Τὰ περὶ “Οὐκρανικοῦ διακανονισμοῦ” διὰ τὸ ζήτημα τῆς Αὐτοκεφαλίας εἰς Οὐκρανίαν

Τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

  Ἔγινε πολὺς λόγος πρόσφατα, περὶ Οὐκρανικῆς διευθέτησης μεταξὺ τῆς Αὐτόνομης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας καὶ τῆς μὴ ἀναγνωρισμένης ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, “Ὀρθόδοξης Αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας”. Ἡ παραίνεση αὐτὴ παρακάμπτει τὴ σύγκληση Παν­ορθόδοξης Συνόδου.

   Θὰ μποροῦσε νὰ ζητηθεῖ σύγκληση Πανορθόδοξης Συνόδου, γιὰ τὸ σοβαρότατο θέμα τοῦ κλονισμοῦ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητας καὶ ἀκολούθως διὰ τὸ ζήτημα τῆς Αὐτοκεφαλίας. Πόσο ὅμως εὔκολο εἶναι νὰ ζητηθεῖ κάτι τέτοιο;

Γιατί δεικνύεται τόσος δισταγμὸς ἢ μᾶλλον “φόβος” γιὰ τὸ συνοδικὸ κάλλος τῆς Ἐκκλησίας; Οἱ λόγοι δὲν εἶναι προφανεῖς; Εἶναι λοιπὸν τὸ πρόβλημα, μεταξὺ τῆς Αὐτόνομης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας καὶ τῆς μὴ ἀναγνωρισμένης ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, “Ὀρθόδοξης Αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας”; Εἶναι ἕνα ἐσωτερικὸ πρόβλημα τῆς Οὐκρανίας ἢ ἁπλὰ ἕνα θέμα διακανονισμοῦ;

Τὸ πρώτιστο ποὺ ἔπρεπε νὰ γίνει, ἐκ μέρους τῆς μὴ ἀναγνωρισμένης ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν “Ὀρθόδοξης Αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας”, ἦταν ἡ ἐκζήτηση συγγνώμης γιὰ “τὸ ἔγκλημα τῆς διαιρέσεως καὶ τοῦ σχίσματος”;

Κι ὅμως ἀντὶ συγγνώμης, ἐπαίρονται γιὰ τὸ ἔγκλημα τοῦ σχίσματος, θεωρώντας τὸ ἔγκλημα τοῦτο, ὡραῖο ἀγῶνα. Τὸ λυπηρὸ ἐπίσης εἶναι, πὼς δὲν εἶναι μόνο αὐτοὶ ποὺ τὸ θεωροῦν τοιουτοτρόπως, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἀπὸ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι τοὺς στηρίζουν.

Καὶ μόνο νὰ ἀναλογιστεῖ κανείς, ὅτι βάπτιζαν παιδιὰ χωρὶς ἱερωσύνη, “λειτουργοῦσαν” χωρὶς ἱερωσύνη, “κοινωνώντας” τοὺς ἀκολουθοῦντας αὐτοὺς ἁπλὰ “κρασὶ καὶ ψωμί”, “χειροτονοῦσαν” οἱ καλούμενοι “ἐπίσκοποί” τους λαϊκούς, οἱ ὁποῖοι κατ’ οὐσία παρέμεναν λαϊκοί, “κήδευαν” τοὺς νεκρούς τους χωρὶς ἐκκλησιαστικὴ κηδεία κλπ, τρομάζει διὰ τὸ ἔγκλημα τοῦ σχίσματος. Οἱ παραινέσεις πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση ἔπρεπε νὰ ἦταν.

Κι ὅμως ἀντὶ συγγνώμης ἐπαίρονται, καλοῦντες τὸ ἔγκλημα τοῦ σχίσματος ὡς ἀγῶνα καλό, θεωροῦντες ὡς ἐπιβράβευση τὴν χωρὶς τὴ συναίνεση τῆς πλειοψηφίας τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησίων ἐκχωρηθεῖσα Αὐτοκεφαλία.

Δὲν γνώριζαν ἆραγε, ὅτι ὁ καθῃρημένος δὲν χειροτονεῖ καὶ δὲν λειτουργεῖ; Τὸ χειρότερο ὅμως ἦταν, ὅτι αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι τὸ γνώριζαν αὐτό, γιατί θεώρησαν τὸ ἔγκλημα τοῦτο, ὡς ἀγῶνα καλὸ καὶ τὴ μὴ ἀναγνωρισμένη ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἐκχωρηθεῖσα Αὐτοκεφαλία, ὡς δῆθεν ἐπιβράβευση; Εἶναι ἀπαράδεκτο τὸ ἔγκλημα τοῦ σχίσματος νὰ ἐπιβραβεύεται.

Ἐπιλύεται τὸ πρόβλημα τοῦ κλονισμοῦ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητας μὲ τέτοιες παραινέσεις διακανονισμοῦ; Ἢ μήπως μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο, ἂν στεφθεῖ μὲ ἐπιτυχία ἡ παραίνεσή τους, θὰ εἶναι νίκη ὅσων στηρίζουν μία τέτοια Αὐτοκεφαλία χωρὶς τὴ συναίνεση τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν;

Δὲν θὰ ἀκολουθήσουμε τοὺς συλλογισμοὺς ποὺ παρατηροῦμε στὸ διαδίκτυο, ὅτι ἡ στάση κάποιων στὸ Οὐκρανικὸ ἐκκλησιαστικὸ ζήτημα, σχετίζεται μὲ ἐνδεχόμενες ἢ “κατ’ ἐπιθυμία” ἁγιοκατατάξεις.

Σίγουρα δὲν θὰ ἀκολουθήσουμε τέτοιους συλλογισμούς, ὅμως αὐτὸ δὲν εἶναι τόσο ἄσχετο στὴν περίπτωση ποὺ ὁ προβαλλόμενος γιὰ ἁγιοκατάταξη, βαρύνεται μὲ φρικτὲς κακοδοξίες.

Τὸ ἄξιο ἀπορίας εἶναι, γιατί παρακάμπτεται τὸ πρόβλημα μεταξὺ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ Πατριαρχείου Ρωσίας; Εἶναι γνωστὸ ὅτι συνοδικῶς θὰ ἐπιλυθεῖ τὸ πρόβλημα. Γιατί διστάζουν νὰ προτείνουν τὴν καταφυγὴ σὲ Πανορθόδοξη Σύνοδο. Εἶναι ἁπλὰ δισταγμὸς ἡ αἰτία ἢ “φόβος”; Διότι εἶναι γνωστὸ ὅτι δὲν ἀποτολμᾶται οὔτε καὶ ἀκροθιγῶς ἡ ἀναφορὰ στὸ ὄνομα τῆς Συνόδου γιὰ τὸ δημιουργηθὲν πρόβλημα.

Πολλοὶ ἀπὸ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι συντάσσονται μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο στὸ θέμα τῆς Αὐτοκεφαλίας στὴν Οὐκρανία, ἀρκοῦνται νὰ διαλαλοῦν ὅτι θὰ μεσολαβήσουν, ἀποφεύγοντας ἐπιμελῶς ἢ μᾶλλον ἐπιμελέστατα, τὴν ἀναφορὰ σὲ συνοδικὴ ἐπίλυσή του. Κι ὅμως, οὔτε στὴν ὑποσχεθεῖσα διαμεσολάβηση δὲν ἔχουν προβεῖ.

Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα εἶναι ζήτημα ποὺ ἀφορᾶ τὴν Ἐκκλησία. Δὲν εἶναι θέμα “Οὐκρανικοῦ διακανονισμοῦ”. Τὸ σοβαρότατο αὐτὸ ζήτημα ἀφορᾶ τὴν Οἰκουμενικὴ Ἐκκλησία. Συνοδικῶς θὰ πρέπει ἐπιλυθεῖ τὸ πρόβλημα, γιὰ νὰ πάψει ἡ διχόνοια.

orthodoxostypos.gr