Ἀγαπητοί κύριοι, θέλω νά γραφτεῖ στό βιβλίο σας καί τό δικό μου θαῦμα πού ἔγινε τόν Σεπτέμβρη τοῦ 1984. Ἤμουνα δυόμισυ χρονῶν καί μπῆκα στό νοσοκομεῖο ΑΧΕΠΑ μέ ψηλό πυρετό καί πόνο στό δεξί μου πόδι. Μέρα μέ τή μέρα χειροτέρευα, γιατί εἶχα πάθει σηψαιμία ἀπό μία πληγή στό πόδι. Μοῦ βάλανε τρεῖς φορές αἷμα καί οἱ γιατροί εἶπαν πώς θά πεθάνω, γιατί ἀπ’ αὐτή τήν ἀρρώστια δέν ζοῦνε, ἐκτός κι ἄν γίνει κανένα θαῦμα. Καί νά πού τό θαῦμα τῆς Μεγαλόχαρης ἔγινε καί σέ μένα.
Ὅταν ἦρθε τό τέλος μου (ἤμουνα καί ἀβάφτιστο), εἶδα πώς ἀνέβηκα στούς οὐρανούς κι ἐκεῖ βρῆκα ἀγγελάκια νά κάθονται σέ καρέκλες. Ἕνας μεγάλος ἄγγελος ἦρθε κοντά μου καί μοῦ εἶπε, δέν ἔχουμε ἄλλη καρέκλα γιά σένα. Ξαναγύρισε στή μαμά σου. Αὐτό ἔγινε τήν ὥρα πού μέ ἀεροβαφτίσανε καί μέ τάξανε στή Χάρη τῆς Παναγίας τῆς Τήνου.
Ἀμέσως ἄρχισα νά γίνομαι καλά. Οἱ γιατροί ἔκαναν τό σταυρό τους καί εἴπανε ὅτι ἔγινε θαῦμα. Ἐγώ συνέχεια ζητοῦσα ἀπό τή μαμά μου νά μοῦ λέει προσευχοῦλες. Ἔτσι ἔπαιρνα κουράγιο κι ἄς ἤμουν τόσο μικρός.
Θέλω νά ἔρθω πάλι στή Χάρη τῆς Παναγίας νά τήν εὐχαριστήσω καί νά προσευχηθῶ.Τώρα εἶμαι 6 χρονῶν. Πάω σχολεῖο, καί εἶμαι καλά. Δέν ξέρω νά γράφω ἀκόμη, ἀλλά ἐγώ λέω στή μαμά μου κι ἐκείνη τά γράφει.
Ἀθανάσιος Ἀστερίου, Σοφοκλέους 7, Θεσσαλονίκη
ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ Ζ. ΛΑΓΟΥΡΟΥ
«TA ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗΣ», τ. B´
Ἐκδόσεις «ΤΗΝΟΣ»
πηγη: agiooros.net/forum
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου