Η ευτυχία σου προηγείται. Θα σου πω τη γνώμη μου, τα υπέρ και τα κατά, αλλά δεν θα μπω εμπόδιο στη ζωή σου.
Μερικοί γονείς έχουν όνειρο να έρθει η ημέρα που θα πουν με καμάρι: «Τώρα που το παιδί μου έγινε αυτό που ήθελα εγώ, ησύχασα». Δεν ησύχασες όμως στ’ αλήθεια. Γιατί ξέρεις κατά βάθος, μες στην καρδιά σου, ότι το παιδί δεν έκανε αυτό που ήταν γεννημένο να κάνει. Το καταπίεσες, το έπνιξες ψυχικά, το έσκασες και δεν το άφησες να πάρει τον δρόμο που ήταν απ’ τον Θεό να πάρει.
Παράδειγμα: Εγώ είμαι παπάς. Αν είχα εγώ ένα παιδί, ένα αγόρι, θα χαιρόμουν να γίνει κι αυτό ιερέας. Ο γιος μου όμως μπορεί να ‘θελε να γίνει ποδοσφαιριστής ή οτιδήποτε άλλο. «Αγαπώ» θα πει να λέω: «Παιδί μου, θέλω το δικό σου το καλό. Αν συμπίπτουν οι δύο προτιμήσεις -η δική μου και η δική σου-, θα χαρώ και θα δοξάσω σίγουρα τον Θεό με μεγαλύτερη ευκολία. Αλλά, αν δεν συμπίπτουν τα θελήματά μας, ας γίνει το δικό σου! Διότι η ευτυχία σου προηγείται. Εγώ θα σου πω τη γνώμη μου, θα σου πω την άποψή μου, τα υπέρ και τα κατά. Αλλά, από κει και ύστερα, δεν θα μπω εγώ εμπόδιο στη ζωή σου». Ποιος το κάνει αυτό; Ελάχιστοι.
Σου τα λέω όλα αυτά για να δεις ότι η αγάπη τελικά είναι μεγάλη κουβέντα. Είναι δύσκολο να λες «σ’ αγαπώ» και να το εννοείς. Δεν τολμώ να το πω, γιατί δεν το ζω. Εσύ, αν το ζεις, πες το. Ξέρω ότι κάποιοι αγαπούν καθαρά. Το βλέπω αυτό. Το ζω. Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν καθαρά. Εχω δει γονιό που λέει: «Παιδί μου, αφού αυτή η κοπέλα που βρήκες μένει στο εξωτερικό και πρέπει να πάτε εκεί για κάποιους λόγους, θα πάτε. Εντάξει, εγώ στην αρχή θα στενοχωρηθώ. Θα μου λείψεις. Θα κλάψω. Ομως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα το κάνεις. Θα πάτε. Ναι, θα πάτε».
Και σε πιάνει ιδιαιτέρως το παιδί σου και σου λέει: «Μαμά, μάνα, μήπως να μην πάω; Πες μου». «Οχι, παιδί μου. Θα πάτε. Αυτό είναι το σωστό, παιδί μου. Δεν θα μείνουμε στα συναισθήματα. Δεν θα μείνουμε στο τι θέλω εγώ. Διότι εγώ σε λίγα χρόνια θα φύγω. Εσύ δεν γεννήθηκες με σκοπό να ζήσεις για μένα. Γεννήθηκες για να ζήσεις για σένα. Και εσύ, παιδί μου, μεθαύριο θα γίνεις πατέρας και μάνα. Και θα ‘ρθει η ώρα που θα κάνεις το ίδιο στα δικά σου παιδιά. Και τώρα εγώ σου δίνω μάθημα, ώστε να κάνεις το ίδιο.
Γιατί, αν σου βγάλω μια αρρωστημένη αγάπη, θα τη βγάλεις έπειτα κι εσύ στα δικά σου παιδιά. Και θα γίνει φαύλος κύκλος. Και δεν θα υπάρχει ανάπαυση στην ψυχή μου. Ενώ τώρα, κι όσο ζω, μα κι όταν φύγω απ’ τον κόσμο αυτό, η ψυχή μου θα ξέρει ότι δεν εμπόδισα την πρόοδο και την προκοπή σου.
Σ’ αγάπησα, έστω κι από μακριά. Σ’ αγαπούσα κι ας μου έλειπες. Σ’ αγαπούσα χωρίς το συμφέρον αυτό που κάνει τον γονιό να θέλει να βλέπει το παιδί να μένει ακριβώς από κάτω, στο διαμέρισμα που του ετοίμασαν. Πάνω εμείς, κάτω το παιδί, ώστε να χτυπάμε το κουδούνι και ν’ ανεβοκατεβαίνουμε». Καλό κι ευλογημένο αυτό. Αρκεί να γίνεται με καθαρή αγάπη, ελευθερία και σεβασμό.
π.Ανδρέας Κονάνος
*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Στο βάθος κήπος»
πηγη: Andreas Konanos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου