Δεν χρειάζονται πολλά λόγια σε όποιον πιστεύει στον Χριστό και θέλει να διορθώσει την αμαρτωλή του ζωή. Αφού «ου γαρ εν λόγω η βασιλεία του Θεού, αλλ’ εν δυνάμει», λέει ο Άγιος Απόστολος (Α' Κορ. δ', 20). Γι’ αυτό ας ζητάμε μετάνοια από τον Θεό, ας προσευχόμαστε στον Θεό να μάς δώσει το πνεύμα της μετανοίας, τη χάρη της μετανοίας και τα δάκρυα• και ο Θεός σίγουρα θα μάς τα χαρίσει. Επειδή Αυτός είπε: «Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν• ζητείτε, και ευρήσετε• κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν» (Ματθ. ζ', 7).
Ας προσευχόμαστε στον Θεό, αλλά και οι ίδιοι ας αρχίσουμε να ερευνούμε τη συνείδησή μας. Δεν φτάνει μόνο να πούμε: έ, ναι, είμαι αμαρτωλός! Όλοι είμαστε αμαρτωλοί! - Δεν είναι η αμαρτία τόσο μικρό πράγμα στην ψυχή, για να τη διώξει και να τη νικήσει μια μας λέξη. Αφού η αμαρτία μάς χώρισε από τον Θεό, μάς αποξένωσε από τη ζωή του Θεού και μάς σκλάβωσε στην εξουσία του διαβόλου, σημαίνει ότι αυτή είναι φοβερή δαιμονική δύναμη. Κι εμείς δεν μπορούμε να ελευθερωθούμε μόνοι μας απ’ αυτήν, χωρίς τον Κύριο Χριστό Σωτήρα. Γι’ αυτό και ο Κύριος ήρθε και έγινε άνθρωπος, για να μάς λυτρώσει και να μάς ελευθερώσει από την αμαρτία και το διάβολο. Γι’ αυτό κι έδωσε σε μάς τις δικές Του θεϊκές δυνάμεις της Χάρης, δυνάμεις του Αγίου Πνεύματος, για να νικάμε μ’ αυτές στη μάχη με την αμαρτία και το κακό.
Ο Σωτήρας Χριστός στον πρώτο μακαρισμό τόνισε: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών έστιν η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. ε', 3). Κι αμέσως μετά πρόσθεσε τον δεύτερο μακαρισμό: «μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται» (Ματθ. ε', 4). Αυτοί και είναι οι πραγματικοί μετανοούντες, οι οποίοι έφτασαν έως το αίσθημα της πνευματικής τους φτώχειας, της αθλιότητας και της αδυναμίας τους στις αμαρτίες, χωρίς Χριστό Θεό και χωρίς σωτηρία. Και τί άλλο τούς απέμεινε παρά να κραυγάσουν μετανιωμένοι και να κλάψουν ενώπιον του Θεού, για λύτρωση και σωτηρία, και για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος;
«Μετανοείτε και πιστεύετε εν τω Ευαγγελίω». Αυτά είναι τα λόγια του Θεού τα οποία μας προσκαλούν όλους στη μετάνοια, όσο ακόμα έχουμε χρόνο σ’ αυτή τη ζωή. Να υπακούσουμε λοιπόν σ’ αυτή την τρυφερή φωνή του Χριστού από το Ευαγγέλιο και ο Θεός θα εισακούσει τις παρακλήσεις μας και θα δεχτεί τη μετάνοιά μας. Ο Αγαθός Κύριος Ιησούς λέει: «ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω• εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, και εισελεύσομαι προς αυτόν» (Αποκ. γ', 20). Και εμείς είμαστε όλοι φορτωμένοι με αμέτρητες αμαρτίες και αδικίες, κακία και σκοτάδι πού πιέζουν τις ψυχές μας• τρικλίζουμε κάτω από το φορτίο των αμαρτιών, έως αυτό να μάς γκρεμίσει στον τάφο, και τότε; Τότε πρέπει να παρουσιαστούμε ενώπιον της κρίσεως του Θεού!
Η μετάνοια είναι κόπος και άθλος της ψυχής και του σώματος• είναι πνευματική θλίψη και βάσανο με δάκρυα, είναι το να πεθαίνεις ψυχή τε και σώματι και να ανασταίνεσαι. Αλλά ακριβώς γι’ αυτό η μετάνοια δίνει πραγματική και αιώνια χαρά και αγία ζωή στην αγάπη του Χριστού. Και μ’ αυτή την αγάπη και μ’ αυτή τη χαρά δεν μπορεί να συγκριθεί καμιά χαρά αυτού του πρόσκαιρου κόσμου. Να ξέρετε με βεβαιότητα ότι στα βάθη της ψυχής του μετανοούντος χτυπά η καρδιά της χαράς και της ελπίδας για σωτηρία. Γι’ αυτό το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι χαρμόσυνη αγγελία, χαρούμενη είδηση, που μάς αποκαλύπτει τη χαρά της σωτηρίας από την αμαρτία, το θάνατο και το διάβολο, και μάς κάνει καθαρούς και άξιους υιούς του Θεού. Στην πραγματικότητα, το Ευαγγέλιο του Χριστού δεν είναι μόνο μια χαρούμενη είδηση περί σωτηρίας, αλλά και η ίδια η σωτηρία μας. Αφού το Ευαγγέλιο δεν είναι μόνο λόγια ή απλώς ένα βιβλίο, αλλά ο Ίδιος ο Κύριος Χριστός, ο Σωτήρας μας, μ’ όλες τις δικές Του σωτηριώδεις αλήθειες και δυνάμεις της χάρης (π. Ιουστίνος Πόποβιτς), και πρωτίστως η αιώνια ζωή Του.
Γι’ αυτό, ας προσφύγουμε στον Χριστό με τη μετάνοια και τη ζωντανή πίστη, επειδή Αυτός είναι ο μοναδικός Θεός μας και ο μοναδικός Σωτήρας των ανθρώπων. Δεν υπάρχει σ’ άλλον σωτηρία. «Ουδέ γάρ όνομά εστιν έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς» (Πράξ. δ', 12). Ο Χριστός είναι Θεός εκείνων που μετανοούν και Σωτήρας εκείνων που αμαρτάνουν. Η αγάπη Του είναι απέραντη και το έλεός Του παντοδύναμο, μόνο εάν Τον πλησιάσουμε ειλικρινά και με όλη την καρδιά μας, με δάκρυα μετάνοιας, και παραδοθούμε στο θέλημά Του. Όλοι οι Άγιοι του Θεού μάς μαρτυρούν ότι το έλεος και η αγάπη του Χριστού είναι μεγαλύτερα και πιο δυνατά απ’ όλες τις αμαρτίες μας.
Γι’ αυτό ας μην ντρεπόμαστε και ας μη διστάζουμε να Του κραυγάσουμε μ’ όλη την ψυχή μας: Σώσε μας, Κύριε, όπως Εσύ ο Ίδιος ξέρεις και θέλεις! Δώσε μας μετάνοια των Αγίων Σου και δάκρυα των μετανοούντων Σου. Ας έρθει η χάρη του Αγίου Πνεύματος στο σκοτάδι της αμαρτωλής καρδιάς μας, και καθάρισέ την, και φώτισέ την με τη Μορφή Σου, αιώνιε 'Ήλιε της Δικαιοσύνης και μοναδικέ Σωτήρα μας. Σ’ Εσένα προσευχόμαστε, σ’ Εσένα ανήκουμε και σ’ Εσένα κραυγάζουμε: ‘Ελα και κατοίκησε μέσα μας και καθάρισέ μας από κάθε αμαρτία και κάθε ακαθαρσία. Λύτρωσέ μας απ’ αυτή την πικρή αμαρτωλή ζωή, για να βγούμε καθαροί, χωρίς ντροπή ενώπιον του Προσώπου Σου, Θεέ της Δικαιοσύνης και της Αγάπης, και να αξιωθούμε της αιώνιας ζωής στο Βασίλειό Σου• να βλέπουμε και να δοξάζουμε με όλους τους Αγίους Σου Εσένα, τον Θεό μας, με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
( Απόσπασμα από φοιτητική ομιλία του τότε ιεροδιακόνου Αθανασίου Γιέβτιτς στο 4ο έτος θεολογικών σπουδών, Μάιος 1963, κεφ. « Λόγος περί μετανοίας» από το βιβλίο «Οδός Ζωής», εκδ. Παρρησία 2018).
Ο Μακαριστός Επίσκοπος πρ. Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης κυρός Αθανάσιος Γιέβτιτς (1938-2021), ήταν Σέρβος κληρικός της Ορθόδοξης Σερβικής Εκκλησίας και είχε σπουδάσει Θεολογία στο Βελιγράδι, στην Χάλκη, στην Αθήνα και στο Παρίσι. Διετέλεσε: α) καθηγητής στο Ινστιτούτο του Αγίου Σεργίου στο Παρίσι όπου δίδαξε "Εισαγωγή στη Θεολογία", "Ασκητική Πατρολογία" και "Ιστορία της Εκκλησίας της Βυζαντινής περιόδου" και β) καθηγητής και κοσμήτωρ στην Θεολογική Σχολή Βελιγραδίου, στην έδρα της Πατρολογίας (1987). Ήταν πνευματικό τέκνο του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς. (Πηγή Βιογραφικού: Serbian Wikipedia και το προαναφερόμενο βιβλίο).
Κ.Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου