Ο Ηρώδης του Ελληνισμού: έκτρωση - άμβλωση

Ο ΗΡΩΔΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ: έκτρωση- άμβλωση

Ορθόδοξη θεώρηση - Δημογραφία

Του Kωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου 

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ: Για την Ορθοδοξία ο άνθρωπος είναι άνθρωπος από τη στιγμή της συλλήψεως, οπότε αποκτά ανθρώπινη φύση, οντότητα, ανεξάρτητα από τις μελλοντικές αλλαγές, και εισέρχεται στην προοπτική της αιωνιότητος καλούμενος στο “καθ' ομοίωσιν” προς τον Δημιουργό του. Βέβαια το έμβρυο δεν είναι τέλειος άνθρωπος. Αυτό όμως μπορεί να λεχθεί και για το νεογέννητο βρέφος. 

Οι χρονικοί προσδιορισμοί που καθορίζονται για το θεμιτό ή μη των εκτρώσεων είναι αυθαίρετοι. Η ψυχή του ανθρώπου υφίσταται από τη σύλληψή του. Γι΄αυτό, όταν οι Πατέρες τοποθετούνται δεν εξετάζουν σε ποιό στάδιο ανάπτυξης βρίσκεται το έμβρυο. Υποστηρίζουν ότι η έκτρωση είναι φόνος. Το γενετικό υλικό του εμβρύου, η φυσιολογία, είναι ανθρώπινα, ενώ η δυνατότητά του ν' αναπτυχθεί σε τέλειο άνθρωπο, επισφραγίζει την ανθρωπινή του οντότητα. Γι' αυτό η παρεμπόδιση της εξέλιξής του αποτελεί καταστροφή ανθρώπινης ζωής με αιώνια προοπτική. Η άποψη ότι η γυναίκα έχει δικαίωμα ν' αποφασίζει μόνη για το έμβρυο της είναι και λογικά απαράδεκτη. Το έμβρυο δεν προέρχεται μόνο από την γυναίκα αλλά και από τον άνδρα. Όμως, οι δυο τους απλώς συνέβαλαν στη δημιουργία του. Εκείνο αποτελεί ξεχωριστή ζωντανή ύπαρξη, αδικούμενη κατάφωρα όταν καταστρέφεται από τους ιδίους τους γονείς. Τέλος, είναι παράλογο να χαρακτηρίζεται δικαίωμα κάτι, που στερεί το δικαίωμα ζωής άλλης ανθρώπινης ύπαρξης. Η αδυναμία του εμβρύου να υπερασπιστεί τον εαυτό του κάνει την πράξη ύπουλη. Για πολλούς η άμβλωση χαρακτηρίζεται με νομικούς όρους, φόνος εκ προμελέτης, ιδιαζόντως απεχθής και χωρίς δικαίωμα του θύματος σε νόμιμη άμυνα. Ούτε η διαπίστωση κάποιου συνδρόμου δικαιολογεί την άμβλωση. Γι' αυτό η Εκκλησία αντιμετώπιζε εξαρχής την έκτρωση ως φόνο, και την υποβοήθησή της, συνεργία σε φόνο. Η περιφρόνηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, που αρχίζει με την καταστροφή ή και την εμπορία (!) της αγέννητης ζωής στα επιστημονικά εργαστήρια ανοίγει το δρόμο για άλλες μορφές θανατώσεων. Όταν ο Θεός και η φύση αντικαθίστανται από την ανθρώπινη αυθαιρεσία, όλα γίνονται λογικά και επιτρεπτά, ακόμη και οι ναζιστικές θεωρίες “ευγονικής”. 

Οι αγέννητοι άνθρωποι δεν μπορούν να οργανωθούν και να υποστηρίξουν τα δικαιώματά τους. Αυτό όμως, δεν νομιμοποιεί τους γεννήτορες να προβαίνουν στην καταστροφή, την εμπορία ή την κακοποίησή τους. Όταν ακούμε ότι κάποια άγαμη, αμέσως μετά τη γέννηση του παιδιού της, το δολοφονεί χωρίς οίκτο, όλοι καταδικάζουν αυτό το τρομερό γεγονός. Όμως δεν πράττουν το ίδιο για την άμβλωση, αφού και αυτό είναι το ίδιο κατακριτέο. Αυτή η στάση εκφράζει υποκρισία. «Ποια λέαινα”, λέει ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος, ποια αρκούδα θα σκότωνε ποτέ το μικρό της; Και εσύ, λογικό ον, κάνεις χειρότερα από άγρια ζώα, σκοτώνοντας τα παιδιά σου». Ένας σύγχρονος Γέροντας λέει: “Καλύτερα να μην γεννιόταν η γυναίκα εκείνη που σκοτώνει τα παιδιά της.” (Κλέοπας Ηλίε). 

Ο Μ. Βασίλειος γράφει: «Αυτή που κατέστρεψε εκούσια το έμβρυο υποβάλλεται σε τιμωρία για φόνο. Η διάκριση σε διαμορφωμένο ή αδιαμόρφωτο έμβρυο δεν υπάρχει σ' εμάς”. Γνωρίζουμε ότι εορτάζεται η θαυματουργική σύλληψη προσώπων που αποτελούν κύρια πρόσωπα στο γεγονός της σωτηρίας μας, όπως η Θεοτόκος και ο Τίμιος Πρόδρομος. Από το περιεχόμενο της εορτής της Συλλήψεως της Θεοτόκου (Α. Άννης) προκύπτει ότι η βαρύτητα ευρίσκεται στο γεγονός στο οποίο εισάγει η Σύλληψη: στην γέννηση της Παρθένου. Συμπερασματικά, προορισμός του ανθρώπου από τη σύλληψή του είναι να φτάσει στο καθ' ομοίωσιν, να γίνει κατά χάριν Θεός. Η πράξη της δημιουργίας του κόσμου δεν περιλάμβανε το θάνατο, «Θεός θάνατον ουκ εποίησεν» (Σοφ. Σολ. α΄13). Ο θάνατος εμφανίστηκε παρασιτικά, εξαιτίας της απομάκρυνσης του ανθρώπου από το Θεό. «Δια της αμαρτίας ο θάνατος εισήλθε στον κόσμο» (Ρωμ. ε΄12). Έτσι, όποιος θανατώνει συνάνθρωπό του, αντιστρατεύεται στο θείο θέλημα. Αυτό γίνεται και με τις αμβλώσεις.

ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Ο Ευαγγελιστής Λουκάς αφηγείται την προαναγγελία της γεννήσεως του Προδρόμου Ιωάννου από τον αρχάγγελο Γαβριήλ στο Ζαχαρία, ενώ περιγράφει και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, δηλαδή την άσπορο σύλληψη του Κυρίου. Τιμούμε και υμνούμε το γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, διότι τότε ο τέλειος Θεός έγινε τέλειος άνθρωπος. Γνωρίζουμε, ότι μετά τον Ευαγγελισμό της, η Θεοτόκος πήγε στην Ελισσάβετ. Μόλις εκείνη άκουσε το χαιρετισμό της Μαρίας, το βρέφος στα σπλάγχνα της σκίρτησε. Το έμβρυο Ιησούς αναγνωρίζεται από το έμβρυο Πρόδρομος. Όπως ο Κύριος, είναι ο τέλειος Ιησούς, κατά τις πρώτες στιγμές της εμβρυϊκής υπάρξεως του, έτσι και κάθε έμβρυο, έχει το πλήρωμα της ψυχοσωματικής του ταυτότητας. Η αρχή της βιολογικής ζωής δεν μπορεί να αποχωριστεί από την αρχή της πνευματικής ζωής κι αυτό βεβαιώνεται από τις ομολογίες του Ησαΐα (μθ΄1), και του Ιερεμία: «Προ του με πλάσαι σε εν κοιλία επίσταμαί σε και προ του σε εξελθείν εκ μητρός ηγίακά σε» (Ιερ. α΄5). O ψαλμωδός ομιλεί για την πρόνοια του Θεού, που αρχίζει από της συλλήψεως του: «από γαστρός μητρός μου Θεός μου εί συ» (Ψαλμ. κα΄11). Παρομοίως εκφράζεται και ο Απόστολος Παύλος: «ότε δε ευδόκησεν ο Θεός ο αφορίσας με εκ κοιλίας μητρός μου και καλέσας δια της χάριτος αυτού» (Γαλ. α΄15).

ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΑ: Πέρα από τον αντιχριστιανικό, έχουν και αντεθνικό χαρακτήρα οι εκτρώσεις, επιδεινώνοντας το δημογραφικό πρόβλημα. Αποτελούν την αιτία που η Ελλάδα κατήντησε χώρα γερόντων, καταδικασμένη να εξαφανιστεί. Οι διακοπές κυήσεων που πραγματοποιούνται στα νοσοκομεία ξεπερνούν τις 70.000 ετησίως. Ωστόσο, μαζί με αδήλωτες αμβλώσεις, ξεπερνούν τις 200.000 το χρόνο, τη στιγμή που οι γεννήσεις υπολείπονται των 100.000 (από 150.000 που είχαμε το 1981). Η εικόνα που διαμορφώνεται στις εφηβικές ηλικίες, είναι χειρότερη από το παρελθόν, επειδή οι έφηβες σήμερα ξεκινούν άωρα σεξουαλικές επαφές, αγνοώντας τι είναι άμβλωση και ποιες επιπτώσεις έχει. Ο μεγάλος αριθμός αμβλώσεων στην πατρίδα μας καθορίζει την απογοητευτική πορεία γεννήσεων της τελευταίας 20ετίας. Στη Βρετανία, με εξαπλάσιο πληθυσμό από την Ελλάδα, έχουμε ισόποσες εκτρώσεις (190.000). Όταν κάθε χρόνο γεννιούνται στην Τουρκία 1.600.000 παιδιά, στην Ελλάδα γεννιούνται μόνον 90.000. Από έρευνες υπολογίζεται ότι το 2030 η χώρα μας θα έχει πληθυσμό περίπου 8.000.000, χωρίς τα αποτελέσματα της Κρίσης, η Αλβανία 14.000.000 και η Τουρκία 100.000.000. Η Ελλάδα αιμορραγεί αργοπεθαίνοντας. Ο πληθυσμός της για πρώτη φορά μειώθηκε αφού το 2011 απεγράφησαν 10.787.690 μόνιμοι κάτοικοι. (10.964.020 το 2001). Εδώ, βέβαια, θα πρέπει να υπολογίσουμε και τον παράγοντα των ξένων, που ξεπερνούν τους 1.100.000! Η Ελλάδα από δεύτερη σε γεννήσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση το 1980 (148.134), άγγιξε το 1999 την τελευταία θέση (100.265). Στο Στρατό η απόδοση των κλάσεων από το έτος 2000 (83.000) έως στο 2013 (53.000) παρουσιάζει υστέρηση 30.000 στρατευσίμων, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην εθνική άμυνα. Το 1997 οι γυναίκες που τεκνοποίησαν είχαν σε ποσοστό 45,4% ένα παιδί και το 39% δύο παιδιά. Η Ελλάδα είναι ευρωπαϊκή πρωταθλήτρια και τρίτη στον κόσμο στις εκτρώσεις!! Για να αλλάξουν αυτά απαιτείται ανάπλαση παιδείας, ώστε να δημιουργηθεί η κατάλληλη νοοτροπία, κυρίως στους νέους, και να ξαναγίνει το παιδί πηγή χαράς και ζωής και να ξαναγίνουμε οι πολυμελείς ευτυχισμένες ελληνικές οικογένειες των περασμένων γενεών.

ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Ενώ οι εχθροί δεν μπόρεσαν να μας εξαφανίσουν, εμείς οι ίδιοι οι Νεοέλληνες απεργαζόμαστε την καταστροφή του έθνους καθώς ως “Έλληνες”, αποδεχόμενοι τις εκτρώσεις, εργαζόμαστε για την οικοδόμηση ενός ελληνικού νεκροταφείου, ενώ οι “Ταγοί” μας δεν εγκρίνουν ούτε \τα έξοδα τοκετού (!), ενώ αντιθέτως πριμοδοτούν οικονομικά, ως δαπάνη “χειρουργείου” κάθε άμβλωση (!!!). Αποχαύνωση απολαύσεων, καταναλωτισμός, παραγκωνισμός παράδοσης, κάνουν τον Νεοέλληνα να ζει την αρχή του τέλους του. Συνειδητοποιώντας το έγκλημα των εκτρώσεων, θεραπεύοντας τη φιλαυτία, συνειδητοποιώντας την αξία της επαναπροσέγγισης αιωνίων αξιών της ελληνοχριστιανικής παράδοσης, θα οδηγηθεί η Ελλάδα σε ακμή.

Ακτίνες