Ἀπόλαυση ἦταν νὰ βλέπει κανείς το πῶς ὁ Γέροντας Παΐσιος καὶ ὁ Γέροντας Πορφύριος σκεφτόντουσαν ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλο.
- Γέροντα, εἶπε κάποιος ἀδελφὸς στὸν Γέροντα Παΐσιο, θέλω νὰ σᾶς δῶ γιὰ κάποιο μου πρόβλημα ποῦ τὸ συζήτησα καὶ μὲ τὸν Γέροντα Πορφύριο.
- Ἂν τὸ συζήτησες μὲ τὸν Γέροντα Πορφύριο δὲν χρειάζεται καὶ μ' ἐμένα, γιατί ἐκεῖνος εἶναι ἔγχρωμη δορυφορικὴ τηλεόραση, ἐνῶ ἐγὼ εἶμαι ἀσπρόμαυρη.
Ἔτσι ταπεινὰ φρονοῦσε ὁ Γέροντας.
Ὁ δὲ Γέροντας Πορφύριος μᾶς ἔλεγε:
- Ἡ Χάρη ποῦ ἔχει ὁ Γέροντας Παΐσιος ἔχει μεγαλύτερη ἀξία ἀπὸ τὴ δική μου, γιατί αὐτὴ τὴν ἀπέκτησε μετὰ ἀπὸ κόπο καὶ ἀσκητικοὺς ἱδρῶτες, ἐνῶ ἐμένα ὁ Θεός μου τὴν ἔδωσε ἐντελῶς δωρεὰν ὅταν ἤμουν πολὺ μικρός, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ βοηθηθοῦν οἱ ἀδελφοί".
Ἱερομονάχου Χριστοδούλου, Σκεῦος ἐκλογῆς, 1996, σέλ. 379
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου