"Ὁ Ὀρθόδοξος Ρωμιός, ὁ Ἕλληνας, πρίν μεταλλαχθεῖ σέ Εὐρωπαῖο-Φράγκο, ὀρθολογιστή καί καλοπερασάκια, δέν φοβόταν τόν θάνατο· εἶχε τίς ἀρετές τῆς παλληκαριᾶς, τῆς ἀνδρειοσύνης, τοῦ φιλότιμου.
Προκειμένου νά κρατήσει τίς ἀξίες του, τήν τιμή του, τήν ἀξιοπρέπειά του, δέν λογάριαζε ὅτι θά χάσει τίς ἀνέσεις καί τά ἀγαθά του, δέν φοβόταν, ὅπως ὁ Διγενής Ἀκρίτας νά παλέψει, νά ἀναμετρηθεῖ, μέ τόν θάνατο.
Ὅπως γράφει ο Ἅγιος Συμεών, ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης (1417-1429) λίγες δεκαετίες πρίν ἀπό τήν ἅλωση τῆς Πόλης, ἡ ἀφοβία πρό τοῦ θανάτου ἦταν ἕνα ἀπό τά γνωρίσματα τοῦ «Ρωμαϊκοῦ φύλου, τοῦ εὐγενοῦς ἀρχῆθεν, τοῦ καρτερικοῦ, τοῦ ἀνδρικωτάτου, καί διά πόνων καί καρτερίας καί τῆς εἰς τήν ἀρχήν ὑπακοῆς ἄχρι καί θανάτων μυρίων τῆς οἰκουμένης σχεδόν ἁπάσης ἄρξαντος...»"
πηγη: http://hristospanagia3.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου