«Ἡ γῆ πού μᾶς ἐθέσπισεν» καί οἱ ἄψυχες ἡγεσίες μας
Μανώλης Κοττάκης
Δέν τιμήσαμε μέ τόν ἁρμόζοντα τρόπο ὡς «Ὅλον Ἔθνος» τήν συγκλονιστική στιγμή τῆς συμπληρώσεως πενῆντα ἐτῶν ἀπό τόν ἐθνικό διαμελισμό καί τήν ἐθνική τραγωδία τῆς Κύπρου.
Στείλαμε πολύ χαλαρό μήνυμα ὡς Σύγχρονος Ἑλληνισμός γιά τό πῶς ἀντιδροῦμε σέ αὐτό πού ὀνομάζεται «προστασία τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητας καί παραβίαση συνόρων». Ἡ ἐπέτειος ἐκτός ἀπό μνήμη φέτος ἦταν καί τέστ.
Ἀλλά φοβᾶμαι πολύ ὅτι καί αὐτή τήν φορά προσαρμόσαμε τήν μνήμη στήν σκοπιμότητα καί στήν διεθνῆ συγκυρία.
Ἡ μνήμη δέν ἦταν «μορφή ἀντίστασης», ὅπως ἄκουσα σωστά στό ΡΙΚ, ἀλλά «χαλί» προετοιμασίας γιά τήν νέα ἧττα πού ἔρχεται σέ συσκευασία συμβιβασμοῦ. Διακρίνω τρία θεμελιώδη λάθη στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θυμηθήκαμε τήν τραγωδία καί ἕνα σωστό πού τό ἀφήνω γιά τό τέλος. Πρῶτον, τήν τιμήσαμε δίνοντας, πλήν δύο-τριῶν ἠχηρῶν ἐξαιρέσεων, ἀσύλληπτη ἔκταση πάνω στό βασικό ἄλλοθι τῶν Τούρκων γιά τήν εἰσβολή: στό πραξικόπημα Σαμψών.
Τιμήσαμε δηλαδή τήν μαύρη ἐπέτειο ἐνοχικά καί ὄχι καταγγελτικά. Ὅπως πάντοτε κάνουμε συνήθως σέ αὐτόν τόν τόπο.
Γιά τήν Μικρασιατική Καταστροφή ἔφταιγε ἡ Ἡνωμένη Ἀντιπολίτευση τῶν «6» καί ὄχι οἱ Ἄγγλοι πού παρέσυραν τόν Βενιζέλο στήν Μικρά Ἀσία. Γιά τόν Ἐμφύλιο οἱ ἀντιμαχόμενες πλευρές καί ὄχι οἱ ἀποικιοκράτες πού ἤθελαν μέσω τοῦ ἑλληνικοῦ ἐδάφους νά ἐλέγχουν τά στενά τοῦ Σουέζ καί διά τοῦ Σουέζ τίς κτήσεις τους στήν Ἰνδία. Γιά τά μνημόνια καί τήν χρεωκοπία «φταίγαμε ὅλοι ἐμεῖς πού τά φάγαμε μαζί» καί ὄχι οἱ γαλλικές καί οἱ γερμανικές τράπεζες πού μᾶς δάνειζαν ἀσύστολα γιά νά καταναλώνουμε. Καί τώρα γιά τήν Κύπρο φταίει ἡ Χούντα καί ὁ Σαμψών μόνο πού ἔδωσαν τό «ἱκανόν πρόσχημα» στόν Ἐτζεβίτ καί ὄχι ὁ Κίσσινγκερ καί οἱ ἄλλοι πού ἔδωσαν διά τῆς ἀνοχῆς τους τό πράσινο φῶς γιά τήν ἐπέμβαση.
Ἑκατό πραξικοπήματα νά εἶχαν γίνει στήν Κύπρο, ἄν οἱ Τοῦρκοι δέν εἶχαν ἐξασφαλισμένη σιωπηρή κάλυψη ἀπό τήν Δύση εἰσβολή δέν θά γινόταν. Ἀλλά τί περίεργο! Παρακολούθησα ΡΙΚ συστηματικά ἐπί μία ἑβδομάδα καί εἶδα ὅλα τά ἀφιερώματα, μεταξύ αὐτῶν καί τό ἐξαιρετικό ντοκυμανταίρ τοῦ Πέτρου Μελαίση. Δέν εἶδα οὔτε στήν Λευκωσία οὔτε στήν Ἀθήνα οὔτε ἕνα πλάνο τοῦ Κίσσινγκερ. Αὐτοῦ πού τό προσωνύμιο ἦταν «Χασάπης»!
Λές καί βάζαμε τά δυνατά μας γιά νά μή στενοχωρήσουμε κάποιον. Σκάβαμε διαρκῶς τίς ἐνοχές μας γιά τήν ἐπίδραση τοῦ πραξικοπήματος στήν λήψη τῆς τουρκικῆς ἀποφάσεως γιά τήν εἰσβολή, κάνοντας βεβαίως πολύ χαρούμενο τόν Ἐρντογάν, ἀλλά γιά τά ἄλλα οὐδέν. Ἀκόμη καί τό βράδυ τοῦ Σαββάτου Χριστοδουλίδης καί Μητσοτάκης στό πραξικόπημα στάθηκαν ἀπό τήν ἀρχή τῶν ὁμιλιῶν τους, εὐτυχῶς ὁ Πρόεδρος τῆς Κύπρου χρησιμοποίησε τήν λέξη «πρόσχημα».
Ἡ ἰδεολογία τῆς ἐπετείου ἦταν λοιπόν «τουρκοκεντρική»! Ἐνῶ τό παρασκήνιο τῶν γεγονότων προσφερόταν γιά ἔμφαση στήν ἔννοια τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας. Γιά ἑλληνοκεντρική ἀνάλυση. Ἀλλά καί ἡ ὀργάνωση τοῦ ἑορτασμοῦ ἦταν κατωτέρα τῶν περιστάσεων. Τέτοια μαύρη ἐπέτειος ἀπαιτεῖ τήν σύναξη τοῦ «Ὅλου Ἔθνους» στήν Λευκωσία. Ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ἔλειπε, τίς προηγούμενες μέρες ἦταν στήν… Μύκονο. Ὁ Πρόεδρος τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων ἔλειπε, ἔστειλε τόν ἀντιπρόεδρό του ἀπό τό ἡρωικό Κιλκίς. Οἱ ἀρχηγοί τῶν μικρῶν δεξιῶν πατριωτικῶν κομμάτων ἔλειπαν. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἔλειπε. Ἡ δέ ἐγκύκλιος πού αναγνώστηκε στούς Ἱερούς Ναούς καί τήν ἄκουσα στόν Ραδιοφωνικό Σταθμό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος χθές ἦταν «σούπα».
Ἡ φράση «τουρκική θηριωδία» δέν ὑπῆρχε οὔτε ἐκεῖ! Λές καί δέν θέλαμε νά ἐνοχλήσουμε τούς γείτονες. Λές καί πρέπει νά προσαρμοστοῦμε στό πνεῦμα τῶν διαπραγματεύσεων πού ἔρχονται καί ἔχουν ὡς προϋπόθεση γιά τήν ἔναρξη τήν προηγούμενη ἀναγνώριση τοῦ ψευδοκράτους. Εἰς δέ τήν ἑλληνική ἐπικράτεια ἐκδηλώσεις γιά τήν μαύρη ἐπέτειο ὑπό τήν αἰγίδα τῆς κυβερνήσεως δέν ἔγιναν! Ἡ Κυπριακή πρεσβεία ἔβρισκε παντοῦ σχεδόν, μέ μικρές ἐξαιρέσεις, κλειστές πόρτες στά αἰτήματα γιά ἐκδηλώσεις. Στήν Δοξολογία πού ἔγινε στήν Μητρόπολη τῶν Ἀθηνῶν ἔδωσαν τό παρών σκάρτα τριάντα ἄτομα. «Ἐπίσημοι».
Γιά τήν ὁμιλία πού ἐκφώνησε ὁ Πρωθυπουργός στήν Λευκωσία δέν θά πῶ πολλά. Ἄψυχη. Φινλανδία σκέτη. Ὁ κύριος Μητσοτάκης ἔμοιαζε ξένο σῶμα μπροστά σέ ἕνα παγωμένο ἀκροατήριο, τό ὁποῖο τόν χειροκρότησε μιά φορά μόνο, ὅταν ἐπικαλέστηκε τόν Σεφέρη. Ὁ πρωθυπουργός δέν εἶχε καμμία ψυχική ἐπαφή μέ τόν κόσμο καί ἐκφώνησε «ὑπηρεσιακά» καί ἀπρόθυμα μιά ὁμιλία πού ἔλεγε τά αὐτονόητα. Μέ τά χρόνια, ὅσοι τόν παρακολουθοῦμε ξέρουμε πότε κάνει ἀγγαρεία ὁ κύριος Πρωθυπουργός. Τί νά ὑποθέσουμε ἄραγε; Ὅτι οἱ ἤπιοι τόνοι του γιά ἕνα τόσο συγκλονιστικό γεγονός ἦταν μέρος τῆς παρασκηνιακῆς συμφωνίας πού ἔκανε μέ τόν Ἐρντογάν νά ἀποφύγει τό μοντέλο Δένδια; Ἀπογοήτευση.
Ὁ Πρωθυπουργός δέν κλήθηκε νά ἐκπροσωπήσει τό Σαββατόβραδο στήν Λευκωσία τήν Ἑλλάδα καί τόν ἑλληνικό λαό ἀλλά τό «Ὅλον Ἔθνος». Ἐπειδή τοῦ ἀρέσει ἡ ἑαυτοβελτίωση τόν καλῶ νά ξαναδεῖ τό βίντεο. Παντελής ἔλλειψη ἐνσυναίσθησης. Μόνο τήν λέξη «πραγματισμός» ὑπερτόνισε. Καί ὅμως! Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, οἱ ἀδελφοί μας Κύπριοι, πού εἶναι Ἕλληνες καί αὐτοί (ἄρα εἶναι λάθος, κύριε Κασσελάκη, νά κάνετε λόγο στίς ὁμιλίες σας γιά «‘Ἕλληνες καί Κυπρίους», Ἐλλαδῖτες καί Κύπριοι εἶναι τό σωστό), πέρασαν ἀπίστευτη δοκιμασία καί βάσανα μέχρι νά σηκωθοῦν ξανά. Ἀξίζουν τόν σεβασμό μας καί τόν θαυμασμό μας.
Ὁ Κυπριακός ἑλληνισμός εἶναι σάν τό ἐλατήριο. Ὅσο πιό πολύ τόν συμπιέζεις τόσο πιό πολύ ἐκτοξεύεται. Ὅσο πιό πολύ τόν ἀπωθεῖς καί τόν περιορίζεις στό 64% τοῦ ἐδάφους τῆς Κύπρου τόσο πιό πολύ ἐκτινάσσεται στήν Ἀθήνα, τό Λονδῖνο, τό Παρίσι καί τήν Νέα Υόρκη καθιστάμενος ἰσχυρός. Ἐκτός ἀπό τούς ἀνθρώπους ὅμως ὑπάρχει καί τό ἔδαφος. Ἡ Κύπρος εἶναι τό στρατηγικό βάθος τοῦ ἑλληνισμοῦ στήν μύτη τῆς Ἀνατολῆς. Ὄχι τό στρατηγικό βάθος τοῦ Ἰσραήλ καί τῶν ἄλλων. Ἡ ἐπένδυση λοιπόν στό πανάξιο ἀνθρώπινο κεφάλαιό της καί στήν γεωπολιτική της ἀξία θά ἔπρεπε νά εἶναι ὁδηγός γιά κάθε πολιτική ἡγεσία πού συναισθάνεται τήν προστιθέμενη ἀξία της γιά τό Ἔθνος.
Κλείνω μέ κάτι θετικό. Μοῦ ἄρεσε πολύ τό δρώμενο τῆς τελετῆς τοῦ Σαββάτου στήν Λευκωσία μέ τήν καλλιτεχνικά ὥριμη Ἀλεξία καί τούς ἠθοποιούς Σοφία Καλλή, Πέτρο Κυριάκου καί Πέννυ Φοινίρη. Οἱ μόνοι πού στάθηκαν στό ὕψος τῶν περιστάσεων καί ξύπνησαν τόν κοινό μέ τίς ὡραῖες ἀποφασιστικές φωνές τους.
Στό κίτς τῆς παρέλασης μέ τούς μουσαφιραίους γενίτσαρους τοῦ Ἐρντογάν καί τά ὄπλα στήν κατεχόμενη Λευκωσία, οἱ Κύπριοι καλλιτέχνες μας ἀπάντησαν μέ τόν πολιτισμό τοῦ Ἐλύτη, τοῦ Σεφέρη. Μέ τούς στίχους τοῦ Τουρκοκύπριου ποιητῆ ( «σκοτώσαμε καί τίς σκιές τους ἀλλά τούς βρίσκουμε μπροστά στίς πόρτες μας μέ τά κλειδιά τους στά χέρια τους»), τοῦ ἀνωνύμου Κύπριου ποιητῆ («Ἐμεῖς θά ἐπιστρέψουμε. Αὐτή εἶναι ἡ γῆ πού μᾶς ἐθέσπισε»), πού δείχνουν, ὁ πολιτισμός τό δείχνει, ποιός εἶναι ὁ πραγματικός ἰδιοκτήτης τῆς νήσου. Σέ αὐτούς χίλια μπράβο!
Τρέχουν χιλιάδες χρόνια στό αἷμα τους.
estianews.grΙούλ 23, 2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου