«Πράσινη» δυστοπία: Ώρα μηδέν

 

της Ελένης Αργυροπούλου-Σαραφοπούλου

πτ. Κοινωνικής Θεολογίας

«Ελέγξτε το πετρέλαιο και θα ελέγχετε έθνη.

Ελέγξτε το φαγητό και θα ελέγχετε τον κόσμο»

Χένρι Κίσινγκερ 1974

Χολιγουντιανό σενάριο: Νέα Υόρκη 2022. Απαγόρευση κυκλοφορίας στους δρόμους χωρίς άδεια. Η μεγαλούπολη –η μόνη κατοικήσιμη– έχει πληθυσμό 40 εκατομμύρια. Πόλεις και χωριά παντελώς ερειπωμένα, λόγω της καταστροφής των φυσικών πόρων. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου διατηρεί τη θερμοκρασία σε πολύ υψηλά επίπεδα. Μόλυνση του αέρα, έλλειψη νερού, τροφής, πρασίνου, οξυγόνου, ηλεκτρικής ενέργειας (το ηλεκτρικό ρεύμα αποτελεί είδος πολυτελείας για τους ελάχιστους της «Αρίας Φυλής»). Δεν υπάρχει πια χαρτί, ούτε βιβλία. Λόγω του υπερπληθυσμού, η συντριπτική πλειοψηφία είναι άστεγοι που ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες, συνωστιζόμενοι παντού. Κοιμούνται σε σκάλες, διαδρόμους κτιρίων και σε ναούς στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον, πάντα φρουρούμενοι, (σαν) κρατούμενοι. Κάποιοι δεν αντέχουν και καταλήγουν, παιδιά μένουν εγκαταλελειμμένα δίπλα στη νεκρή μητέρα τους.

Το τρεχούμενο νερό και η φυσική τροφή είναι απρόσιτα στις μάζες. Οι τροφές –όπως τις θυμούνται οι παλιοί– είναι μυστικό προνόμιο μόνο των πλουσίων, οι οποίοι μένουν σε υπερπολυτελή σπίτια. Δεν υπάρχει κρέας, γαλακτοκομικά, λαχανικά και φρούτα, παρά μόνο ελάχιστα για τους λίγους προνομιούχους που διαθέτουν υπέρογκα ποσά για να τα προμηθευτούν. Διαφθορά και κοινωνική ανισότητα παντού.

Οι μάζες –πλήρως ελεγχόμενες και καθοδηγούμενες– τρέφονται σε συσσίτια ή αγοράζουν με λίγα χρήματα μια τροφή φυτικής (δήθεν) προελεύσεως υψηλής ενέργειας, πλούσιας σε θρεπτικά συστατικά και φιλικής ταυτόχρονα στο περιβάλλον. Είναι το πολυδιαφημιζόμενο «Soylent Green», η τροφή των φτωχών που κάθε Τρίτη είναι σε προσφορά. Υπάρχουν όμως περίοδοι που η τροφή είναι εσκεμμένα σε έλλειψη, οπότε εκατομμύρια άποροι μένουν χωρίς φαγητό σε ουρές στους δρόμους. Ακολουθούν διαμαρτυρίες  που καταστέλλονται άμεσα από την αστυνομία, ύστερα από αιματηρές συμπλοκές. Όσοι δεν συμμορφώνονται σε καταστολή και απομάκρυνση μαζεύονται με μπουλντόζες και θανατώνονται. Η αθλιότητα, η πείνα, ο πόνος και η δυστυχία οδηγεί πολλούς στην εκούσια ευθανασία σε ειδικό ίδρυμα της πόλης. Οι νεκροί δεν θάβονται. Οι κηδείες ως τελετές δεν υφίστανται, παρά μόνο στο μυαλό ορισμένων, σαν μακρινή μνήμη. Οι νεκροί πηγαίνουν σε ειδικό χώρο έξω από την πόλη και υποβάλλονται σε μια –άγνωστη στους πολλούς– διαδικασία απόρριψης, ωσάν απόβλητα.

Μέσα σε αυτό το τρομακτικό σκηνικό παρακμής και χάους, ένας ευφυής αστυνομικός καλείται να εξιχνιάσει την υπόθεση δολοφονίας ενός υψηλόβαθμου στελέχους της εταιρίας που παράγει την τροφή των φτωχών. Ο ίδιος ξεδιπλώνει τον μίτο της Αριάδνης θυσιάζοντας τη ζωή του. Η διαλεύκανση της υπόθεσης του φόνου οδηγεί σε μια φρικιαστική ανακάλυψη: τον κανιβαλισμό. Το «Soylent Green» δεν είναι τελικά κατασκευασμένο από πλαγκτόν των μακρινών ωκεανών…

Πρόκειται για το κινηματογραφικό σενάριο μιας ακόμη –για γερά νεύρα– ταινίας προγνωστικού προγραμματισμού. Το «Soylent Green-Νέα Υόρκη 2022/ Ώρα μηδέν» γυρισμένο το 1973, λίγο πριν από το –επίσης– πολύ αξιόλογο  «The Hamburg Syndrome» (1979), αποτελεί μια «επιστροφή στο μέλλον», μια συνέχεια μελλοντικών προβλέψεων, όπως άλλωστε έκαναν με βιβλία τους οι Όργουελ και Χάξλευ. Και όχι μόνο. Στο πέρασμα των χρόνων, ταινίες και διάσημες σειρές όπως το «The Simpsons», δίνουν το στίγμα τους. Ίσως για να προετοιμάσουν ή να προϊδεάσουν. Η περιβαλλοντική καταστροφή, η υποτιθέμενη επισιτιστική αλλά και η περίφημη και πολυδιαφημιζόμενη ενεργειακή κρίση, παράλληλα με την έκλυση των ηθών, την αποϊεροποίηση του ανθρωπίνου προσώπου και τον απανθρωπισμό του «πολιτισμού» συνιστούν τη νέα πραγματικότητα: δουλεία και ολοκληρωτισμός σε όλο τους το μεγαλείο.

Στο φετινό Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, τη μικρή ειδυλλιακή πόλη των ελβετικών Άλπεων –όπου όπως πάντα συγκεντρώνονται περίπου 2.500 από τους ισχυρότερους και πλουσιότερους εκπροσώπους του πολιτικού και επιχειρηματικού κόσμου– το κυρίαρχο αγαπημένο χρώμα στις συζητήσεις ήταν το πράσινο: πράσινη ανάπτυξη, πράσινο διαβατήριο (green pass), πράσινη ενέργεια, πράσινη οικονομία, πράσινη ατζέντα, «πράσινη ευρωπαϊκή συμφωνία», «πράσινο Σάββατο». Την ίδια ώρα όμως που 9 παιδιά κάθε λεπτό πεθαίνουν παγκοσμίως από υποσιτισμό ενώ 50 εκατομμύρια άνθρωποι σε 45 χώρες χτυπούν την πόρτα της πείνας και ένα δισεκατομμύριο υποσιτίζεται, στο ελβετικό καταφύγιο του Νταβός οι σύνεδροι είχαν για σνακ μεξικάνικο μπουρίτο, κόστους 51 δολαρίων. Και, την ίδια στιγμή που γινόταν λόγος για δραματικά επείγουσα ανάγκη μείωσης εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα και εκθείαζαν την προστασία του πλανήτη ως αποτέλεσμα των «ευεργετικών» lockdown, τα οποία μείωσαν σημαντικά τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα-CO2 (κατά «σύμπτωση» ο ΟΗΕ το 2019 ανακοίνωσε πως ο κόσμος χρειάζεται να μειώνει τις εν λόγω εκπομπές κατά 7%), οι συμμετέχοντες στο συνέδριο είχαν φτάσει εκεί με τα ιδιωτικά τους τζετ.

Παράλληλα, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό 40.000 παιδιά ηλικίας μόλις έξι ετών εργάζονται υπό συνθήκες δουλείας καθημερινά –σκάβοντας συχνά ακόμη και με τα χέρια τους μέσα σε τούνελ– σε ορυχεία κοβαλτίου (μέταλλο από το οποίο κατασκευάζονται οι μπαταρίες των κινητών τηλεφώνων και τα ηλεκτροκίνητα οχήματα). Ποιος άραγε σκέφθηκε ότι η διαδικασία εξόρυξης ορυκτών πόρων σε χώρες όπως το Κονγκό και η Χιλή δημιουργεί καταστροφή των φυσικών πόρων –υδάτινων και εν γένει– και εξορία των κατοίκων από τον τόπο και τον τρόπο ζωής τους; Ποιος νοιάζεται για το γεγονός ότι οι εργασίες εξόρυξης κοβαλτίου έχουν υπερβολικά υψηλές εκπομπές CO2 και NO2 (διοξείδιο του αζώτου) και κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας;

Εν τούτοις, κύριοι «κλιματικοί στόχοι» του Φόρουμ ήταν η κρίση στην Ουκρανία, η υπερθέρμανση του πλανήτη, η χρήση ηλεκτρικών οχημάτων «μηδενικών εκπομπών» με μπαταρίες που αποτελούνται από λίθιο, κοβάλτιο και άλλα υλικά, αντί καυσίμων, αλλά και η ραγδαία και αυξανόμενη εκμετάλλευση των αποθεμάτων ενέργειας, νερού και τροφής που προκαλούνται σε συνάρτηση με την αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού. Το θέμα αυτό είχε απασχολήσει τη διεθνιστική τάξη πραγμάτων πολλά χρόνια πριν (1994), όταν ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ μιλούσε σε Επιχειρηματικό Συμβούλιο του ΟΗΕ για υπερκατανάλωση των πόρων και περιβαλλοντική υποβάθμιση ως αρνητικό αποτέλεσμα της αύξησης του πληθυσμού, συστήνοντας τον έλεγχό του.

Στην ίδια γραμμή πλεύσης κινήθηκαν οι συμμετέχοντες στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ Τζέιν Μόρρις Γκούντολ, Αγγλίδα πρωτευοντολόγος και ανθρωπολόγος, αλλά και ο Γκουρού γνωστός ως Sadhguru. Η πρώτη υποστηρίζει πως ο πληθυσμός της γης πρέπει να κυμαίνεται στο επίπεδο που βρισκόταν 500 χρόνια πριν (500 εκατομμύρια άνθρωποι). Ο γκουρού από την άλλη, προτείνει με το κάλυμμα του χιούμορ, μα τόσο απίστευτα κυνικά: «Πρέπει να μειωθεί ο πληθυσμός–Αποκτήστε σκύλους, μην κάνετε παιδιά!» Επιπρόσθετα, ο «προφήτης» του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός και σύμβουλος του Κλάους Σβάμπ, Γιουβάλ Νόα Χαράρι, δήλωσε ειρωνικά πως δεν υπάρχει λόγος να γεννούν οι άνθρωποι παιδιά. Τα ανθρώπινα όντα είναι λιγότερο σημαντικά από τους αλγόριθμους. «Το πρόβλημα είναι τι θα κάνουμε με όλους αυτούς τους άχρηστους ανθρώπους. Η καλύτερη αντιμετώπιση είναι ένας συνδυασμός από ναρκωτικά και ηλεκτρονικούς υπολογιστές», υπογράμμισε. Το ίδιο θέμα όμως είχε αναφερθεί και το 2020, όταν η Ουκρανή βουλευτής –από το κόμμα του Πρωθυπουργού Βλάντιμιρ Ζελένσκι– Γκαλίνα Τρετιακόβα είχε εκφράσει ανοιχτά νεοναζιστικές αντιλήψεις περί ευγονικής στο κοινοβούλιο της χώρας προτείνοντας στείρωση φτωχών και ανέργων καθώς γεννούν παιδιά «χαμηλής ποιότητας».

Στη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την κλιματική αλλαγή στη Γλασκώβη τον Νοέμβριο του 2021, στην Παγκόσμια Σύνοδο Κορυφής, ο πρίγκιπας Κάρολος της Αγγλίας αναφερόμενος στην κλιματική κρίση κάλεσε σε μια παγκόσμια «στρατιωτικού τύπου εκστρατεία» με ιδιαίτερη κινητοποίηση από τον ιδιωτικό τομέα προκειμένου όλες οι χώρες να γίνουν «πράσινες». Πρόσφατα δε, το BBC φιλοξένησε ρεπορτάζ με τη δράση και τις κλιματικές ευαισθησίες του Καρόλου ήδη από τα νεανικά του χρόνια.

Προ ετών, στην εξαιρετική τηλεοπτική εκπομπή ντοκιμαντέρ «Εξάντας: πεθαίνοντας στην αφθονία», τα παραπάνω σενάρια παίρνουν σάρκα και οστά. Το φαγητό μπαίνει στο διεθνές σύστημα εμπορίου, στο παγκόσμιο καζίνο γίνεται χρηματιστηριακό προϊόν με απώτερο στόχο την κερδοσκοπία. Χρηματιστές στον ανεπτυγμένο κόσμο παίζουν με το θεμελιώδες δικαίωμα του ανθρώπου να έχει πρόσβαση στο φαγητό, τζογάροντας με τα τρόφιμα και ανεβοκατεβάζοντας τις τιμές. Ένα παγκόσμιο διεφθαρμένο επισιτιστικό σύστημα, το οποίο έχει δημιουργηθεί για να μεγιστοποιεί τα κέρδη μεγάλων εγκληματικών εταιριών ελέγχει τα πάντα, ακόμα και την επάρκεια τροφής, με αποτέλεσμα τη μαζική ασιτία. Ενδεικτικά, ένα μεγάλο μέρος της συγκομιδής καλαμποκιού στις ΗΠΑ γίνεται καύσιμο για τα αυτοκίνητα και όχι τροφή για τους ανθρώπους. Άνθρωποι στην Αϊτή προκειμένου να επιβιώσουν φτιάχνουν μπισκότα από λάσπη, αλάτι και ζωμό λαχανικών. Και όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που η γη παράγει περισσότερο φαγητό από ποτέ. Στο απάνθρωπο αυτό σύστημα όμως, η τροφή που αποτελεί μονοπώλιο είναι τόσο ακριβή που οι φτωχοί αδυνατούν να την αγοράσουν.

        

Το ντοκιμαντέρ αποκαλύπτει και άλλη μια σκοτεινή πτυχή του θέματος. Στην Ινδία, μια χώρα με τεράστια παραγωγή σε σιτηρά και ρύζι και που παρόλα αυτά σε αυτή ζουν οι περισσότεροι πεινασμένοι άνθρωποι του πλανήτη, το διατροφικό σύστημα ελέγχεται από εταιρίες-κολοσσούς. Από το 2002, την καλλιέργεια ενός νέου μεταλλαγμένου είδους βαμβακιού είχε αναλάβει η εταιρία Monsanto, η μεγαλύτερη τότε εταιρία γενετικά τροποποιημένων σπόρων στον κόσμο. Η ίδια στις δεκαετίες του ’60-’70 ήταν ένας από τους παρασκευαστές του «Orange Agent», φυτοκτόνου δηλητηρίου που χρησιμοποιήθηκε από τον στρατό των ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ για την απογύμνωση των δασών του. Η ουσία αυτή σκότωσε ή ακρωτηρίασε 400.000 ανθρώπους και ήταν υπεύθυνη για την ερήμωση τεράστιων περιοχών και την ταυτόχρονη πρόκληση καρκίνων και 500.000 τερατογενέσεων που μαστίζουν τον πληθυσμό μέχρι σήμερα. Η υποχρεωτική χρήση αυτής της καλλιέργειας βαμβακιού η οποία δεν απέδωσε όπως υποσχόταν, είχε ως αποτέλεσμα οι αγρότες να μην έχουν την αναμενόμενη παραγωγή και να βυθιστούν σε χρέη και πείνα. 200.000 από αυτούς αυτοκτόνησαν κατά τα έτη 1997-2008.

Σύμφωνα με το αμερικανικό περιοδικό The Land Report, o τρίτος πλουσιότερος άνθρωπος του πλανήτη και ιδρυτής της Microsoft Μπιλ Γκέιτς είναι ένας από τους μεγαλύτερους γαιοκτήμονες στις ΗΠΑ, αφού φέρεται να έχει αγοράσει 1.000.000 στρέμματα για ανάπτυξη γενετικά τροποποιημένων τροφών και σπόρων αλλά και βιοκαυσίμων. Την ίδια ώρα, σύμφωνα με πρόσφατη είδηση, εργοστάσιο παραγωγής τεχνητού κρέατος του Γκέιτς στην Ολλανδία κάηκε ολοσχερώς. Η συγκεκριμένη επιχείρηση λειτουργούσε κατά κύριο λόγο με διαδικτυακές παραγγελίες που πραγματοποιούνταν μόνο από ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Παράλληλα, τα τελευταία δύο χρόνια έχουν σημειωθεί περίπου 90 πυρκαγιές σε μεγάλες αγορές φρέσκων τροφίμων στην Ευρώπη, από τις οποίες εξαρτώνται εκατομμύρια άνθρωποι, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούνται διατροφικές ελλείψεις, αύξηση στις τιμές και δίνεται το περιθώριο σε πολυεθνικές για την προώθηση τροφίμων εργαστηρίου.

Πρόσφατο άρθρο κάνει λόγο για έγκριση άδειας ψεκασμού στον αέρα της Αυστραλίας τροποποιημένων ζωντανών βακτηρίων κατά της χολέρας. Πρόκειται για σκόπιμη απελευθέρωση μιας ουσίας εμβολίου με άγνωστες συνέπειες. Κάτι αντίστοιχο είχε γίνει στην Ισπανία, όπου η ισπανική κυβέρνηση υπό το πρόσχημα της «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» για τον Covid, ενέκρινε τον αεροψεκασμό. Παράλληλα, είναι γνωστός ο ρόλος της «Γεωμηχανικής», ενός εξαιρετικά εξελιγμένου χειρισμού καιρού και οι Τεχνικές Περιβαλλοντικής Τροποποίησης (ENMOD) οι οποίες είναι διαθέσιμες στον στρατό των ΗΠΑ για περισσότερο από μισό αιώνα.

Σαν αποτέλεσμα, οι (τεχνητές) ελλείψεις τροφίμων και ενέργειας παρουσιάζονται φαινομενικά ως απόλυτα λογική και εύλογη συνέπεια της περιβαλλοντικής αλλαγής. Έτσι ευνοούν –αν όχι προϋποθέτουν– την αποδοχή περιορισμών που σχετίζονται με το κλίμα τόσο στην ελευθερία μετακίνησης όσο και σε γενικότερους περιορισμούς κάθε είδους. Σε αυτούς εύκολα θα μπορεί κανείς να υπακούσει, χάρη στο παράδειγμα των πρόσφατων περιορισμών για τον COVID που υιοθετήθηκαν εν μία νυκτί από δισεκατομμύρια σε όλον τον κόσμο. Άλλωστε, τον Νοέμβριο του 2020 ο Ερυθρός Σταυρός διακήρυξε ότι η κλιματική αλλαγή είναι μεγαλύτερη απειλή από τον COVID, ενώ ο Μπιλ Γκέιτς ζήτησε πρόσφατα δραματικά μέτρα πρόληψης, υποστηρίζοντας πως αυτή θα είναι χειρότερη από την πανδημία.

Σε αυτό το πλαίσιο, μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γερμανία και η Φιλανδία προετοιμάζονται για ένα σκοτεινό χειμώνα με περιόδους γενικής συσκότισης (black out) και διακοπές ρεύματος και επικοινωνίας (μέσα κοινωνικής δικτύωσης –βλ. περίπτωση messenger), ενώ στη Γαλλία αναγγέλθηκε είδηση για τηλεοπτικό δελτίο διαθεσιμότητας και επάρκειας ηλεκτρισμού –αντί δελτίου καιρού– σε τηλεοπτικά κανάλια της χώρας με επιβολή προστίμου σε περίπτωση μη συμμόρφωσης στον τρόπο κατανάλωσης.

