Πάθη.
Ξέρεις τι είναι τα πάθη;
Είναι κάτι μικρά σποράκια, τα οποία τα αφήνουμε να ριζώσουνε μέσα στη ψυχή μας.
Τα αφήνουμε γιατί είναι γλυκά. Γιατί είναι ευχάριστα. Αφήνουμε τα σποράκια αυτά να ριζώσουν μέσα μας, γιατί μας κάνουνε να νιώθουμε πως είμαστε και εμείς θεοί. Τα αφήνουμε, γιατί μας κάνουν να νιώθουμε πως είμαστε το κέντρο ολόκληρου του κόσμου.
Και τα προσέχουμε τα σποράκια μας αυτά. Τα φροντίζουμε. Και ριζώνουνε σιγά σιγά. Και πετάν βλαστάρια. Και θεριεύουν. Και γίνονται πελώρια… Και όσο συμβαίνει όλο αυτό, εμάς δεν μας πειράζει… Δε μας ενοχλεί. Αντιθέτως μάλιστα.
Και περνάει ο καιρός…
Και ξυπνάμε μια μέρα, και χωρίς να το έχουμε πάρει είδηση, βιώνουμε τη χειρότερη σκλαβιά.
Καταντάμε σκλαβωμένοι, απέναντι στα ίδια μας τα πάθη.
Και είναι αργά μετά. Πονάει πολύ όταν τα ξεριζώνεις…
Για αυτό, φρόντισε όσο είναι νωρίς…
Πάθη.
Αυτά είναι τα πάθη.
Σου μιλάω από πείρας προσωπικής.
Εσύ;
Εσύ τι πάθος έχεις;
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου