Ο Γέροντας Παύλος ο Σιναΐτης και η προσευχή για βροχή
Ο Γέροντας Παύλος ο Σιναΐτης και η προσευχή για βροχή
Αρχές Μαρτίου 2005. Ταξίδι στο Σινά. Αρχονταρίκι. Ο π. Παύλος υποδέχεται τους προσκυνητές, μα και τις καλόγριες που έφταξαν από τη Ραϊθώ να τον παρακαλέσουνε να προσευχηθεί για να βρέξει στο μοναστήρι τους. Σταγόνα δεν είχε πέσει όλον τον χειμώνα στον τόπο τους, είπαν. Τις ακούω και χαμογελώ. Πως είναι δυνατόν ο καιρός ν' αλλάσει κατά τις πεθυμιές των ανθρώπων; Θυμήθηκα από το γεροντικό ανάλογες ιστορίες, μα ολιγόπιστος επιμένω λογικά. Δεν μιλώ, όμως δεν μπορώ να δεχθώ την "απλοϊκότητά" τους. Εσπερινός. Αύριο θα λειτουργήσουμε με τον π. Παύλο στον άγιο Γεώργιο τον Αρσελαΐτη, μου είπε ο διάκος, τότες, Μιχαήλ. Αν θέλετε, ελάτε.
Αξημέρωτα με τζίπ toyota, μοντέλα του 1960 με βεδουίνους οδηγούς, διασχίζαμε την έρημο. Σε κάθε εμπόδιο υπήρχε μιά ανέλπιστη λύση. Μιάμιση ώρα πορεία. Ομπρός μας το φαράγγι. Βράχοι. Άλλη μιάμιση ώρα πορεία με τα πόδια στον απαράκλητο τόπο. Φτάξαμε, επιτέλους, στη σκήτη του Αρσελάου. (11 Μαρτίου εορτάζει ο άγιος). Η εκκλησία λιτή, φροντισμένη από το μοναστήρι. Βεδουϊνοι ολόγυρα μας περιεργάζονται καθήμενοι σε απόσταση. Ετοίμασαν την Αγία Τράπεζα κι άρχιξε ο π. Παύλος να λειτουργεί. Διάκονός του ο Μιχαήλ. Συννεφιάζει. Δι΄ ευχών. Καφές, χαρά στην αυλή. Κι άρχιξε να ψιχαλίζει. Ναί, ψιχαλίζει Θεέ μου στη έρημο. Βρέχει. Ανεβαίνουμε τους γκρεμνούς. Βρέχει ο Θεός. Επιστροφή στην έρημο, στην άμμο. Βρέχει. Μουσκεμένοι.
Μαζέψαμε ξερόκλαδα κι ανάψαμε φωτιά να στεγνώσουμε. Κι είχε χαρά πολλή ο π. Παύλος, έλαμπε. Τα μάτια μου δεν πίστευαν όσα έβλεπαν. Τα τζίπ περίμεναν. Επιστροφή. Χείμαρροι τρέχουν στα βουνά, ρυάκια στην έρημο. Φτάξαμε στο μοναστήρι. Τέτοιο νερό δεν θυμούνται, μας είπαν. Και δόξασα κι εγώ τον Θεό ο ολιγόπιστος που θαρρούσα ότι ετούτες οι ιστορίες του γεροντικού ήτανε παραμύθια. Ο π. Παύλος χαμογελούσε δίχως να μιλεί, μα φαινότανε η χαρά στα μάτια του. Δόξα σοι ο Θεός.
Στό οδοντιατρείο του μοναστηριού ανακουφίζω τους πονεμένους. Καλογέρους, βεδουίνους, τις γυναίκες τους. Εξαγωγές, σφραγίσματα. Βοηθός, η κόρη μου. Ευλογία. Κι ήθελε ο γέροντας να μας δείξει το χωριό τους. Φτάξαμε και μου θύμισε την είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα την ημέρα των Βαγιών. Τέτοια υποδοχή έκαναν στον π. Παύλο οι Βεδουΐνες. Πανηγύρι. Αμπούνα, αμπούνα, τον φωνάζαν. Ο αμπούνα ήτανε, ο αμπούνα ο πατέρας τους. Και του φιλούσανε το χέρι θαρρείς κι ήτανε ο δικός τους. Χαλογελούσε ο π. Παύλος και τους έδινε την ευχή του. Δόξα σοι ο Θεός.
+ Ο π. Παύλος εκοιμήθη ξημερώματα της Κυριακής 1 Μαρτίου 2020. Αιωνία του η μνήμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου