Μου φαίνεται, πατέρες και αδέρφια μου, ότι δεν προσευχόμαστε πραγματικά, ή αν το κάνουμε, δεν προσευχόμαστε αρκετά. Και ακόμη και το λίγο που προσευχόμαστε είναι χωρίς επιδεξιότητα, χωρίς δύναμη, χωρίς έμπνευση και, κυρίως, χωρίς Πνεύμα.
Γιατί μόνο όταν το Πνεύμα «προσεύχεται μέσα μας» (Ρωμ. 8.26) είναι δυνατόν η προσευχή μας να ανέβει στον ουρανό.
Διότι η προσευχή είναι «εν Πνεύματι» (Ιω. 4,24), και το Πνεύμα κατανοεί το πνεύμα και ενώνεται με το πνεύμα και όχι με τη σάρκα. Όμως η προσευχή μας δεν έχει τη δύναμη και την παρουσία του Πνεύματος.
Αντίθετα, η ψυχή μας έλκεται συχνότερα ή απασχολείται με άλλα πράγματα, που έχουν μεγαλύτερη σημασία για εμάς σήμερα, και στο τέλος ξεχνάμε ότι το να είσαι μοναχός σημαίνει να είσαι άνθρωπος στην προσευχή.
Γέροντας Αιμιλιανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου