...«Αυτός δίδει εις πάντας ζωήν και πνοήν και τα πάντα…. εν Αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και υπάρχομεν» (Πράξεις Αποστόλων ιζ΄ 25, 28)
Αφού χαρούμε, απολαύσουμε και ξοδέψουμε τα μοναδικά δώρα της αγάπης Του, μετά Τον προσπερνάμε, Τον αγνοούμε, Του γυρίζουμε την πλάτη και στήνουμε θεωρίες του εγωισμού μας....
Την ίδια ώρα που πίνουμε το δροσερό νεράκι Του και εισπνέουμε τον αέρα που μας χαρίζει, εμείς ταΐζουμε τον εγωισμό μας:
«Εγώ… εμένα… και μένα… σε μένα… από μένα… δικό μου, εγώ….»
Είμαστε πιο ανόητοι και φτωχοί κι από τα ίδια μας τα πιτσιρίκια στο σπίτι…
Αυτά που λέει και κάνει ο εγωιστής άνθρωπος είναι προκλητικά μα και παράλογα, και το μόνο που μπορεί να περιμένει κανείς με υπομονή και έλεος είναι να τον δει να επιστρέφει στα λογικά του.
Να παραδέχεται, να ταπεινώνεται….Να μετανοεί.. να καταργεί το εγώ του...
Tον μεγάλο κίνδυνο τον κουβαλάμε επάνω μας,ο μεγάλος μας εχθρός βρίσκεται μέσα μας και λέγεται εγωισμός.
Εγωισμός με όλα του τα παρακλάδια:φιλαυτία, υπερηφάνεια, έπαρση, προβολή κλπ.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος για τον άνθρωπο και την ψυχή του,δεν υπάρχει χειρότερη ασθένεια,αφού οι συνέπειές της δεν είναι μόνον ισόβιες, καταστροφικές
για τον ίδιο «φορέα» του εγωισμού,αλλά και αιώνιες.
Γέροντας. Εφραίμ της Αριζόνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου