τοῦ Tito Colliander (Τίτο Κολλίαντερ)*
ΣΤΗΝ προσπάθειά σου νὰ ὑπερνικήσεις τὸν ἑαυτό σου, νὰ ἔχεις ἕνα σύνθημα: Εἶμαι «ἐν πορείᾳ»! Μὴ δίνεις ὅμως θάρρος στὸν ἑαυτό σου. Εὐχαρίστησε μόνο τὸν Θεό, γιατὶ αὐτὸς σοῦ δίνει δύναμη. Μὴ χαίρεσαι ὑπέρμετρα γιὰ τὶς ἐπιτυχίες σου, ἀλλὰ κοίταξε νὰ προχωρεῖς γοργά, διαρκῶς πρὸς τὰ ἐμπρός.
Ἀλλιῶς εἶναι δυνατὸ τὸ κακὸ ποὺ νικήθηκε νὰ ξαναποκτήσει δύναμη καὶ νὰ σὲ προσβάλει αἰφνιδιαστικά. Θυμήσου τὶ διέταξε ὁ Θεὸς τοὺς Ἰσραηλῖτες: «Καὶ ἀπολεῖτε πάντας τοὺς κατοικοῦντας ἐν τῇ γῇ (τῆς ἐπαγγελίας) πρὸ προσώπου ὑμῶν καὶ ἐξαρεῖτε τὰς σκοπιὰς αὐτῶν καὶ πάντα τὰ εἴδωλα τὰ χωνευτὰ αὐτῶν ἀπολεῖτε αὐτὰ καὶ πάσας τὰς στήλας αὐτῶν ἐξαρεῖτε» (Ἀριθ. λγ΄ 52 ἑξ.), ὅταν κατακτήσετε τὴν γῆ Χαναάν. Ὅλα αὐτὰ ἀποτελοῦν διδάγματα γιὰ τὴν δική μας πνευματικὴ ζωή. ΕΧΕΙ πολὺ λίγη σημασία σὲ πιὸ βαθμὸ ἔχουμε νικήσει τὸν ἑαυτό μας. Μπορεῖ νὰ ξεπεράσαμε μικρὲς κακὲς συνήθειες ἢ νὰ κάναμε φαινομενικὰ ἀσήμαντα πράγματα π.χ. νὰ μὴ κοιτάξαμε κάτι ποὺ δὲν ἔπρεπε ἢ κάτι σχετικό. Τὸ γεγονὸς ποὺ φαίνεται σπουδαῖο μπορεῖ νὰ μὴν εἶναι καὶ ἀποφασιστικὸ γιὰ τὴν περαιτέρω πορεία μας. Τὸ φαινομενικὰ μικρὸ δυνατὸν νὰ εἶναι οὐσιαστικὰ μεγάλο καὶ τὸ φαινομενικὰ μεγάλο οὐσιαστικὰ μικρό. Πάντως ἕνα ἂς ἔχουμε ὑπόψη μας. Μᾶς περιμένει ἡ ἑπόμενη φάση τοῦ ἀγώνα μας. Πρέπει νὰ εἴμαστε ἀδιάκοπα ἕτοιμοι. Δὲν ὑπάρχει καιρὸς γιὰ ἀνάπαυση.
ΘΑ τὸ ξαναπῶ γιὰ ἄλλη μιὰ φορά. Μάθε νὰ σιωπᾶς. Μὴν ἀφήνεις νὰ βλέπουν οἱ ἄλλοι τί κρατᾶς στὰ χέρια σου. Δουλεύεις γιὰ τὸν Ἀόρατο. Ἂς εἶναι καὶ τὸ ἔργο σου ἀόρατο. Ὅταν σκορπίζει κανεὶς γύρω του ψίχουλα, μαζεύονται τὰ πουλιὰ ποὺ στέλνει ὁ διάβολος, λένε οἱ ἅγιοι. Πρόσεξε τὴν αὐτοϊκανοποίηση. Καρποὶ ποὺ τοὺς πέτυχε κανεὶς μὲ πολὺ κόπο μπορεῖ νὰ γίνουν μονάχα μιὰ μπουκιὰ γιὰ τὸ διάβολο. Γι’ αὐτὸ οἱ πατέρες δίνουν τὴν συμβουλή: Νὰ ἐνεργεῖς μὲ διάκριση. Ἀπὸ δυὸ κακὰ διάλεγε τὸ μικρότερο. Βρίσκεσαι κάπου καὶ σοῦ προσφέρουν κάτι. Διάλεξε τὸ μικρότερο κομμάτι, ἂν τίθεται ζήτημα ἐκλογῆς. Ἂν ὅμως κάποιος ἢ κάποιοι βλέπουν τί θὰ κάνεις τότε προτίμησε νὰ ἀκολουθήσεις τὴν μέση ὁδό, ποὺ θὰ προκαλοῦσε τὴν πιὸ μικρὴ αἴσθηση στοὺς ἄλλους. Προσπάθησε δηλαδή, μὲ κάθε τρόπο νὰ μένεις ἀφανὴς καὶ νὰ περνᾶς ὅσο πιὸ πολὺ μπορεῖς ἀπαρατήρητος. Νὰ τὸ ἔχεις αὐτὸ σὰν ἕνα κανόνα πάντοτε. Μὴ μιλᾶς γιὰ τὸν ἑαυτό σου, πῶς κοιμήθηκες, τί ὀνειρεύτηκες, τί σοῦ συνέβηκε. Μὴ λὲς τὴν γνώμη σου εὐκαίρως–ἀκαίρως καὶ μάλιστα χωρὶς νὰ ἐρωτηθεῖς. Μὴν κάνεις λόγο γιὰ τὶς ἀνάγκες σου καὶ τὶς ὑποθέσεις σου. Ὅταν διαρκῶς γι’ αὐτὰ μιλᾶς τρέφεις ἁπλούστατα τὸν ναρκισσισμό σου μὲ τὴν αὐτοαπασχόλησή σου.
ΜΗ ζητᾶς νὰ ἀλλάζεις διαρκῶς δουλειά, τόπο κατοικίας καὶ τὰ παρόμοια. Νὰ ἔχεις πάντα ὑπόψη σου πὼς δὲν ὑπάρχει κανένας τόπος, καμμιὰ κοινωνικὴ θέση, καμμιὰ ἐξωτερικὴ κατάσταση ποὺ νὰ μὴν ἐξυπηρετεῖ τὸν ἀγώνα ποὺ διάλεξες. Ἐξαιροῦνται μονάχα οἱ δουλειὲς ποὺ ἐξυπηρετοῦν τὰ πάθη καὶ τὶς κακίες μας.
ΜΗ ζητᾶς γι’ αὐτὸ ψηλότερες θέσεις καὶ μεγαλύτερους τίτλους μὲ τὴν σκέψη πὼς ἔτσι θὰ ἐπιτύχεις πιὸ καλὰ στὸν ἀγώνα σου. Ὅσο πιὸ ταπεινὴ εἶναι ἡ θέση ποὺ ἔχεις, τόσο πιὸ ἐλεύθερος εἶσαι. Μὴ βιάζεσαι νὰ ἐπιδείξεις τὶς γνώσεις σου καὶ τὶς ἱκανότητές σου. Μὴν ἀντιλὲς μὲ πεῖσμα καὶ μὴν ἀνακατεύεσαι σὲ φιλονεικίες καὶ μαλλώματα. Ἀναγνώριζε τὸ δίκαιο τῶν ἄλλων. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θὰ μάθεις τὴν δύσκολη τέχνη τῆς ὑποταγῆς καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ μαζὶ μ’ αὐτὴ καὶ τὴν ταπεινοφροσύνη.
ΔΕΞΟΥ τὶς παρατηρήσεις ποὺ σοῦ κάνουν χωρὶς μουρμούρα. Νὰ αἰσθάνεσαι εὐγνωμοσύνη, ὅταν σὲ ὑποδέχονται μὲ σκαιότητα, χωρὶς ἐκτίμηση ἢ καὶ χωρὶς νὰ σοῦ δώσουν προσοχή. Ἀλλὰ μὴ δημιουργεῖς ὁ ἴδιος ταπεινωτικὲς καταστάσεις. Παρουσιάζονται κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἡμέρας τόσο ἄφθονα ὄσα ἔχεις ἀνάγκη! Παρατηροῦμε ἐκεῖνον ποὺ διαρκῶς ὑποκλίνεται καὶ ἐπιδεικτικὰ ἐξυπηρετεῖ τοὺς ἄλλους καὶ ἴσως νὰ ποῦμε πόσο ταπεινὸς εἶναι! Ἀλλὰ ὁ πραγματικὸς ταπεινὸς διαφεύγει τὴν προσοχὴ τοῦ περιβάλλοντός του· ὁ κόσμος δὲν τὸν παρατηρεῖ (Α΄ Ἰωάν. γ΄ 1). Γιὰ τὸν κόσμο συνήθως εἶναι ἕνα μηδενικό.
ΟΤΑΝ ὁ Πέτρος καὶ ὁ Ἀνδρέας, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης «ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν» τὸν Κύριο (Ματθ. δ΄ 18-22), τί νὰ εἶπαν οἱ συνάδελφοί τους ποὺ ἔμειναν στὴν ἀκτή; Γι’ αὐτοὺς τὰ δυὸ ζεύγη τῶν ἀδελφῶν ἐξαφανίστηκαν, χάθηκαν. Μὴν εἶσαι ἀναποφάσιστος. Μὴ φοβᾶσαι νὰ ἐξαφανιστεῖς ὅπως οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι, καὶ νὰ ἀπομακρυνθεῖς ἀπὸ τὴν ἁμαρτωλὴ καὶ διεστραμμένη γενιὰ ποὺ μᾶς περιτριγυρίζει. Τί θέλεις νὰ κερδίσεις; Τὸν κόσμο ἢ τὴν ψυχή σου; (Μάρκ. η΄ 35-38) «Οὐαὶ ὑμῖν ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι» (Λουκᾶ στ΄ 26).
* Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ θαυμάσιο βιβλίο τοῦ Tito Colliander (Τίτο Κολλίαντερ) «Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΑΣΚΗΤΩΝ». (Μετάφραση ἀπὸ τὸ Σουηδικό: μακαριστοῦ ἀρχιμανδρίτου Εὐσεβίου Βίττη.)
* Ὁ ὀρθόδοξος Φινλανδὸς συγγραφέας Tito Colliander (Τίτο Κολλίαντερ) γεννήθηκε στὴν Ἁγία Πετρούπολη τὸ 1904, ἔλαβε καλλιτεχνικὴ ἐκπαίδευση καὶ ὁ γυιός του Σέργιος ἔγινε ὀρθόδοξος ἱερέας. Ἔγραψε καὶ δημοσίευσε διάφορα βιβλία ποὺ τὸν ἔκαναν διάσημο μὲ πιὸ γνωστὸ τὸ «Ὁ δρόμος τῶν ἀσκητῶν» (Asketernas vӓg) ποὺ δημοσιεύθηκε γιὰ πρώτη φορὰ στὰ σουηδικά. Στὴν ἴδια γλῶσσα ἐπίσης μετέφρασε τὴν Θεία Λειτουργία τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου καὶ τὸν Ἀκάθιστο Ὕμνο. Πέθανε στὶς 21 Μαΐου 1989 καὶ τάφηκε στὸ ὀρθόδοξο νεκροταφεῖο στὸ Ἐλσίνκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου