μητροπολίτης τῆς Ἁγίας Πετρούπολης Ἰσίδωρος ἔλεγε συχνά πώς ὅταν ἦταν παιδί ἦταν ξυπόλυτος. Κάποιος ἄνθρωπος ὀνόματι Πέτρος τόν λυπήθηκε καί τοῦ ἀγόρασε ἕνα ζευγάρι γαλότσες μέ λαστιχένιες σόλες γιά πέντε καπίκια. Αὐτή ἡ μικρή εὐεργεσία χαράχθηκε τόσο βαθιά στή μνήμη τοῦ μικροῦ Ἰσίδωρου, ὥστε μετά καί κατά τή διάρκεια πενήντα χρόνων ὡς ἱερέας καί ὡς ἐπίσκοπος συχνά στίς Λειτουργίες μνημόνευε τόν εὐεργέτη τοῦ Πέτρο.
  
Παρακάτω γράφετε, ὅτι ἀκριβῶς ἐπειδή ἀγαπᾶτε τά παιδιά γι’ αὐτά τά λυπάστε. Διότι ἦρθαν δύσκολοι καιροί γιά τήν παιδική ψυχή, γιά τόν παιδικό χαρακτήρα. Οἱ ἀντιθέσεις σάν κρύοι ἄνεμοι κτυποῦν τά παιδιά στό σπίτι, στό σχολειό καί τόν δρόμο. Καί δέν εἶναι ὅτι ἁπλά φέρνουν μπροστά στά παιδιά δύο ποτήρια, ἀλλά δύο ἀντίθετες θεωρίες γιά τή ζωή, τήν ἐκπαίδευση, τήν οἰκογένεια, τήν πατρίδα, ἀκόμα δέ περισσότερο μπερδεύουν τά παιδιά μέ ἀντίθετα παραδείγματα.

Θά ἐπιθυμούσατε κάποια ἰδιαίτερη ἐκπαίδευση γιά τά παιδιά πού θά τά προστάτευε ἀπό τή σύγχρονη ἀνευθυνότητα καί σύγχυση.

Ὁ Χριστός εἶπε: «Ἄν δέν ἀλλάξετε κι ἄν δέν γίνετε σάν τά παιδιά, δέν θά μπεῖτε στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ» (Ματθ. 18,3). Ὁ Χριστός, λοιπόν, βλέπει μεγαλύτερη ἀνάγκη στήν ἐκπαίδευση τῶν ἐνηλίκων παρά τῶν παιδιῶν. Δείχνει τή μέθοδο, πῶς πρέπει νά ἐκπαιδευτοῦν οἱ ἐνήλικες. Πολύ ἁπλά: Κοιτάζοντας τά παιδιά. Ἀλλά εἶπε πώς πρέπει νά ἐκπαιδεύσουμε καί τά παιδιά: «Ἀφῆστε τά παιδία καί μήν τά ἐμποδίζετε νά ἔλθουν κοντά μου» (Ματθ. 19.14). Ἀφῆστε τά παιδιά νά πλησιάσουν τόν Χριστό καί ἀφῆστε τούς ἐνήλικες νά πλησιάσουν τά παιδιά.

Ἐπειδή ὁ Χριστός δέν διδάσκει μόνο, ἀλλά δίνει καί εὐλογημένη πνευματική δύναμη ὥστε τά παιδιά νά μποροῦν νά φέρουν εἰς πέρας ὅλα ὅσα ἔμαθαν. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ αἰώνια νεότητα. Αὐτή ἡ αἰώνια νεότητα καλεῖ τά παιδιά γιά νά τούς δωρίσει τή δύναμη γιά νά μήν γεράσουν τήν ψυχή τους, ἀλλp νά παραμείνουν γιά πάντα νέοι, ἀγαθοv καί χαρούμενοι ἄνθρωποι.
Μέ μιά λέξη ἡ σοφία τῆς ἐκπαίδευσης τῶν παιδιῶν ἀπό τόν Χριστό ἔγκειται στό γεγονός ὅτι τά παιδιά παραμένουν γιά πάντα παιδιά καί δέν μεταμορφώνονται σέ γέρους. Ἀντίθετα μ’ αὐτά τή σοφία στέκει ἡ σχολική σχολαστική ἐκπαίδευση πού μέ τή δύναμή της βαραίνει ἔτσι τά παιδιά, πού τά γερνάει ὅσο τό δυνατόν γρηγορότερα.

Προβάλλει τούς γέρους ὡς παράδειγμα, τά διαποτίζει μέ γερασμένες σήψεις, τούς μαραζώνει τήν καρδιά μέ γεροντική ἀπαισιοδοξία. Ἀντί οἱ γέροι νά γίνουν ὅπως τά παιδιά, κάνουν τά παιδιά γέρους. Καί ἔτσι οὔτε οἱ γέροι μπαίνουν στό Βασίλειο τοῦ Χριστοῦ οὔτε ἐπιτρέπουν στά παιδιά νά μποῦν. Γι’ αὐτό ἀναφέρεται παντοῦ στήν Εὐρώπη ὅτι ἡ νεολαία βρίσκεται σέ ἀπόγνωση. Ἅς εὐλογήσει ὁ Χριστός νά ξανανιώσει ἡ νεολαία τῆς Εὐρώπης.

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς. «Δέν φτάνει μόνο ἡ πίστη»

πηγη: www.diakonima.gr