Υπό το πρόσχημα λοιπόν της προστασίας του πλανήτη από μια επικείμενη απειλή και με ισχυρό όπλο τη διασπορά φόβου, εγκαθιδρύεται παντός είδους απαγόρευση και πρόσταγμα. Αρκεί να θυμηθεί κανείς το παράδειγμα πολιτικής μηδενικού Covid της Κίνας, όπου επί lockdown δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπινες ψυχές –μεταξύ των οποίων και παιδιά– έμειναν φυλακισμένοι για μέρες χωρίς τροφή και νερό. Σχήμα οξύμωρο που δυστυχώς δεν είναι το μόνο. Οι εμπνευστές της Παγκοσμιοποίησης έθεσαν ως προτεραιότητα τη χορήγηση εμβολίων COVID-19 σε παιδιά που ελάχιστα κινδυνεύουν, αλλά κανείς δεν έλαβε σοβαρά υπόψιν την υποθρεψία που οδηγεί σε σημαντικές ασθένειες, αλλά και την πείνα που οδηγεί στον θάνατο. Αντί τούτου, τάισαν τα υποσιτισμένα παιδιά με… εμβόλια. Συγκεκριμένα, ο Κινέζος πρόεδρος και γενικός γραμματέας του ΚΚ δήλωσε ότι η χώρα του διέθεσε δύο δισεκατομμύρια δόσεις του εν λόγω εμβολίου παγκοσμίως και σκοπεύει να στείλει άλλα 600 εκατομμύρια στις χώρες της Αφρικής. Σύμφωνα με άρθρο της «The Epoch Times» οι καλλιέργειες των αγροτών σε όλον τον κόσμο αρκούν για να συντηρήσουν έναν πληθυσμό 9-10 δισεκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως. Παρ’ όλα αυτά, στην Ολλανδία με πρόσχημα τη μείωση εκπομπών CO2 απαιτείται από τους αγρότες να περιορίσουν ριζικά τις εκπομπές αζώτου κατά 70% μέσα στα επόμενα οκτώ χρόνια μειώνοντας ακόμη και τον αριθμό των ζώων τους, σε ορισμένες περιπτώσεις έως και 95%. Αυτό οδηγεί σε χρεοκοπία και συναισθηματική επιβάρυνση με αποτέλεσμα πολλαπλές αυτοκτονίες των αγροτών.

Στο όνομα της προστασίας του ατόμου και του περιβάλλοντος, νέες αχαρακτήριστες «τάσεις» κάνουν την εμφάνισή τους. Η εντομοφαγία πλασάρεται ως νέα οικολογική μόδα, αλλά και τροφή υψηλής διατροφικής αξίας. Στην Αυστραλία 1000 σχολεία εισάγουν «φιλικά προς το περιβάλλον» τσιπς από βρώσιμα έντομα, τη στιγμή που 18% των θανατηφόρων αντιδράσεων στα τρόφιμα της Κίνας ήταν αποτέλεσμα της κατανάλωσης εντόμων. Επιπλέον, εκατοντάδες σχολεία στην Ολλανδία προωθούν εκστρατεία μέσα στον σχολικό χώρο που προβάλλει την τροφή σκουληκιών και εντόμων ως πλήρες αναπλήρωμα του κρέατος σε παιδιά ηλικίας 10-12 ετών. Από την άλλη, σύμφωνα με δημοσίευμα της Le Monde, γαλλική εταιρία επενδύει 250 εκατομμύρια ευρώ για παραγωγή πρωτεϊνών μύγας. Η όρεξη των επενδυτών για εκτροφή εντόμων είναι αδιαμφισβήτητη, αφού προβάλλεται και διαφημίζεται ως η υπερτροφή (superfood) του μέλλοντος.

   

Το τελευταίο διάστημα γίνεται λόγος ολοένα και περισσότερο για ειδικά κουπόνια και περιορισμό στην κατανάλωση τροφίμων. Την ίδια ώρα παιδιά στη Βρετανία τρέφονται με… γόμες για να χορτάσουν την πείνα τους, λόγω οικονομικής δυσχέρειας μα και έλλειψης στα σχολεία της χώρας, ενώ το Reuters πληροφορεί ότι ύστερα από συμφωνία ιταλικής εταιρίας με ισραηλινή θα αρχίσει άμεσα να πωλείται συνθετικό κρέας σε χώρες της Ευρώπης. Μοιάζει βγαλμένο από το μέλλον, από κάποια ταινία τρόμου επιστημονικής φαντασίας κι όμως δεν είναι: έλεγχος στην τροφή, στην ενέργεια, στην εργασία, κάρτες προπληρωμένες, κουπόνια, επιδόματα. Κάποιοι γνωρίζουν πολύ καλά πως ο απόλυτος έλεγχος καθιστά τον πολίτη υπήκοο. Χωρίς διαμόρφωση σκέψης, χωρίς ανάπτυξη κρίσης.

Αδιαμφισβήτητα, πρόκειται για έναν κόσμο δύο ταχυτήτων, μια κοινωνία ανισότητας και παραλογισμού που δεν διαφέρει διόλου από την κινηματογραφική μυθοπλασία του «Soylent Green». Άνθρωποι εκτρέφονται σαν να ζουν σε «ανθρωποφάρμες», όπως πολύ εύστοχα σημείωσε πρόσφατα ο διδάκτωρ Ολοκληρωμένης Περιβαλλοντικής Διαχείρισης Β. Λύκος. Κατά τον ίδιο, οι άνθρωποι θα ζουν σε κατοικίες συγκεκριμένων τετραγωνικών μέτρων, θα τρέφονται με μια συγκεκριμένη τροφή (συνθετική), θα αμείβονται με επιδόματα και θα αποτελούν φθηνά εργατικά χέρια (πρβλ. «Η φάρμα των ζώων», Τζ. Όργουελ). Για να πειστεί κανείς, αρκεί να ρίξει μια ματιά στις φαβέλες της Βραζιλίας, όπου η κοινωνική εξαθλίωση και ο ανθρώπινος εξευτελισμός κραυγάζουν την αδικία… Άρθρο του ΟΗΕ γραμμένο το 2008 κάνει λόγο για την πείνα ως πλεονέκτημα· για εκείνους που χρειάζονται διαθεσιμότητα εργατικού δυναμικού, η πείνα είναι το μαγικό θεμέλιο του πλούτου τους. «Κανείς δεν δουλεύει πιο σκληρά από τους πεινασμένους», τολμά να γράψει ανερυθρίαστα και ωμά ο αρθρογράφος.

Πόσο αντιθετική είναι όμως η πραγματικότητα! Δημοσίευση που έγινε τελευταία αποκαλύπτει τα εξής απίστευτα: Η κυβέρνηση του Τζάστιν Τριντό στον Καναδά παρέχει στους οικονομικά ασθενείς πρόγραμμα «Ιατρικής Βοήθειας Θανάτου», δηλαδή ευθανασία. Στην ίδια χώρα, «φιλανθρωπική» οργάνωση για παιδιά εξέδωσε παιδικό βιβλιαράκι με το οποίο τα εισάγει στον ιατρικά υποβοηθούμενο θάνατο ήδη από την τρυφερή ηλικία των 6 ετών.

Σε αυτό το ζοφερό και σκοτεινό κλίμα έρχονται να προστεθούν η εξύμνηση της έκτρωσης, η εκθείαση της κλωνοποίησης , η αποθέωση της καύσης των νεκρών και η διαφήμιση της ανθρωποφαγίας. Η Google προ μηνών ανακοίνωσε ότι θα διαγράφει αυτόματα τα στοιχεία γεωεντοπισμού των χρηστών της που επισκέπτονται κλινικές για άμβλωση. Εταιρία βιοτεχνολογίας στο Ισραήλ δημιούργησε έμβρυα ποντικιών χρησιμοποιώντας βλαστοκύτταρα ποντικού. Επόμενος στόχος της εταιρίας είναι η δημιουργία ανθρωπίνων εμβρύων με σκοπό την καταστροφή τους (!), αφού προηγηθεί η συλλογή και χρήση των οργάνων τους που θα χρησιμεύουν τόσο στην υγεία και τη γονιμότητα, όσο και στη μακροζωία. Η πολυθρύλητη «πράσινη αποτέφρωση» ανθρωπίνων σωμάτων, πλασμένων «κατ’ εικόνα Θεού και ομοίωσιν» αποδεικνύεται τελικά μη οικολογική εξαιτίας του ύψους της ενέργειας που απαιτείται –και όχι μόνο. Το 2017, άρθρο του BBC News έκανε λόγο για μια νέα εναλλακτική μέθοδο διάθεσης των νεκρών σε ΗΠΑ, Καναδά και ευρωπαϊκές χώρες, την «αλκαλική υδρόλυση». Σε αυτή την περίπτωση, το νεκρό σώμα διαλύεται σε διάλυμα καυστικής ποτάσας και καταλήγει σε αποχετεύσεις ή χρησιμοποιείται ως λίπασμα καλλιεργειών! Παράλληλα, το Hollywood διαφήμισε προ ημερών ταινία με τίτλο «Bones and All» που απευθύνεται κυρίως στη νεολαία με εικόνες και θέμα τον κανιβαλισμό, ενισχύοντας έτσι τις φήμες περί θυσιών παιδιών από τους ελίτ και περί λεσχών κανιβαλισμού.

 

Αριστερά: Εκδικητική σύλληψη υγειονομικού απεργού πείνας έξω από το Υπουργείο Υγείας.

Δεξιά: Πρώτες βοήθειες από τον –μοναδικό στο είδος του– εν αναστολή νευροχειρουργό του νοσοκομείου Μυτιλήνης, Ευρυβιάδη Μπαϊραμίδη σε απεργό πείνας-υγειονομικό σε αναστολή.

Κατά συνέπεια, εύλογα αναρωτιόμαστε: δεν αποτελεί, άραγε, μορφή ανθρωποφαγίας η εκδικητική και μισάνθρωπη στάση απέναντι στους ανεμβολίαστους υγειονομικούς που έμειναν και παραμένουν χωρίς τα προς το ζην 14 μήνες, αλλά και σε όλους εκείνους τους ασθενείς που καταδικάστηκαν –κάποιοι ακόμη και σε θάνατο– μετά τη βίαιη αποστέρηση και αρπαγή των θεραπόντων ιατρών τους; Και μήπως η στέρηση ιατρικού ελέγχου και παρακολούθησης ασθενών την περίοδο του Covid δεν συνιστά κάτι παρόμοιο;

«Η ευημερία του λαού ήταν πάντα το άλλοθι των τυράννων» Αλμπέρ Καμύ

Το 1993 ο γνωστός, βραβευμένος φωτορεπόρτερ Kevin Karter απαθανάτισε στον φακό του ένα μικρό κορίτσι εξαντλημένο από την πείνα και πίσω του ένα όρνεο που αδημονούσε για τον θάνατό του. Η εικόνα έμεινε στην ιστορία ως μια από τις φωτογραφίες που συγκλόνισαν τον κόσμο. Ο ίδιος ο Karter, ύστερα από τη βράβευσή του αυτοκτόνησε, μην μπορώντας να αντέξει τη θλίψη του, καθώς οι δημοσιογραφικές οδηγίες δεν του επέτρεψαν –για τον φόβο των επιδημιών– να βοηθήσει το παιδί. Ο ίδιος δήλωσε: «Το να κοιτώ το παιδί και να το φωτογραφίζω, με κάνει ακόμα ένα, πιο σύγχρονο όρνιο…». Άραγε πόσα τέτοια αδυσώπητα, αιμοχαρή, πεινασμένα τετράποδα όρνεα εξουσιάζουν τις σύγχρονες κοινωνίες;

Στον αντίποδα, τα λόγια του μακαριστού Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλου Ιωάννου σπάζουν κάθε φράγμα ατίμωσης και σκλαβιάς: «Μην φοβάστε τα χρόνια που έρχονται όσο δύσκολα κι αν ακούγονται, όσο απειλητικά κι αν ακούγονται. Θα μας δοθεί η ευκαιρία να ξαναζήσουμε ίσως αυτά που έζησαν στα πρώτα χρόνια οι Χριστιανοί. Όταν μέσα στην Εκκλησία, ας είχανε τους διώκτες δίπλα τους, έζησαν τη χαρά της ελευθερίας, τη χαρά της ζωής που νικά τον θάνατο· που ήταν έτοιμοι να πεθάνουν για να ζήσουν… Αν είσαστε άνθρωποι μιας τέτοιας στάσης ζωής, τότε όχι μόνο σας πρέπει η ελευθερία, αλλά τελικά θα την κατακτήσετε και πραγματικά!».

«Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει.

Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι

να συνηθίσουμε τη φρίκη να μας τρομάζει η ομορφιά…»

Μάνος Χατζιδάκις

πηγη: enromiosini.gr