Ό αββάς Ζωίλος της Θηβαΐδος, επέστρεφε κάποτε από το Όρος Σινά και συνάντησε έναν μοναχό, ο οποίος του παραπονέθηκε ότι υπέφεραν πολύ από ξηρασία στο μοναστήρι. Του λέει ο αββάς: «Γιατί δεν προσεύχεστε και δεν ικετεύετε τον Θεό; Ό μοναχός απάντησε:
«Προσευχηθήκαμε, παρακαλέσαμε, αλλά δεν ήρθε ούτε σταγόνα βροχής». Ο Ζωίλος είπε:
«Είναι φανερό ότι δεν προσεύχεστε με θέρμη. Θέλεις να πεισθείς ότι έτσι συμβαίνει;» Μόλις ο γέροντας τελείωσε τη φράση του ύψωσε τα χέρια προς τον ουρανό και προσευχήθηκε.
Αίφνης άρχισε να βρέχει πολύ επάνω στη άνυδρη γη. Βλέποντας το θαύμα ο εκπληκτος μοναχός έπεσε καταγής με βαθιά μετάνοια μπροστά στον γέροντα• εκείνος όμως, φοβούμενος την δόξα των ανθρώπων, έγινε άφαντος.
Ο Κύριος είπε: Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν (Λουκ. 11,9). Όμως ένα στόμα γεμάτο με προσευχή είναι μάταιος κόπος, αν η καρδιά είναι άδεια. Ό Θεός παρίσταται, όχι γιά να ακούσει το στόμα, αλλά γιά να ακούσει την καρδιά της προσευχής. ’Άς είναι η καρδιά μας πεπληρωμένη με προσευχή, ακόμη και αν το στόμα παραμένει σιωπηλό! Ό Θεός τότε θά ακούσει και θά δεχθεί την προσευχή. Ό Θεός εισακούει μόνον μία ένθερμη προσευχή!
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΜΗΝΑΣ ΜΑΙΟΣ.
πηγη: http://apantaortodoxias.blogspot.gr
http://hristospanagia3.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου