Τοῦ κ. Ἀλεξάνδρου Ντούγκιν (Александр Дугин )
Τὰ γεγονότα ποὺ λαμβάνουν χώρα στοὺς Ἁγίους Τόπους, ὄχι μόνο τώρα ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ μέσα τοῦ 20οῦ αἰώνα, ἔχουν ἐξαιρετικὴ σημασία. Ἡ δημιουργία τοῦ ἑβραϊκοῦ ἐθνικοῦ κράτους τοῦ Ἰσραὴλ στὸ ἔδαφος τῆς Παλαιστίνης, τὸ ὁποῖο βρισκόταν ὑπὸ βρετανικὴ ἐντολὴ μετὰ τὴ διαίρεση τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, δὲν ἦταν μία συνηθισμένη πολιτικὴ πράξη. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴ δημιουργία καὶ τὴ διαίρεση τῆς Τσεχοσλοβακίας ἢ τὴν κατάρρευση τῆς ΕΣΣΔ, ποὺ ἀναμφίβολα ἦταν σημαντικὰ γεγονότα, αὐτὸ ποὺ συμβαίνει στοὺς Ἁγίους Τόπους εἶναι ἀσύγκριτα μεγαλύτερης κλίμακας.
Καὶ γιὰ τὶς τρεῖς μονοθεϊστικὲς θρησκεῖες – τὸν Ἰουδαϊσμό, τὸ Ἰσλὰμ καὶ τὸν Χριστιανισμὸ – αὐτὸ δὲν εἶναι ἁπλῶς μία ἐπικράτεια ἢ ζῶνες, τὰ ὅρια μίας πολιτικῆς ὀντότητας. Εἶναι ἕνας καθρέφτης τῆς παγκόσμιας ἱστορίας. Στὶς παραδοσιακὲς κοινωνίες αὐτῶν τῶν θρησκειῶν, πιστευόταν ὅτι μία κάθετη γραμμὴ ποὺ συνδέει τὸν Οὐράνιο, τὸν γήινο καὶ τὸν ὑπόγειο κόσμο περνάει μέσα ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τοὺς Ἁγίους Τόπους. Ἡ εἴσοδος στὸν παράδεισο καὶ ἡ εἴσοδος στὴν κόλαση.
Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο, αὐτὴ ἡ περιοχὴ εἶχε τεράστια σημασία γιὰ τοὺς ἀρχαίους Ἑβραίους, γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς (ἐξ οὗ καὶ οἱ Σταυροφορίες) καὶ γιὰ τοὺς Μουσουλμάνους, ἀφοῦ ἡ Ἱερουσαλὴμ εἶναι ὁ τόπος ὅπου, σύμφωνα μὲ τὸ Κοράνι, ὁ Μωάμεθ ἀνέβηκε στὸν οὐρανό. Αὐτὴ ἡ κάθετη γραμμὴ ποὺ συνδέει τὸν οὐρανὸ μὲ τὴ γῆ καθιστᾶ αὐτὴ τὴ γῆ δύσκολη γιὰ τὴ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῆς ἀνθρωπότητας, ἡ ὁποία πρεσβεύει μονοθεϊστικὲς θρησκεῖες.
Τὰ ἐρωτήματα σχετικὰ μὲ τὸ ποιὸς κατέχει τοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ τί συμβαίνει ἐκεῖ – εἰρήνη ἢ πόλεμος, ἂν ὑπάρχει ἐθνοκάθαρση, ποιὸ ἔθνος πολεμᾶ μὲ ποιόν, ποιὸς συμπεριφέρεται εὐγενικὰ καὶ ποιὸς εἶναι κακός, ποιὸς εἶναι δολοφόνος καὶ ποιὸς εἶναι θῦμα, ποιὸς ἐπιτίθεται σὲ ποιόν, πῶς καθορίζονται τὰ σύνορα, ποιὰ εἶναι ἡ νομοθεσία αὐτῶν τῶν ἐδαφῶν – ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι δευτερεύοντα πράγματα. Εἶναι σαφὲς ὅτι ὁποιοδήποτε πολιτικὸ σύστημα, ὁποιασδήποτε περιοχῆς τῆς Γῆς εἶναι σημαντικὸ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ζοῦν ἐκεῖ. Ἀλλὰ τὰ γεγονότα στὴν Ἱερουσαλὴμ εἶναι ἀπόλυτης σημασίας γιὰ ὅλους. Πολὺ περισσότερο ἀπό, γιὰ παράδειγμα, τὴν ὕπαρξη τῶν χωρῶν τῆς Βαλτικῆς ἢ τῆς Οὐκρανίας, ποὺ μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν ἢ νὰ μὴ ὑπάρχουν. Ἡ σημασία τους εἶναι τοπική. Γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα στὸ σύνολό της, ἡ μοῖρα τῆς Παλαιστίνης καὶ τῆς Ἱερουσαλὴμ εἶναι πρωταρχικῆς σημασίας.
Ἡ ἰδέα τῆς παραχώρησης τῆς Παλαιστίνης στοὺς Ἑβραίους, ἡ ὁποία ἦταν δημοφιλὴς γιὰ περίπου ἑκατὸ χρόνια, καὶ ἰδιαίτερα μετὰ τὶς θηριωδίες τοῦ Χίτλερ στὸν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, φαινόταν σὰν μία λογικὴ λύση. Πολλοὶ λαοὶ ἔχουν τὰ δικά τους ἐθνικὰ κράτη, ἀλλὰ οἱ Ἑβραῖοι δὲν ἔχουν. Ἂν καὶ θὰ μποροῦσαν νὰ εἶχαν προσφερθεῖ καὶ ἄλλα ἐδάφη (καὶ τέτοιες ἐπιλογὲς ἐξετάστηκαν, συμπεριλαμβανομένης τῆς ἀφρικανικῆς Οὐγκάντας). Δὲν ἐπρόκειτο μόνο γιὰ γῆ, ἀλλὰ γιὰ τὴ δημιουργία ἑνὸς ἀνεξάρτητου ἐθνικοῦ ἑβραϊκοῦ κράτους, στὴν ὁποία πολλοί, συμπεριλαμβανομένου τοῦ Στάλιν, τελικὰ συμφώνησαν. Καὶ ἔτσι δημιουργήθηκε τὸ Κράτος τοῦ Ἰσραήλ.
Ἀλλὰ τὸ πιὸ σημαντικὸ πρᾶγμα στὸ σχέδιο τοῦ ΟΗΕ γιὰ τὴ διχοτόμηση τῆς Παλαιστίνης χάθηκε. Ἀφοροῦσε τὴν ἐκπλήρωση προφητειῶν ποὺ ἔχουν ἀπόλυτη σημασία γιὰ τὴν ἑβραϊκὴ θρησκεία: ὅτι μετὰ ἀπὸ δύο χιλιάδες χρόνια περιπλάνησης καὶ διασπορᾶς, οἱ Ἑβραῖοι ἐπιστρέφουν στὴ Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας. Σκεφτεῖτε το: ἐμεῖς, οἱ Σλάβοι, μετὰ βίας θυμόμαστε τί μᾶς συνέβη πρὶν ἀπὸ χίλια χρόνια. Καὶ ἐδῶ ὁ λαὸς ζοῦσε ἔξω ἀπὸ τὴν ἱερή του γῆ γιὰ δύο χιλιάδες χρόνια. Τὸ ἂν αὐτὴ ἡ διασπορὰ ἦταν ἄξια ἢ ὄχι εἶναι ἤδη ζήτημα θεολογίας, κυρίως ἑβραϊκῆς θεολογίας, ἡ ὁποία τὴ θεωρεῖ ὡς τιμωρία ἢ δοκιμασία, τὸ λεγόμενο galut, τὴν τιμωρία τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν καθαρισμὸ τοῦ ἑβραϊκοῦ λαοῦ. Καθαρίζονται ἐδῶ καὶ δύο χιλιάδες χρόνια καί, σύμφωνα μὲ τὶς πεποιθήσεις, θὰ ὁλοκληρώσουν τὸν καθαρισμό τους καὶ θὰ περάσουν ἀπὸ τὰ βάσανα στὴν κυριαρχία, ἀπὸ τὴν ἧττα στὴ νίκη, ὅταν ἔλθει ὁ Μασιάχ, δηλαδὴ ὁ Ἑβραῖος Μεσσίας. Τότε οἱ Ἑβραῖοι θὰ ἐπιστρέψουν στὴ Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας.
Καὶ ἔτσι ἔγινε. Δὲν ὑπάρχει Μεσσίας, ἀλλὰ ἡ ἐπιστροφὴ τῶν Ἑβραίων ἔχει συμβεῖ. Συνεπῶς, οἱ Ἅγιοι Τόποι δόθηκαν σὲ μία θρησκεία, τὸν Ἰουδαϊσμό. Γνωρίζουμε πολὺ καλὰ πῶς συμπεριφέρονταν οἱ Ἑβραῖοι σὲ αὐτὴ τὴ γῆ. Στὴν ἀρχή, ὅλοι τοὺς ἀντιμετώπιζαν μὲ συμπάθεια, ἦταν θύματα. Ἀλλὰ στὴ συνέχεια ἄρχισαν νὰ δείχνουν τὴν ἄλλη τους πλευρὰ – καὶ ὅσο περισσότερο, τόσο περισσότερο. Ὅσο περισσότερο καθυστερεῖ ἡ ἄφιξη τοῦ Μεσσία, τόσο πιὸ σκληρά, μανιασμένα καὶ ἀπάνθρωπα, θὰ ἔλεγα, συμπεριφέρονται οἱ Ἑβραῖοι στὴ γῆ ποὺ εἶναι ἱερὴ γιὰ ὅλους μας. Ἀποκαλύπτεται κάποια ἀπίστευτη πλευρὰ τῆς ταυτότητάς τους.
Ἕνα πρόσφατο παράδειγμα. Αὐτὴ τὴ στιγμὴ στὴν Ἀμερική, ἕνα τεράστιο σκάνδαλο ἐκτυλίσσεται γύρω ἀπὸ τὴν ὑπόθεση παιδεραστῆ τοῦ Ἐπστάϊν, τὸν βομβαρδισμὸ τοῦ Ἰράν, τὴν κλιμάκωση τῶν σχέσεων μαζί μας, τὴ δολοφονία τοῦ Κένεντι, καὶ παντοῦ ὁ κύριος παράγοντας εἶναι τὸ Ἰσραήλ. Ἐνεργοὶ λομπίστες τοῦ Ἰσραὴλ στὶς ΗΠΑ κατηγοροῦνται ὅτι ἔθεσαν αὐτὴ τὴ χώρα στὴν ὑπηρεσία τους καὶ συγκάλυψαν ὁποιαδήποτε ἀπὸ τὶς ἐνέργειές τους, τόσο ἀμυντικὲς ὅσο καὶ ἐπιθετικές, χάρη στὴν ἐπιρροή τους στὴν ἀμερικανικὴ ἐλίτ. Ἀκόμα κι ἂν αὐτὲς οἱ ἐνέργειες εἶναι ἀκατανόητες γιὰ τοὺς ἴδιους τοὺς Ἀμερικανούς. Ξαφνικά, ἀποδεί-χθηκε ὅτι ἡ Ἀμερικὴ κυβερνᾶται ἀπὸ τὸ Ἰσραήλ, καὶ τὸ Ἰσραὴλ εἶναι σκληρό, ἀπάνθρωπο, αὐτὸ ποὺ δὲν γνωρίζουμε (ἴσως κάτι ἔχει διατηρηθεῖ σὲ αὐτὸ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης).
