Το χρήμα άνοιξε σε όλους την δυνατότητα να «απολαμβάνουν» τον αυτοεγκλεισμό της πλεονεξίας

Σπύρος Α. Λαζάρου, M.D. Πλαστικός Κρανιογναθοπροσωπικός & Επανορθωτικός Χειρουργός

Το χρήμα άνοιξε σε όλους την δυνατότητα να «απολαμβάνουν» τον αυτοεγκλεισμό της πλεονεξίας. Πλέον είναι εύκολο να συσσωρεύεις, και μάλιστα να μπορείς να ελέγχεις την εργασία και τις ζωές των άλλων χωρίς να έχεις την ανάγκη να είσαι δυνατός βασιλιάς, ή χωρίς να έχεις ιδιωτικό στρατό, ή χωρίς να είσαι ο αρχιερέας της φυλής. Απλά συγκεντρώνεις στα χέρια σου όλη την «αξία» της εργασίας των άλλων και την κλειδώνεις στα συρτάρια σου. Η απολυτή ηδονή της κυριαρχίας πάνω σε ανθρώπους και πράγματα.

Το χρήμα άνοιξε την δυνατότητα να νομοθετηθεί η ζωή όλη μέσα από ένα απλό και ενιαίο αξιακό σύστημα, γιατί το χρήμα επιβάλλει μόνο ένα αξιακό σύστημα, την τιμή του. Όλα μπορούν να μπουν στο ίδιο καντάρι (=ζυγαριά) και να ελεγχθούν πολύ απλά και εύκολα. Αυτό μπορούμε να το καλέσουμε «δίκαιο» γιατί είναι «αντικειμενικό» και όλοι μαζί να προσκυνήσουμε το νέο θεό και τις εικόνες του (νομίσματα). Ο νόμος αυτός θα κάνει την Ρώμη δυνατή και κυρίαρχη του κόσμου. Αυτό είναι το δίκαιο, γιατί ο κόσμος όλος έχει την χρηματική αξία του και η Ρώμη κόβει νόμισμα για τον κόσμο και για να πληρώνει στρατεύματα να τον κατακτήσουν. Άσε τους άλλους στην ανταλλαγή και στην βαρβαρότητα της προσφοράς. Εμείς είμαστε οι αντιπρόσωποι του θεού που αναλάβαμε να εξαργυρώσουμε κόσμο και ζωή σε νομισματικές μονάδες. Εμείς έχουμε την θεϊκή ικανότητα να ορίζουμε αξίες, να νομοθετούμε τις ζωές των άλλων, να κυριαρχούμε στο κόσμο αυτό που είναι προς πώληση και μοναδικός του αγοραστής ο θεός μας. Αυτός που μας άνοιξε τα μάτια όταν μας έδωσε να φάμε από το δέντρο της γνώσης «καλού κ κακού».

Το χρήμα έδωσε σε όλους όσους δεν θέλουν να παράγουν-προσφέρουν έργο, να απολαμβάνουν (κλέβουν) το έργο-προσφορά των άλλων, των ηλιθίων, των απλοϊκών. Έτσι έδωσε στον πολιτισμό την δυνατότητα να αναπτυχθεί, να ξεφύγει από την ομοιομορφία του λαϊκού και να δημιουργήσει έργα υπερήφανα και ξεχωριστά που αποδεικνύουν την ανωτερότητα των μεγάλων ΕΓΩ που ξεχώρισαν από τις μάζες χάριν της ικανότητας τους να μετατρέπουν την εργασία των μαζών σε δικό τους κεφάλαιο και έτσι δίκαια κυβέρνησαν τον κόσμο και τον γέμισαν μεγαλοπρεπή παλάτια και ναούς και κάστρα και έργα τέχνης (όλα πανάκριβα, χρυσά, μαλαματένια, διαμαντένια). Έτσι έχτισαν στον κόσμο τον παράδεισο που ο Δημιουργός του ήταν ανίκανος να χτίσει. Τι να χτίσει αυτός; όλο δάση και κάμπους και βουνά… λασπουριά. Τι ξέρει αυτός απ’ του χρυσού την ευγενή αρχοντιά…

Το χρήμα μας απελευθέρωσε από την ευγνωμοσύνη. Μου πρόσφερες πολύτιμη εργασία; Πάρε 50 Ευρώ. Με γιάτρεψες; Πάρε 100. Μου έμαθες γράμματα και με ξεστράβωσες πάρε 65. Με πήρες στο αμάξι σου και με πήγες στο νοσοκομείο; Πάρε 25. Τι τώρα; Θα σου έχω και υποχρέωση; Μήπως πρέπει και να σε ευχαριστήσω; Να σου χαμογελάσω; Πληρώθηκες τι άλλο θες; Εγώ δεν πρόκειται να σε ανταμείψω με τα έργα των χειρών μου, ούτε με τίποτα δικό μου. Τα δικά μου είναι για μένα. Πάρε χρήμα. Τι καλύτερο. Το κάνεις ό,τι θες. 

Ό,τι κακία σου έρθει στην καρδιά μπορείς να την ικανοποιήσεις με αυτό. Δεν σου φτάνει; Ε, τι να κάνουμε, δεν είσαι αρκετά καπάτσος να το συσσωρεύσεις. Αν σε αυτόν τον κόσμο μέτραγε η εργασία, πως θα είχαμε πλούτο; Φαντάζεσθε μια τράπεζα να μαζεύει εργατική δύναμη και ενέργεια; Ή ένα θησαυροφυλάκιο νάναι γεμάτο καρέκλες ή ακόμη χειρότερα μήλα; Τότε ο κόσμος μας θα ήταν ο βαρετός κόσμος της νεολιθικής εποχής. Όλοι ίσοι, όλοι χωριάτες. Ενώ τώρα, υπάρχει πολιτισμός, υπάρχει κίνητρο. 

Ναι, ΚΙΝΗΤΡΟ. Το ΚΕΡΔΟΣ, το ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΕΡΔΟΣ, το ΚΙ ΑΛΛΟ ΚΕΡΔΟΣ, αυτό κινεί τον κόσμο, κάνει τον υψηλό πολιτισμό δυνατό. Είναι κάτι σαν (αν)άγιο πνεύμα ένα πράγμα. 

Ναι είναι το βαθύ νόημα του κόσμου. Η ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ.

Είδατε τι μας χάρισε το χρήμα; Μας χάρισε νόημα. Μας έδωσε ζωή. Τώρα τι μου λέτε για ανταλλαγές και πρακτικές του χρήσεις. Αυτά είναι μόνο γιατί το χρήμα σαν αληθινός θεός που είναι αγκαλιάζει κάθε διάσταση της ασήμαντης ζωούλας μας. Είναι γιατί μόνο αυτό πρέπει να δίνει νόημα στην ζωούλα μας. Είναι γιατί στο τέλος θα μείνει μόνο αυτό, στα πάντα, εν πάσι (κάπως έτσι δεν τα έλεγε και εκείνος ο Παύλος, αλλά για λάθος πρόσωπο, κάποιον Πατέρα).

Το χρήμα είναι το ΑΤΜΑΝ. Το ΤΑΟ. Η υπερπροσωπική απόλυτη συμπαντική ουσία που διαπερνά τα πάντα, και κάνει τα πάντα να είναι ό,τι είναι. Το χρήμα είναι το ΕΙΝΑΙ. Το ΟΝ.

Όποιος έχει στοιχειωδώς προσεκτικά διαβάσει την ΠΔ θα δει ότι χωρίζεται σε δυο φάσεις: Μια περίοδο διαρκούς ανάπτυξης της δόξας -σαν εμφάνειας του Θεού- από τους Πατέρες μέχρι τους Κριτές μέσω του Μωυσή και στην συνέχεια μια περίοδο συνεχούς κατάπτωσης -πνευματικής και ιστορικής- από την ίδρυση του Βασιλείου μέχρι τα ελληνιστικά χρόνια.

Στην πρώτη περίοδο η κοινότητα του Ισραήλ είναι απολύτως έξω από το μονεταριστικό και κρατικιστικό περιβάλλον των απίστων στην δεύτερη το Ισραήλ έχει αποδεχτεί τον μονεταρισμό και τον κρατισμό. Όλοι οι Προφήτες δεν κάνουν άλλη δουλειά από το να καταγγέλλουν τον αρχαίο αυτό «καπιταλισμό» σαν βλασφημία και σαν πηγή διάλυσης. Θα μπορούσαμε ίσως να δούμε έναν παραλληλισμό με την σχέση της εκκλησίας και του έθνους-κράτους. Έχουμε περίοδο έντονης ανάπτυξης της εκκλησίας μέχρι την επισημοποίηση της από το κράτους και την τελική της πλήρους ταύτισης από τους Οθωμανούς με το έθνος και από τότε γρήγορα φθορά.

Από το πρώτο κεφάλαιο ο Ησαΐας καταγγέλλει το Ισραήλ. Οι διεφθαρμένοι ηγέτες είναι σωστοί αντιπρόσωποι ενός διεφθαρμένου λαού. Και τονίζει το αλλοιωμένο ασήμι το οποίο δεν αναφέρει μόνο πνευματικές έννοιες αλλά αυτού καθ’ εαυτού το χρήμα. Πρωτόγονος πληθωρισμός, μεταφορά πλούτου από τους πολλούς στους λίγους. Από ένα απλό μέσο συναλλαγής στην προ καπιταλιστική εποχή, γίνεται εργαλείο κλοπής, αρπαγής και διαφθοράς. Όλοι δωροδοκούνται και δωροδοκούν, όλα για αγορά και πώληση.


πηγη: https://www.pemptousia.gr