«Το καλό πάντοτε θα είναι με τον δίκαιο. Τον τάφο του πάντοτε θα τον αναζητούν». Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

Κ.Σ.

Ποιος αναζητά ποτέ τον τάφο του άδικου; Να τον κάνει τι; Τον τάφο, όμως, του δικαίου όλοι τον αναζητούν και τον περιφράζουν και του στήνουν μνημείο.

Τι τα θέλουν; Είναι η ομολογία του κόσμου ότι ο δίκαιος ζει και μετά θάνατον, ενώ ο άδικος χάνεται όπως η αυλακιά στο νερό της θάλασσας!

Εσύ είσαι η δικαιοσύνη του δικαίου, Ζώντα Θεέ. Η δικαιοσύνη του δεν βρίσκεται στους νόμους των ανθρώπων, νόμους που οι άνθρωποι με βιασύνη γράφουν, αλλά με ραθυμία εφαρμόζουν. Η παρουσία Σου είναι η δικαιοσύνη του και η κάθε Σου πνοή-ο καινούργιος του νόμος.

Ο μεγάλος δίκαιος δεν έχει παλαιούς νόμους ούτε νοιάζεται για νόμους γραμμένους στα χαρτιά. Από την αυγή αυτός αισθάνεται ότι Εσύ γράφεις στην καρδιά του και στον νου του και αυτός διαβάζει.

Εκατοντάδες εκβιαστές και δολοπλόκοι εξεγείρονται ενάντια στον δίκαιο και το απολαμβάνουν, όταν του σφίγγουν τον λαιμό να σωπάσει. Αλλά οι εκβιαστές και οι δολοπλόκοι αναγνωρίζουν μέσα τους ότι όλοι οι τροχοί του κόσμου θα έσπαζαν επάνω τους από το ξημέρωμα έως το σκοτάδι. Στη μοναξιά, που για τους παραστρατημένους στο νου και στην οδό είναι βασανιστική σαν την φοβερή Κρίση, οι εκβιαστές και οι δολοπλόκοι παραδέχονται ότι, αν ακόμη ο κόσμος υπάρχει, υπάρχει χάριν των δικαίων-χάριν των ορθοτομούντων την σκέψη και την οδό.

Ποιός είναι δίκαιος εκτός των θεοφόρων; Κανείς Κύριε.

Εκείνος που φέρει Εσένα στον κόσμο φέρει τη ζωή μέσα σε ένα όστρακο ζωής (βλ. κατ.σημ.) φέρει το νερό σε αδειανά πηγάδια και το τραγούδι σε άφωνα στόματα.

Σαν σύννεφο από στεγνό καπνό, δίχως κεραυνό και βροχή, που οι άνεμοι από τα ύψη το διασκορπίζουν με παντοδυναμία στο τίποτε° πραγματικά, έτσι είναι και όλος αυτός ο κόσμος δίχως τους θεοφόρους. Όλος ο κόσμος στεγνός καπνός, στον οποίο ο θεοφόρος μοναχά μπορεί να δώσει τον κεραυνό και τη βροχή και να τον κάνει αληθινό σύννεφο.

Το σύννεφο μοιάζει με σύννεφο° και ο άνθρωπος μοιάζει με άνθρωπο° και ο κόσμος μοιάζει με κόσμο.

Όμως το ένα σύννεφο είναι ψεύτικος στεγνός καπνός, ενώ το άλλο είναι γεμάτο κεραυνούς και βροχή.

Ο ένας άνθρωπος είναι υπαρκτός° ο άλλος είναι ανύπαρκτος, μολονότι μοιάζουν ο ένας με τον άλλον. Ο ένας κόσμος υπάρχει, αλλά ο άλλος δεν υπάρχει. Και ας φαίνεται πως και οι δύο υπάρχουν.

Προτού Εσύ γεννηθής στη γη, Κύριε, η γη ήταν μία ανύπαρκτη σκιά° κι όλα τα όντα στη γη ανύπαρκτες σκιές. 

Η γέννησή Σου είναι η είσοδος του ηλεκτρισμού στο ξηρό σύννεφο.

Τα λόγια Σου είναι η βροχή που κάνει το σύννεφο σύννεφο.

Τα θαύματά Σου δημιούργησαν ανθρώπους από βρυκόλακες.

Το αίμα Σου και τα δάκρυα και ο ιδρώτας γέμισαν την άδεια σκιά του κόσμου με πραγματικότητα. 

Το καλό πάντοτε θα είναι με τον δίκαιο. Τον τάφο του πάντοτε θα τον αναζητούν. Δες° ο τάφος του δικαίου περιέχει πιο πολλή δύναμη απ’ ό,τι οι ζωντανοί άδικοι.

Γιατί οι άδικοι είναι σκιά στεγνού καπνού.

Μακάριος ο λαός που έχει δικαίους! 

σημ. Β’ Κορινθ. 4.7 « Έχομεν δε τον θησαυρόν τούτον εν οστρακίνοις σκεύεσιν».

(«Το καλό θα είναι με τον δίκαιο», από το βιβλίο «Προσευχές στην λίμνη», Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, εκδ. ΟΡΜΥΛΙΑ, 2021).

Εις μνήμην!!                                                                          Κ.Σ.