Αὐτὸ τὸ Ἰσραὴλ πραγματοποιεῖ ἐθνοκάθαρση στὴ Γάζα, ἐπιτίθεται στὸ κυρίαρχο κράτος τοῦ Ἰράν, ὥστε νὰ μὴ διαθέτει πυρηνικὰ ὅπλα, ἂν καὶ τὸ ἴδιο τὰ διαθέτει. Φέρνει στὴν ἐξουσία στὴ Συρία τὸν δήμιο καὶ τρομοκράτη Ἂλ-Σαράα (Ἂλ-Τζουλάνι), καὶ στὴ συνέχεια, γνωρίζοντας τὴ φύση του ὡς δολοφόνου καὶ δήμιου, ἀρχίζει νὰ βομβαρδίζει τὴν ἀρχαία Δαμασκό. Τίθεται τὸ ἐρώτημα: σὲ ποιὸν ἔχει ἐμπιστευτεῖ ἡ ἀνθρωπότητα αὐτὴ τὴν περιοχὴ – αὐτὸν τὸν καθρέφτη τοῦ κόσμου, αὐτὴ τὴν εἴσοδο στὸν παράδεισο καὶ τὴν κόλαση; Φαίνεται ὅτι ἡ σημερινὴ ἰσραηλινὴ ἡγεσία ἀνοίγει τὶς πόρτες ὄχι στὸν παράδεισο, ἀλλὰ στὴν κόλαση. Καὶ πράγματι, ἰσραηλινοὶ καὶ ἰρανικοὶ πύραυλοι πετοῦν πάνω ἀπὸ τὸ πεδίο τοῦ Ἀρμαγεδδώνα καὶ πάνω ἀπὸ τὴν ἱερὴ συριακὴ γῆ. Μὲ λίγα λόγια, αὐτὸ ποὺ συμβαίνει σήμερα στὴ Μέση Ἀνατολὴ εἶναι μία ἐξαιρετικὰ δυσοίωνη εἰκόνα.
Καὶ τὸ πιὸ σημαντικό: γιατί ἐμεῖς, οἱ ἐκπρόσωποι τῆς μονοθεϊστικῆς χριστιανικῆς πίστης, δώσαμε στοὺς Ἑβραίους αὐτὴ τὴ γῆ, ἱερὴ γιὰ ὅλους μας – τόσο Χριστιανοὺς ὅσο καὶ Μουσουλμάνους – γιὰ πλήρη κυριαρχία; Ὑπῆρχαν ψηφίσματα τοῦ ΟΗΕ τοῦ 1947 ὅτι ἡ Ἱερουσαλὴμ ἔπρεπε νὰ παραμείνει διεθνὴς πόλη ὑπὸ διεθνῆ κηδεμονία. Ἀλλὰ οἱ Σιωνιστὲς δὲν ἔδωσαν καμία προσοχὴ σὲ αὐτὸ καὶ συμπεριφέρθηκαν μὲ ἕνα ἐντελῶς ἀπροσδόκητο τρόπο. Αὐτὴ ἡ συμπεριφορὰ τοῦ λαοῦ, ποὺ μόλις χθὲς θεωροῦνταν θύματα, ποὺ συμπονοῦσαν, ἡ μνήμη τῶν παθημάτων τοῦ ὁποίου διατηροῦνταν ἀπὸ ἄλλα ἔθνη, ἀποκάλυψε ξαφνικὰ μία ἐντελῶς διαφορετικὴ πλευρά του. Ἐμφανίστηκε ἕνα τερατῶδες χαμόγελο μίας ἀπολύτως ἀπάνθρωπης, ἀντιανθρώπινης, σκληρῆς δύναμης, ἡ ὁποία μὲ πονηριὰ καὶ κακία ἐλέγχει ἄλλα ἔθνη, καταστρέφει τοὺς διαφωνοῦντες, ἀνατινάζει ἱερὰ ἄλλων πολιτισμῶν, διεξάγει τερατώδεις δολοπλοκίες, ἐξαλείφει φυσικὰ τὴν πολιτικὴ καὶ στρατιωτικὴ ἡγεσία ἄλλων χωρῶν. Μὲ μία λέξη, κάνει ὅ,τι θέλει.
Καὶ αὐτό, φυσικά, σὲ κάνει νὰ σκέπτεσαι πολλὰ πράγματα. Γιὰ τὴν ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε. Ἡ θρησκευτικὴ ἑρμηνεία τῶν γεγονότων ποὺ λαμβάνουν χώρα στοὺς ἱεροὺς τόπους καὶ τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν δὲν μπορεῖ νὰ περιοριστεῖ στὸ πετρέλαιο, τὸ φυσικὸ ἀέριο, τὰ hedge funds, τὶς τιμὲς τοῦ πετρελαίου, τὸ κόστος τοῦ bitcoin ἢ ὁποιαδήποτε πολιτικὴ ἴντριγκα. Μιλᾶμε γιὰ κάτι πολὺ πιὸ σημαντικὸ καὶ θεμελιῶδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου