Μηδέν δόγματα – ἠθική, διεφθαρμένον πολιτικόν σύστημα

 Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος

  Ἡ τραγωδία τῶν Τεμπῶν, ἡ ὁποία προκάλεσε τόν θάνατο πενῆντα ἑπτά ἀνθρώπων καί μέχρι αὐτήν τήν στιγμή δέν γνωρίζουμε ἐπακριβῶς τίς αἰτίες καί τίς συνθῆκες τῆς πολύνεκρης αὐτῆς σύγκρουσης, εἶχε ὡς συνέπεια νά ὁδηγηθῆ ἡ Χώρα σέ κυβερνητική κρίση καί σέ περαιτέρω ἀπαξίωση τοῦ ἤδη ἀπαξιωμένου πολιτικοῦ σύστηματος.

Κρίση πού ὀφείλεται στό ἠθικά καί δογματικά διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό τῆς Χώρας. Ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι καταδυναστεύουν καί καταληστεύουν τόν λαό καί τοῦ ἀπομυζοῦν κάθε πνευματική δύναμη ἀπό τήν ψυχή του, πού πολεμοῦν μέ λύσσα τήν Ἐκκλησία του καί κάθε τι τό ἱερό. Ἄνθρωποι ἀμοραλιστές καί ἀσεβεῖς πού ἐκδιώκουν κάθε πνευματική ἀξία ἀπό ὅλες τίς πτυχές τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου.

  Μία κρίση πού ἔγκειται στήν ἀνικανότητα τοῦ κράτους καί τῶν διοικητικῶν του μηχανισμῶν νά μποροῦν νά ἀνταποκρίνωνται μέ ἀποτελεσματικό τρόπο στίς κοινωνικές ἀνάγκες, ἀλλά καί στήν μεγάλη διαφθορά καί διαπλοκή τοῦ ὅλου κρατικοῦ μηχανισμοῦ. Καί ταυτόχρονα στήν παντελῆ ἔλλειψη θεσμικῆς θωράκισης τοῦ κράτους ἀπέναντι σέ αὐτά τά ἔντονα φαινόμενα τῆς διαφθορᾶς καί τῆς διαπλοκῆς. Μία διαφθορά, ἡ ὁποία δέν ἔχει πολιτικό χρῶμα καί ἐντοπίζεται σέ ὅλο τόν πολιτικό φάσμα.

  Συνήθως μιλᾶμε γιά λάθη καί ἀνικανότητα τῶν ἑλληνικῶν κυβερνήσεων σέ σχέση μέ τά φαινόμενα αὐτά, ὅμως ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ ἀνυπαρξία τῶν διαδικασιῶν στήν δημόσια διοίκηση γιά τήν ἀποτροπή τῶν φαινομένων αὐτῶν δέν ὀφείλεται στήν διαχρονική ἀνικανότητα τῶν κυβερνήσεων τοῦ νεο- ελληνικοῦ κράτους, ἀλλά εἶναι ἀποτέλεσμα ἐνσυνείδητης πολιτικῆς ἐπιλογῆς ὅλων τῶν κυβερνήσεων· ἀφοῦ κανείς δέν προσπαθεῖ νά συγκροτηθῆ τό θεσμικό ἐκεῖ­νο πλαίσιο πού θά μποροῦσε νά ἀποτρέψη ἤ τουλάχιστον νά περιορίση τήν διαφθορά καί τήν διαπλοκή. Ἰσχυρά οἰκονομικά συμφέροντα σέ ἀλληλοσύνδεση μέ τό πολιτικό σύστημα ἀπολαμβάνουν ἀμοιβαῖα οἰκονομικά καί πολιτικα ὀφέλη μέσῳ ἑνός πολύπλοκου δίκτυου συμφερόντων, πού ἔχει ἀναπτυχθῆ μεταξύ τους.

  Αὐτή ἡ διαπλοκή εἶναι πού ἀποκαλύπτεται καί μέ τήν τραγωδία τῶν Τεμπῶν καί τήν ἴδια στιγμή ἡ συγκάλυψη καί ἡ ἀτιμωρησία προσώπων καί στοιχείων πού προέβη ἡ κυβέρνηση τήν ἔφερε ἀντιμέτωπη μέ τήν διογκούμενη ὀργή τοῦ λαοῦ γιά τίς παραλείψεις καί τίς ὀλιγωρίες τοῦ κράτους. Παραλήψεις πού εἶχαν ὡς συνέπεια τόν τραγικό θάνατο τῶν πενῆντα ἑπτά συνανθρώπων μας.

  Ἡ ἀτιμωρησία, ἡ συγκάλυψη, ἡ ἀπόκρυψη τῆς ἀλήθειας ἐπιβεβαιώνουν μέ τόν πιό τρανό τρόπο τήν κρίση ἀξιοπιστίας πού ἀφορᾶ ὅλο τό πολιτικό σύστημα, κυρίως ὅμως τά μεγάλα κόμματα πού κυβερνοῦν τήν Χώρα τά τελευταῖα πενῆντα χρόνια. Μία χρόνια κρίση, ἡ ὁποία ἔχει ὁδηγήσει τό σύστημα στήν ἀποσύνθεσή του. Παρατηρεῖται τό ὀξύμωρο γεγονός, μέ τίς τελευταῖες ἐξελίξεις, τά κόμματα τῆς ἀντιπολίτευσης νά ἀδυνατοῦν νά καρπωθοῦν τήν ἔντονη δυσαρέσκεια τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, διότι δέν πείθουν γιά τίς ἀγαθές προθέσεις τους.

  Ἡ ἑλληνική κοινωνία, ἐνῶ θεωρεῖ ὑπόλογη τήν κυβέρνηση γιά σαφῆ προσ­πάθεια ἀποφυγῆς τῆς ἀποκάλυψης τῆς ἀλήθειας, παρά τίς ἐπικοινωνιακές μεθοδεύσεις πού χρησιμοποίησε, γιά νά συγκαλύψη πρόσωπα καί νά καλύψη εὐθύνες, τήν ἴδια στιγμή ἀντιλαμβάνεται τήν ὑποκρισία τῆς ἀντιπολίτευσης καί τίς εὐθύνες πού αὐτή φέρει στήν ἀπόδοση δικαιοσύνης στό τραγικό γεγονός, ἀφοῦ ἀρνεῖται νά θέση θέμα ἐνδεχόμενων ποινικῶν εὐθυνῶν συγκεκριμένων ὑπουργῶν, ἐπιβεβαιώνοντας ἔτσι κυβέρνηση καί ἀντιπολίτευση ὅτι ὁ νόμος ἐφαρμόζεται σέ ὅλους, πλήν ἐκείνων πού κατέχουν πολιτική ἤ οἰκονομική ἐξουσία.

  Ὁ ἑλληνικός λαός συνειδητοποιεῖ γιά ἄλλη μία φορά ὅτι ὅλα τά πολιτικά κόμματα, χωρίς ἐξαιρέσεις, ἐξυπηρετοῦν τούς ἴδιους σχεδιασμούς, ἱκανοποιοῦν τά ἴδια συμφέροντα καί ἐναλλάσσονται στήν ἐξουσία, μέ μοναδικό γνώμονα τήν ἀποδόμηση τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, τήν ἠθική καί οἰκονομική ἐξαθλίωση τοῦ λαοῦ. Τήν προσπάθεια γιά πλήρη διαφθορά καί καταρράκωση ὁποιουδήποτε συστήματος πνευματικῶν, ἠθικῶν, κοινωνικῶν, πολιτικῶν ἀξιῶν τῆς κοινωνίας, μέ στόχο τήν ἀποκτήνωση καί ἀποχαύνωση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Σέ αὐτήν τήν παρακμιακή πορεία ἔχει συμπράξει ὅλο τό πολιτικό σύστημα τῆς Χώρας εἴτε ἐνεργητικά εἴτε παθητικά, ἀποδεχόμενο στήν πράξη τήν νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση στήν χείριστή της μορφή, πού στίς ἡμέρες μας στό πρόσωπο τοῦ σημερινοῦ πρωθυπουργοῦ ἔχει βρεῖ τόν καλύτερο ἐκφραστή της.

  Σέ αὐτήν τήν διαδικασία ἐναλλαγῆς τῶν κομμάτων ἐξουσίας, παρατηρεῖται τήν τελευταία δεκαετία, ἡ μία κυβέρνηση νά ἐκχωρῆ τά ἱστορικά δικαιώματα τῆς Μακεδονίας μέ ἐντολή τῶν ἰσχυρῶν πατρώνων μας, ἡ ἄλλη νά ὁδηγῆ τήν Χώρα στά μνημόνια. Ὁ ἕνας πολιτικός “ἡγέτης” νά ξεπουλᾶ τά λιμάνια στούς Κινέζους μέ σκοτεινές διαδικασίες, νά ἐπιβάλη τούς ἠλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, νά διαλύη τίς συντάξεις καί τά ἐργασιακά δικαιώματα καί ὁ ἄλλος νά θεσμοθετῆ ἀνήθικους νόμους, νά ἀφοπλίζη τά ἑλληνικά νησιά καί νά ἀποστέλλη πολύτιμα ὅπλα καί πυρομαχικά γιά τήν ἄμυνα τῆς Χώρας στήν Οὐκρανία.

  Πρόκειται τελικά γιά ἕνα διεφθαρμένο κρατικό μόρφωμα, τό ὁποῖο δέν διστάζει νά λειτουργήση ἀκόμα καί μέ κακοποιές δομές ἐγκληματικῆς ὀργάνωσης, τό ὁποῖο, ὅταν τό θεωρεῖ ἀναγκαῖο, νομιμοποιεῖ ἀκόμα καί τήν ἄσκηση τῆς κυβερνητικῆς βίας εἰς βάρος τοῦ λαοῦ, ὅπως συνέβη στίς συγκεντρώσεις γιά τήν Μακεδονία, γιά τά Τέμπη, στήν προσπάθεια ἐγκλεισμοῦ τοῦ λαοῦ τήν ἐποχή τοῦ κορωνοϊοῦ καί τόσα ἄλλα παραδείγματα.

  Εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη ὁ ἑλληνικός λαός νά ἀντιληφθῆ ὅτι οἱ ἐκλογές δέν γίνονται, διότι ὑπάρχει κάποιος ἀπό τούς λόγους λειτουργίας τοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος, τούς ὁποίους ὁρίζει τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος· ὅτι δηλαδή τό ἀνώτατο ὄργανο τοῦ κράτους, πού εἶναι ὁ λαός, ἀσκεῖ τήν ἐξουσία του μέ τίς ἐκλογές καί ἐπιλέγει τούς ἀντιπροσώπους του. Οἱ ἐκλογές τά τελευταῖα χρόνια μεθοδεύονται καί ἀποφασίζονται γιά τά “μάτια” τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, γιά νά τηρηθοῦν τά προσχήματα. Ποιά δημοκρατική διαδικασία μπορεῖ νά εἶναι νόμιμη, ὅταν ποσοστά τοῦ ἐπιπέδου τοῦ 20% ἤ τοῦ 15% ἤ ἀκόμα καί τοῦ 11% παράγουν κυβερνήσεις καί ἐξουσία; Ποιά δημοκρατική κυριαρχία διασφαλίζεται μέσα ἀπό τέτοια ποσοστά; Τελικά, πόσο κυρίαρχος εἶναι ὁ ἑλληνικός λαός, ὅταν τόν κυβερνᾶ τό σημερινό πολιτικό προσωπικό; Ἆραγε πόσο νόμιμο εἶναι οἱ βουλευτές τοῦ κυβερνῶντος κόμματος νά καταψηφίζουν κρίσιμα νομοσχέδια καί τήν ἴδια στιγμή νά στηρίζουν τήν κυβέρνηση; Εἶναι δυνατόν νά μή διώκεται ποινικά ἡ πολιτική συμπεριφορά πολιτικῶν, τῶν ὁποίων ὁ προεκλογικός λόγος βρίσκεται σέ πλήρη ἀναντιστοιχία μέ τίς μετέπειτα μετεκλογικές τους πράξεις; Στίς ἡμέρες μας ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τό πολιτικό σύστημα ὁ λόγος ὅτι, ὁ δεξιοτέχνης ἀπατεώνας εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος καλλιεργεῖ στά θύματά του τήν ψευδαίσθηση ὅτι αὐτά ἔχουν τόν ἔλεγχο, ἐνῶ στήν πραγματικότητα εἶναι οἱ μαριονέττες τοῦ ἀπατεώνα. Μήπως κάτι ἀνάλογο δέν παρατηρεῖται στήν σχέση πολιτικῶν κομμάτων καί ἑλληνικοῦ λαοῦ;

  Στά πλαίσια τῆς καλλιέργειας τῆς ψευδαίσθησης ὅτι ὁ ἑλληνικός λαός ἔχει τόν ἔλεγχο τῆς πολιτικῆς ζωῆς τῆς Χώρας ἔγκειται καί ἡ δημιουργία πολιτικῶν κομμάτων, τά ὁποῖα αὐτοδιαφημίζονται ὡς «πατριωτικές δυνάμεις» καί στήν πραγματικότητα λειτουργοῦν ὡς πολιτικές ἐφεδρεῖες τοῦ πολιτικοῦ συστήματος. Κόμματα μέ προγράμματα οὐσιαστικά ἀ-πολιτικά, ἀποσπασμένα ἀπό τήν πραγματικότητα, πού στά οὐσιώδη τους σημεῖα φαντάζουν σχεδόν κωμικά, ὡς πρός τήν προχειρότητα τῶν πολιτικῶν τους στόχων. Ὅμως ἔχουν τό ἑξῆς ἰδιαίτερο, ὅτι ἀπευθύνονται στό θυμικό ἀνθρώπων ἀντισυστημικῶν, ὀργισμένων, ἀπηυδισμένων, ἀλλά καί μέ ἕνα βαθύ ἔλλειμμα πολιτικῶν κριτηρίων καί συγκρότησης.

  Σέ αὐτοῦ τοῦ τύπου τά κόμματα κύριο στοιχεῖο συσπείρωσης ἔχει τήν ἀναφορά στήν “Ἐκκλησία” καί τήν “Πίστη”, ἕνας συγκεκριμένης μορφῆς προπαγανδιστικός μηχανισμός πειθοῦς βρίσκεται σέ πλήρη ἐκδίπλωση. Ὅμως ὀφείλουμε νά σταθοῦμε στό πολιτικό πρόγραμμα τῶν κομμάτων αὐτῶν, γιά νά ἀντιληφθοῦμε τόν ρόλο τους.

  Χαρακτηριστικό εἶναι ὅτι στό πρόγραμμά τους ξεχωρίζει ἡ ἀπουσία ἀκόμα καί μίας ἔστω στοιχειώδους ἀναφορᾶς στίς αἰτίες τῶν οἰκονομικῶν, κοινωνικῶν καί ἐθνικῶν προβλημάτων, ἀλλά καί στίς μορφές μέ τίς ὁποῖες αὐτά ἐκδιπλώνονται. Καλύπτοντας ἔτσι οὐσιαστικά αὐτούς πού τίς προκαλοῦν, στρεβλώνοντας καί ἀλλάζοντας τήν οὐσία τῆς συζήτησης καί ἀποκρύπτοντας στήν πραγματικότητα τίς ρίζες αὐτῶν τῶν προβλημάτων.

  Ἔτσι παρατηροῦμε ὅτι δέν κάνουν καμία ἀναφορά στήν οἰκονομική ὀλιγαρχία τῶν ὑπερεθνικῶν ἀλλά καί τῶν ἐθνικῶν κέντρων. Καμία ἀναφορά στίς μεθόδους ἀποικιοκρατικῆς ἐξάρτησης χωρῶν, ὅπως ἡ Ἑλλάδα. Καμία ἀναφορά στούς πολιτικό-στρατιωτικούς μηχανισμούς ἐπιβολῆς αὐτῶν τῶν μεθόδων, ὅπως τό ΝΑΤΟ καί ἡ ΕΕ. Ἐπίσης, δέν γίνεται καμία ξεκάθαρη ἀναφορά στήν ἀνάγκη ἐξόδου ἀπό τούς ὀργανισμούς αὐτούς, ἀλλά καί ἀπό ὅσους ὀργανισμούς συνδέονται μέ αὐτούς.

  Καμία ἀναφορά στήν οἰκονομία καί στήν ἀνάγκη ἐπιστροφῆς καί ἀποκατάστασης ἑνός ἑλληνικοῦ καί ὄχι ἐξωχώριου–διεθνικοῦ νομίσματος. Γιά ὅλα αὐτά τά θέματα ἁπλά, ἄκρα τοῦ τάφου σιωπή καί γιά ὅσα συνδέονται μέ αὐτά.

  Οὐδεμία ξεκάθαρη καί μέ ὀνοματεπώνυμα ἀναφορά στίς σκανδαλώδεις σχέσεις διαπλοκῆς τοῦ ἐγχώριου πολιτικοῦ προσωπικοῦ καί τῶν ἐπιμέρους χώρων πού αὐτό ἐλέγχει καί ποδηγετεῖ· τῶν χώρων πού ἀποτελοῦν τό κύριο πεδίο δράσης τῆς ἐγχώριας πολιτικῆς, ὅπου ἔργο της εἶναι ἡ διαμόρφωση, ὁ ἔλεγχος καί ἡ τελική ποδηγέτηση αὐτῶν τῶν ἐνδιάμεσων χώρων, (στούς ὁποίους βέβαια συμπεριλαμβάνεται -ὡς κρίσιμης σημασίας βραχίονας ἐλέγχου- ὁ ἐκκλησιαστικός). Οἱ χῶροι αὐτοί ἀποτελοῦν τούς κατ’ ἐξοχήν διαμεσολαβητές μεταξύ τοῦ πολιτικοῦ κόσμου καί τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.

  Πρέπει νά παραδεχθοῦμε ὅτι ἡ ἀπουσία ὑπεύθυνου καί εὐθαρσοῦς καταγγελτικοῦ λόγου κατά τῆς ἐπώνυμης διαπλοκῆς, δέν μπορεῖ παρά νά ὑπακούη σέ κάποια ἀναγκαιότητα. Καί αὐτή ἡ ἀναγκαιότητα εἶναι ὁ ἐξωραϊσμός καί ἡ διαμόρφωση κλίματος ἀποδοχῆς τῶν διαφόρων ὀλιγαρχῶν, οἱ ὁποῖοι δραστηριοποιοῦνται κυρίαρχα στόν ἀθλητισμό, τήν Ἐκκλησία καί τήν “φιλανθρωπία”, ἀπό τόν λαό πού χειμάζεται ἀπό τήν συμπαιγνία αὐτῶν καί τοῦ ὑπόδουλου σέ αὐτούς πολιτικοῦ συστήματος. Ὀλιγάρχες πού μάλιστα ἐξωραΐζονται καί καλοῦνται “ἅγιοι” καί “μεγάλοι εὐεργέτες”.

  Ὁ μακαριστός καί ἀγαπητός π. Βασίλειος Βολουδάκης τό 2012 σέ Ἀνοικτή καί Προσωπική Ἐπιστολή πρός τούς ἐφημέριους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πού εἶχε ἀποστείλει στήν προσπάθειά του νά κάνη γνωστούς τούς πολιτικούς του προβληματισμούς καί ὁραματισμούς γιά τήν Ἑλλάδα μέ τήν Παράταξη ΚΟΙΝΩΝΙΑ εἶχε γράψει:

  “Πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε, ἔστω καί αὐτή τήν ὕστατη ὥρα, ὅτι τό Ἔθνος μας βρίσκεται στόν σταυρό-πάσχοντας πνευματικά, ψυχικά καί ὑλικά- ὄχι ἀπό ἀλλοεθνεῖς ἐξουσιαστές, ἀλλά ἀπό ἐμᾶς τούς ἰδίους πού ψηφίσαμε -δηλαδή ἐπιλέξαμε- τούς ἐπί 180 χρόνια σταυρωτές Πολιτικούς!

  Αὐτή ἡ συνειδητοποίηση ἔχει ἀποτελέσματα. Ἄν καί ἡ ὥρα εἶναι περασμένη, ποτέ δέν εἶναι ἀργά, γιατί πιστεύουμε στόν Ἄχρονο Θεό μας, πού ἀξιοποιεῖ ἄμεσα τήν μετάνοιά μας χωρίς νά ἐμποδίζεται ἀπό τήν βραδύτητα πού τήν ἐκδηλώνουμε. Τοῦ ἀρκεῖ νά συνειδητοποιήσουμε ὅλοι μας ὅτι μᾶς χάρισε μιά Ἀναστημένη ἀπό τόν Ὀθωμανικό ζυγό Ἑλλάδα καί ἐμεῖς, μέ τίς ἐπιλογές μας, τήν ξανασταυρώσαμε καί ἐξακολουθοῦμε νά ἐπευφημοῦμε τούς σταυρωτές της!

  Τότε πού σταυρώθηκε ὁ Χριστός, οἱ σταυρωτές Του καταισχύνθηκαν καί ἔχασαν τήν ἐξουσία τους, οἱ σταυρωτές, ὅμως, τῆς Πατρίδος μας ζοῦν καί βασιλεύουν καί κατακυριεύουν καί καταδυναστεύουν τόν λαό μας -μέ τίς δικές μας ψήφους(!)- ξεριζώνοντας μέ τόν πιό βίαιο καί ἀπάνθρωπο τρόπο τήν Πίστη του, τήν ψυχή του και τήν ἀξιοπρέπεια τῆς καθημερινῆς του ζωῆς!

  Δέν ἔχουμε ἀκόμα ἀντιληφθεῖ τό τί ἐστί πολιτικό σύστημα τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά βλέπουμε μόνο κάποιες ἀπό τίς ἐπιπτώσεις του. Δέν ἔχουμε ἀντιληφθεῖ οἱ Ἕλληνες ὅτι οἱ Πολιτικοί μας δολοφόνησαν τόν Καποδίστρια, γιά νά φτιάξουν ἕνα δικό τους Κράτος μέσα στήν Πατρίδα μας, μέ τό δικό τους προσωπικό, μέ τούς δικούς τους μισθοφόρους, πού τούς πληρώνουν ἀδρᾶ ἀπό τόν Κρατικό μας Κορβανᾶ, γι’ αὐτό φροντίζουν μέ ἐπιμέλεια νά τόν κρατᾶ πάντα ἕνας σύγχρονος Ἰούδας, πού δέν τόν μέλλει γιά τόν λαό ἀλλά μόνο γιά τίς πλουσιοπάροχες ἀπολαβές τῶν μανδαρίνων πού θά τόν διατηροῦν στήν ἐξουσία.

  Οἱ Πολιτικοί μας ἔχουν φτιάξει τό ἀπόρθητο Φρούριο τῆς Πολιτικῆς ζωῆς τοῦ Τόπου μας καί ἐλέγχουν ἀπόλυτα καί τίς παραμικρές εἰσόδους, ἀπό τίς ὁποῖες θά μποροῦσε κάποιος ἄλλος -πού δέν εἶναι δικός τους- νά εἰσέλθη στήν Πολιτική μας ζωή”.

  Αὐτές τίς παρακαταθῆκες μᾶς ἔχει ἀφήσει ὁ μακαριστός π. Βασίλειος, βέβαια ἐκεῖνες οἱ πολιτικές συνθῆκες εἶναι τελείως διαφορετικές ἀπό τίς σημερινές, ὅμως ὀφείλουμε νά ἀντιληφθοῦμε τίς εὐθύνες μας ἀπέναντι στόν τόπο αὐτό καί νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι “ὁ Θεό μας, θά ἀξιοποιήσει ἄμεσα τήν μετάνοιά μας χωρίς νά ἐμποδίζεται ἀπό τήν βραδύτητα πού τήν ἐκδηλώνουμε”. Ἀρκεῖ νά συν­ειδητοποιήσουμε τό βάθος τῆς ἀθλιότητάς μας καί νά ἐκδηλώσουμε μετάνοια στήν παρακοή τῶν λόγων του καί τῶν ὁραμάτων του.

orthodoxostypos.gr