Ἤδη, σᾶς τὸ εἶπα. Εἶναι ἡ βαρβαρότητα. Τή βλέπω νὰ ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω ἀπὸ ἄνομες συμμαχίες καὶ προσυμφωνημένες ὑποδουλώσεις. Δὲν θὰ πρόκειται γιὰ τοὺς φούρνους τοῦ Χίτλερ ἴσως, ἀλλὰ γιὰ μεθοδευμένη καὶ οἱονεὶ ἐπιστημονικὴ καθυπόταξη τοῦ ἀνθρώπου. Γιὰ τὸν πλήρη ἐξευτελισμό του. Γιὰ τὴν ἀτίμωσή του.
Ὁπότε ἀναρωτιέται κανείς: Γιὰ τί παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στὰ ἐργαστήριά μας; Παλεύουμε γιὰ ἕνα τίποτα, ποὺ ὡστόσο εἶναι τὸ πᾶν.
Εἶναι οἱ δημοκρατικοὶ θεσμοί, ποὺ ὅλα δείχνουν ὅτι δὲν θ' ἀντέξουν γιὰ πολύ. Εἶναι ἡ ποιότητα, ποὺ γι' αὐτὴ δὲν δίνει κανεὶς πεντάρα.
Εἶναι ἡ ὀντότητα τοῦ ἀτόμου, ποὺ βαίνει πρὸς τὴν ὁλική της ἔκλειψη.
Εἶναι ἡ ἀνεξαρτησία τῶν μικρῶν λαῶν, ποὺ ἔχει καταντήσει ἤδη ἕνα γράμμα νεκρό.
Εἶναι ἡ ἀμάθεια καὶ τὸ σκότος. Ὅτι οἱ λεγόμενοι «πρακτικοὶ ἄνθρωποι» -κατὰ πλειονότητα, οἱ σημερινοὶ ἀστοί- μᾶς κοροϊδεύουν, εἶναι χαρακτηριστικό.
Ἐκεῖνοι βλέπουν τὸ τίποτα. Ἐμεῖς τὸ πάν.
Ποὺ βρίσκεται ἡ ἀλήθεια, θὰ φανεῖ μιὰ μέρα, ὅταν δὲν θὰ μαστε πιὰ ἐδῶ. Θὰ εἶναι, ὅμως, ἐὰν ἀξίζει, τὸ ἔργο κάποιου... ἀπ' ὅλους ἐμᾶς. Καὶ αὐτὸ θὰ σώσει τὴν τιμὴ ὅλων μας -καὶ τῆς ἐποχῆς μας.»
Δήλωση τοῦ Ὀδυσσέα Ελύτη στὶς 19 Ὀκτωβρίου 1979, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἀναγγελία γιὰ τὴ βράβευσή του μὲ τὸ Νόμπελ Λογοτεχνίας.
πηγη: https://enromiosini.gr http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου